Matthews Southern Comfort, de band die in 1970 een grote hit scoorde met ‘Woodstock’. Een nummer geschreven en origineel van Joni Mitchell, als eerst gecoverd door Crosby, Stills, Nash & Young. Het was Matthews Southern Comfort die er het meeste succes mee had. Nu 50 (!) jaar later is de groep nog steeds actief en komt met een nieuw studio album.
Matthews Southern Comfort is opgericht door Ian Matthews. Hij besloot zich aan een solo carrière te wagen. Matthews verliet daarom Fairport Convention. Een aantal bandleden uit die band zijn ook te horen op zijn ‘self-titeld’ debuutalbum. Deze werd uitgebracht in 1969. Daarna volgde in korte tijd nog twee platen. Na deze drie redelijk succesvolle platen verdween de groep langzaamaan voor het grote publiek en échte hits bleven uit, zeker in ons landje. Gelukkig heeft dat Ian Matthews er niet van weerhouden gewoon door te gaan met muziek maken.
Ook dit nieuwe album is een prachtig folk album geworden. Zijn stem is wel wat ouder geworden, maar dit zorgt dan ook voor meer rijpheid in de stem, en dat is zeker geen nadeel. De samenzang geeft een warm gevoel. Sommige nummers voelen aan als opgenomen jamsessies. Een album om even lekker te ontspannen. Iets wat we zeker in deze tijd wel even kunnen gebruiken. Eén probleempje is er wel, het duurt net wat te lang. Op zich lijken twaalf nummers mee te vallen, maar zeker de helft zit rond de vijf minuten in lengte.
Wat nog even leuk is om te vermelden is dat de band behalve Ian Matthews tegenwoordig bestaat uit alleen maar Nederlanders. Bart Jan Baartmans, Eric De Vries en Bart De Win. Laatstgenoemde heeft een tijd lang als één van de vaste mannen bij Gerard Van Maasakkers gefungeerd.
Het album opent met een Joni Mitchell cover, waar hebben we dat eerder gehoord. Dit keer is gekozen voor ‘Ethiopia’. Ook van ‘Working In The New Mine’ weten ze een lekkere eigen versie te maken. Het refrein is pakkend en zorgt dat je met de heren mee wilt doen. De samenzang klinkt erg goed. De rest zijn eigen nummers. ‘Feed It’ mag dan wel veel van dezelfde zinnen bevatten, vervelen doet het niet. Het opent met een gitaartje wat gelijk The Shadows vibes geeft. Verder heeft ‘Starvation Box’ een lekker ritme in zich en Baartmans laat mooi spel op de slidegitaar horen. Als laatste wil ik ‘Come On Amigo’ nog apart benoemen. Luister eens naar de tekst, meer woorden ga ik er niet aan vuil maken.
‘The New Mine’ is een mooi album geworden. De muzikanten zijn stuk voor stuk klasbakken, het is muziek die niet verveelt, muziek die je even alle ellende laat vergeten. Je droomt weg en dat is een van de sterkste krachten van muziek. Al komt deze muziek helaas te weinig op de radio, dit blijft goed, zeker de moeite waard. (8/10) (MIG Music)
