Lekkere ouderwetse soul lijkt aan een langzame maar gestage come-back bezig te zijn. De heerlijke Daptone sound, Stax, Lee Fields & the Expressions, Charles Bradley en in eigen land artiesten als Steffen Morrison en Michelle David & the Gospel Sessions. Ze zijn allemaal populairder dan ooit. De grote leegte die achtergelaten werd met de dood van Sharon Jones in 2016 zal niet gauw gevuld kunnen worden, maar met haar verscheiden ligt de vraag wel open wie de volgende vrouwelijke soul-original kan worden. Martha High, soulzangeres van de oude stempel, jarenlang gekend als achtergrondzangeres bij James Brown, maakt sinds ze in 2016 tekende bij Blind Faith records een herstart om onder eigen naam haar muziek aan de man te brengen. Zij lijkt zich nu met haar album ’Nothing’s going Wrong’, dat al op 10 januari uitkwam nadrukkelijk in de strijd te mengen om de opvolging van Sharon Jones.
Op het album 10 heerlijke breed georkestreerde en prachtig gearrangeerde nummers. Hierin wijkt High wel af van de eerder genoemde artiesten die toch meer kleinere arrangementen aanhouden en het in de basic approach zoeken. Begeleiders The Italian Royal Family zijn min of meer een pseudoniem voor producer Luca Sapio. Die doet niet aan klein en bescheiden. Sapio schreef, arrangeerde en produceerde het album dat overall de sound heeft van een jaren zeventig soundtrack. Het klinkt geweldig.
Opener ‘A little Spark’ zet meteen de toon. De stem van Martha is die van een vrouw die weet hoe de hazen lopen. Iemand die zich duidelijk niet de kaas van het brood laat eten. Geen meisje meisje gemiep maar een stevige stem die er staat en niet weg gaat. In het hoog heeft Marthe een heerlijk rafelig randje om haar stem, dat veelvuldig wordt ingezet.
Het arrangement bouwt zich lekker op, en gaat volledig open na refrein twee. Blazers, achtergrondkoor alles waar het moet zijn, Meer nog dan swing en groove heeft het nummer die filmische feel. Het titelnummer heeft een heerlijke ritme track met percussie en een dansend basje. Blazers vegen staccato de laatste zorgen weg tussen de topline van Martha door. Muziek om losjes met een hand in je corduroy jaszak op mee te swingen.
Zo gaat het album door; Mooie nummers, constante kwaliteit. Hoogtepunt is waarschijnlijk ‘I sing America’ met zijn heerlijke jazzy blazers intro waarna Marthe met haar stem in de lagere registers een geraffineerde groove neerlegt. Het koor, de brede blazers, en dan schiet de stem omhoog en neemt de bas de groove over. Echte filmmuziek.
Met ‘Stop, get off my back’ Heeft het album ook de onweerstaanbare dancefloor filler aan boord. Een dansende ritmegitaar die voeding geeft aan het pompende orgeltje. Beetje Sam & Dave achtige feel maakt het nummer dat instant een glimlach op het gezicht van de grootste zuurpruim zal toveren
Het is te hopen dat Martha met dit album definitief nam zal maken. Het zou zonde zijn als het niet gebeurde. Live zal het waarschijnlijk een feest van jewelste zijn. Welnu we kunnen haar dit jaar voorjaar live gaan zien in Den Haag, Hilversum en Groningen. Zorg dan wel dat je dit album van te voren goed gehoord hebt. Het is zeker de moeite waard. (8/10) (Blind Faith Records)
