‘The good stuff growing between the toes of our music scene’. Met deze titel brengt de Ancienne Belgique The Sound of the Belgian Underground. Wat beter dan in het begin van het jaar te richten op wat er in de Belgische muziek scene gaande is. De AB-box was voorzien van 2 podia. Het hoofdpodium en midden in de zaal een kleiner podium.
Het hele gebeuren begon met Ben Bertrand. Hij gebruikte zijn saxofoon ten volle. Omringd met effectenpedalen en live gecreëerde loops, maakte hij een rustgevende soundscape met af en toe een ritme in. Rogergoon is een electronicus die donkere sounds maakte met een zeer zware bass, die flink door dreunt. Hij stond in het midden van de zaal op een podium dat vanonder verlicht was en daarmee een mooi effect gaf.
Ikraaan is een r&b zangeres die samen met haar soundvriendin Vlaamse nummers bracht over liefde, vervreemding in de maatschappij, de dingen die een puber meemaakt. Sensueel liep ze over het podium, zonder dat het overdreven was. Ze is een van de finalisten van studio Brussel’s De Nieuwe Lichting en deed het niet onaardig.
Old Painless bleek een black metal industrialist. Hij schreeuwde en grunte, omzwelmd met zware vette donkere beats. Hij liet zich helemaal gaan en rende af en toe de zaal in. Het was iemand die je niet in een kooitje kunt plaatsen.
Hij werd door het publiek dan ook zeer geapprecieerd.
Tot nu toe kwam alles achter elkaar en was het een geoliede machine. Na Old Painless was er een halfuurtje pauze, om even te eten bij de hotdogstand die in het tegen stond van ‘Kom op tegen Kanker’ of om en tattoo te laten zetten, want in de foyer waren er twee tattoartists.
Partners is een duo van onder anderen de bassist van Shht. Gekleed in een linnen outfit leken alsof ze direct van de Star Wars-planeet Tatoïne kwamen. En hun muziek klonk ook van een sterrenstelsel far, far away… Een heerlijk ritme dat door hun optreden heen opgezweept werd. Met synthesizer en Korg creëerden ze een bizarre sound, met even bizarre teksten. Het was weer een favoriet van het publiek.
Russisch, Japans én Belgisch is Chibi Ichigo en die band bracht heerlijke trip-hop in de stijl van Cibo Mato. Met een zacht en redelijk monotoon vertelde ze haar pijn, verdriet en ongenoegen in het Frans, Russisch en Vlaams. Dit ondersteunt door prachtige visuals met als rode draad aardbeien.
Benjamin Abel Meirhaeghe, de naam zegt al meer dan genoeg. Flaboyant en over de top bracht deze West-Vlaming een kunststuk van ‘absolutely shit’ met een grote K. Deze tenor ging in de hoogte met zijn stem en op geven moment moest hij zelf met zijn eigen dramatiek lachen. Bij het laatste nummer ging hij het publiek in en zong met volle overtuiging “Destroy your body!”
Yves de Mey heeft al eens in het voorprogramma van Amon Tobin gespeeld. Nu had hij een trio mee: Grid Ravage. Ze brachten noise zoals de MC het aankondigde. Maar met een cello, jazz drummer en Yves aan de knoppen werd het een heerlijke set van ritme die hypnotiserend en bezwerend was. Voor men het wist was de trip gedaan en wist men niet wat er de afgelopen 40 minuten gebeurd was.
Als laatste stond Clara! y Maoupa geprogrammeerd. Zij brachten Reggeaton, dat zeer populair is op het moment. En dat was ook te merken aan het publiek. Een halfuurtje feest om deze geweldige dag af te sluiten. Over twee jaar is dit evenement weer in de Ancienne Belgique.
