Ondanks dat hij uit Londen afkomstig is heeft singer-songwriter Jonathan Jeremiah nooit echt een doorbraak kunnen bewerkstelligen in zijn thuisland. Des te meer is hij hier in Nederland te vinden waar hij wel succesvol is sinds de singles ‘Lost’ en ‘Happiness’. Zijn albums, waarvan vorig jaar zijn meest recente genaamd ‘Good Day’ verscheen, doen het hier nog altijd aardig. Reden te meer waarom hij meer hier optreedt dan aan de andere kant van de Noordzee. Deze maand tourt hij uitgebreid door ons lans met het strijkersorkest Amsterdam Sinfonietta. Onder de noemer ‘Breder Klassiek’ werkten zij eerder met Rufus Wainwright, Typhoon en Blaudzun. In deze samenwerkingen laten zij klassieke muziek met popmuziek samen smelten. Deze tour is die eer dus aan Jonathan Jeremiah. Waarmee ze deze avond in de Grote Zaal van TivoliVredenburg stonden.
Alles voelde aan alsof het een klassiek concert betrof. Waar bij popconcerten de helft van de zaal maar wordt gebruikt, daar werd nu de hele authentieke zaal van Vredenburg benut. Keurig werd een programmaboekje ontvangen waarin precies stond wat er deze avond verwacht kon worden. Al zou Jonathan later op de avond nog zeggen dat ze niet iedere avond standvastig vasthouden aan de setlist, en dat ze nog weleens stukken wisselen.
De opening was het klassieke stuk ‘Intrada’ van de Britse componist Gerald Finzi, waarna Jeremiah het podium opkwam en zijn eigen ‘Hurt No More’ bracht. De titelsong van zijn tweede album ’Gold Dust’ volgde. Een nummer dat al orkestraal was op het album en zich ook perfect voor dit concept leent. Meteen in het eerste gedeelte kwamen al wat opvallende momenten voorbij, zoals het Duitstalige stuk ‘In Der Fremde’ van Shumann waarvoor Jonathan voor het eerst in zijn carrière in een andere taal zong. Er was nog een cover die je al helemaal niet zou verwachten: ‘Enjoy The Silence’ van Depeche Mode, maar in plaats van de synthesizers uit het origineel werd hierin het strijkerswerk uit ‘Fantasia On A Theme by Thomas Tallis’ van de Britse componist Vaughan Williams verwerkt. Het zou niet de enige cover van de avond blijven (wat popmuziek betreft). Er volgde later op de avond nog een cover van ‘Riverman’ van Nick Drake. Waarbij Jeremiah’s warme stem ervoor zorgde dat het nauwelijks onder deed voor het origineel.
Het viel ook op hoe goed deze combinatie bij elkaar bleek te passen. De soulvolle muziek van Jonathan Jeremiah leent zich uitstekend voor een klassieke aanpak. Beiden genres werden moeiteloos met elkaar versmeden. Zo ging het stuk ‘Adagio’ van de Oostenrijkse componist Gustav Mahler geruisloos over in ‘No One’. Ook had Jonathan het duidelijk naar zijn zin. Hij maakte losse praatjes tussen de nummers door. Humoristisch, en ook na 10 jaar nog altijd dankbaar voor het succes in ons land. Daarom werd in de toegift de radiohit ‘Lost’ ook opgedragen aan de Nederlandse radio dj die hem als eerste draaide: Gerard Ekdom. Uiteraard kon die andere radiohit en Top 2000-klassieker ‘Happiness’ niet ontbreken, waarmee werd afgesloten.
Jonathan Jeremiah met Amsterdam Sinfonietta is een geslaagd concept van twee muzikale werelden die moeiteloos samenkomen. Voor wie niet bij de resterende concerten kan zijn deze week is het te hopen dat er nog een toegift komt.
Foto’s (C) Armelle van Helden
