Tributebands zijn hot. Van AC/DC tot Tina Turner en van de Eagles tot ABBA, overal kom je ze tegen. Van bedrijfsfeestje tot festival, soms zelfs avondvullende acts en daar is de ABBA Experience er één van. Zaterdag stond de ABBA Experience voor het tweede jaar op rij in de voormalige bioscoopzaal Forum in Sittard. De binding van deze Groningse band met deze regio is geen toeval. De in Limburg woonachtige familie en vrienden van de leadzangeres waren allen aanwezig in het publiek.
ABBA stond in de jaren ’70/’80 garant voor vele hits met stuk voor stuk een hoog meezinggehalte. Zo vulde zich ook deze avond. Voor de pauze wisselden de hits zich nog een beetje af met de bijna-hits, die alleen de echte fans herkenden maar na de pauze was het één grote hitmedley, met de alom bekende nummers als ‘Mamma Mia’, ‘SOS’ en ‘Waterloo’.
Onderscheidend was het semi-akoestisch intermezzo voor de pauze. Onder de noemer “een reisje door Europa” werd het publiek vermaakt met een hitmedley in een mediterraans jasje. Daarvoor zorgde met name de tot accordeonist gebombardeerde toetsenist met z’n herkenbare sound.
De zeskoppige band, want naast de wannabee Agneta, Anni-Frid, Björn en Benny, telde de band uit nog twee muzikanten, deed er alles aan om het publiek op haar hand te krijgen. Het look-a-like gedeelte van Agneta en Anni-Frid was terug te zien in de haarkleur van de dames en de ABBA-typische kledij. Wat betreft de vocals was de rolverdeling eerlijk verdeeld maar ook deze avond ging de blondine met de schoonheidsprijs ervan door, aldus de mannen in het publiek, die ruim in ondertal waren.
Wie Benny en wie de rol van Björn op zich nam, was minder duidelijk. In tegenstelling tot vele andere bands was hier de bassist/vocalist die, naast de dames, nadrukkelijk op de voorgrond trad. Naast zijn prima baswerk wist hij door zijn aanstekelijk, soms wat overdreven, enthousiasme ook het publiek voor zich te winnen. Het uitstapje door het publiek was misschien net iets te veel van het goede. Bij een rocktribute à la Iron Maiden of Aerosmith had het niet misstaan.
Enfin, de goed gevulde zaal kreeg waar het voor kwam. Een gezellige avond in een warme, knusse zaal. De kwaliteit van het geluid was daarbij wel nog een verbeterpuntje. Vooral na de pauze, onder invloed van de warmte, een extra drankje maar vooral de vele hits, ging het overgrote deel van het publiek los, zelfs op ‘Happy New Year’. De overige bezoekers waanden zich in een café waar ook nog voldoende ruimte was voor een goed gesprek.
