De band van deze avond, Rival Sons, is zich als een gek naar de top aan het werken, ze staan ook bekend om hun oneindige tour. Dit jaar waren ze onder anderen nog te zien op het Limburgse festival Bospop, hier hadden ze een gigantische show neergezet waardoor de meeste bezoekers hun niet vergeten zijn. Ze zijn opgericht in 2009 en hebben al 6 albums op hun naam staan. Voor merendeel van de tour hadden ze de band MNQNNS meegenomen.
De MNQNNS begonnen hun set in een nog koude zaal maar ze wisten daar snel verandering in te brengen. De MNQNNS (uit te spreken als Mannequins) zijn afkomstig uit Frankrijk en zijn op een festival ontdekt door Rival Sons die hun vervolgens mee op tour hebben genomen. De band speelt een eigen mix van post-punk en indie-rock. Ook al vonden veel mensen het niet bij de hoofd act passen, deze band wist de zaal toch te overtuigen met hun eigen creaties. Helaas was het laatste optreden voor de band voor deze tour van Rival Sons.
Rival Sons stonden in 2017 voor het laatst in Tilburg en waren nu weer klaar om zowel hun nieuwe werk als de oude bekende ten gehore te brengen. Ondertussen hebben ze hun nieuwe album ‘Feral Roots’ uitgebracht dus was het weer tijd voor een flinke tour met erg veel shows. Zanger Jay Buchanan kwam op met zijn herkenbare hoed en al snel volgde zijn rouwe uithaal in de microfoon. Ze begonnen de set meteen met ‘End of Forever’ van het nieuwe album. Als een oude stoomtrein was er geen stoppen aan, de band speelde de nummers met lekkere instrumentale stukken en scheurende solo`s een voor een achter elkaar aan. Na een drumsolo kwam de gitarist en zanger met akoestische gitaar het podium op voor het nummer ‘Look Away’. “Het volgende nummer is lang uit de set geweest, je moet ervoor in de stemming zijn” vertelde de zanger, “het volgende nummer gaat over verdriet, als je verdrietig bent voel je je vaak alleen maar weetje, niemand is hier alleen!”.
Naar aanleiding van dit onderwerp hadden ze het nummer ‘Jordan’ geschreven en na langere tijd nu weer live gespeeld. Tijdens de lange instrumentale stukken liep de zanger van het podium om vervolgens terug te komen met de woorden “Its cool to walk offstage and see the band play”. Voor het volgende nummer vroeg de zanger iedereen zijn hulp, “bij dit nummer is het erg belangrijk dat iedereen meedoet, er gebeuren rare dingen in de wereld tegenwoordig dus laten we nu allemaal samen werken”. Het nummer ‘Shooting Stars’ werd door iedereen luid meegezongen. De band verdween van het podium om na luid gejuich toch nog terug te komen voor een tweetal nummers.
De laatste cd word door velen bekroond met een van de beste (blues)rock albums van het jaar, live word het alleen maar meer duidelijk dat deze band weet wat ze aan het doen zijn. De zanger weet zijn krachtige rouwe stem op de juiste momenten in te zetten en de gitarist gooit op de goede plekken zijn solo`s erin, samen maken ze er toch wel een show van aangezien de bassist meeste van de tijd veilig op zijn eigen plekje stond te spelen en de drummer en toetsenist niet achter hun gevaartes uit konden komen. Live zijn ze niet te onderscheiden van de opnames, wat tegenwoordig niet erg veel bands meer kunnen evenaren. Deze avond kropen de mensen tevreden weer warm hun bed in.
Foto’s (c) Emily Parry / Maxazine
