Bingo! Het is weer zover. Je kon er op wedden. Iedere keer als een Portugese zangeres zich aandient aan het fado-firmament wordt er weer de Amalia-kaart getrokken. Het vergelijken met Portugals bekendste zangeres, wijlen Amalia Rodrigues, neemt zo’n absurde vorm aan dat je deze vergelijking van meet af aan ook niet serieus hoeft te nemen. Hiermee doe je wellicht het management, platenbonzen en tegenwoordig ook muziekzalen, geen plezier maar uiteindelijk wel de zangeres die graag serieus en professioneel haar vak wil uitoefenen. Het is een door commercie ingegeven truc waaraan een onaangenaam bakelauw-luchtje hangt.
Deze keer is de jonge zangeres Sara Correia het lijdend voorwerp dit leed te moeten doorstaan. Sara Correia toert deze dagen in ons land en zal daarbij voornamelijk haar gelijknamige debuutalbum uit 2018 promoten. Op het album staan elf traditioneel geinspireerde liederen die met veel intensiteit en warmte worden uitgevoerd. Dit is vooral te horen op ‘Veijo a Saudade’. Niet alle nummers kunnen doorgaan als fado, maar leunen ook hevig op melodieën van herkenbare mediterraanse chansons zoals in ‘Se O Mundo Da Tantas Voltas’. Oplettende luisteraars zullen ook een vleugje van gypsy-sound herkennen in ‘Hoje’. Het zijn veelal opbeurende liederen met aangename flair over klassieke fado-thema’s als de liefde, weemoedig verlangen en ode aan Lissabon. Zelfs zonder de Portugese taal te beheersen is dit hoorbaar te herkennen in ‘Fado Portuguesa’ en ‘Lisboa e o Tego’. Iets wat het luisterend publiek in de rest van de wereld wel zou kunnen waarderen. Het gevaar aan deze weemoed of smart ten onder te gaan zit er bij dit album niet in en dat is een grote plus. Tel hierbij op dat de zangeres uitstekend begeleidt wordt met in het genre topguitaristen als Angelo Freire en Diogo Clemente. Clemente die eveneens de puike productie voor zijn rekening heeft genomen. Iets wat hij op al eerder heeft gepresteerd voor fado superster Mariza.
Het album etaleert een jonge zangeres met veel vocale talenten. Sara Correia bezit vrijwel alle ingrediënten om in de wereld van traditionele fado een ster te worden. Probleem zal echter zijn die traditionele fado in de huidige tijd aan de man te brengen in eigen land en ver daarbuiten. De geringe streams op diverse media zijn daar helaas (onterecht?) een bewijs van. De eigentijdse vinnige en hippe fadista Gisela Joao heeft daarentegen in eigen land meer succes, maar door Sara Correia te vermarkten door de eerdergenoemde Amalia-kaart te spelen is niet gerechtvaardigd en zelfs beledigend. Deze zangeres laat met haar debuutalbum zien dat zij een entiteit is welke staat op zichzelf, hier in het nu en klaar voor de toekomst. (8/10) (Universal)
