The Lumineers hebben de twijfelachtige eer de makers te zijn van het meest irritante lied van de afgelopen tien jaar. ‘Ho Hey’ mag dan wel menigeen aan de zenuwen hebben gezaagd, het werd in 2012 wel een wereldwijde megaklapper. Het aan de single verbonden debuutalbum werd daarbij ook nog eens goed ontvangen door het brede publiek. Maar liefst drie keer werd het naar de band genoemde album met platina onderscheiden in de VS. Een schril contrast met de opvolger ‘Cleopatra’ uit 2016, dat kwalitatief gezien te kort schoot ten opzichte van zijn voorganger, maar mooi wel de nummer 1 positie behaalde in de album charts.
Voor zanger en gitarist Wesley Schultz en drummer Jeremiah Fraites de hoogste tijd om na het vertrek van pianiste Pekarek een andere weg in te slaan. De twee oprichters beschouwden jarenlang oud familieleed als werkbaar materiaal, maar het kwam er nooit van hun inspiratie verder uit te werken in een album. Gelukkig is dat moment voor de verlichte luisteraars gekomen met het uitbrengen van ‘III’.
‘III’ is verworden tot een meeslepend conceptalbum waarin het verhaal van de fictieve familie Sparks wordt verteld in drie akten. In de hoofdrollen grootmoeder Gloria Sparks, de kleinzoon Junior Sparks en zijn vader Jimmy Sparks. In alle akten staan de thema’s verslaving en relationele crisis centraal die elk worden bezongen in drie nummers. Deze nummers weten verschillende emoties rondom zware thema’s naar boven te halen en staan geloofwaardig overeind. Opbeurend maar niet te vrolijk in ‘Donna’ en ‘Life in the City’, beklemmend in ‘My Cell’ en naar de strot grijpend in het wonderschone ‘Jimmy Sparks’.
De zang van Schultz sleept je mee door het familiehuis en door het album. De hoge tonen kan hij weliswaar niet altijd met gemak aan maar is daarentegen goed verstaanbaar en voorzien van echtheid en geloofwaardigheid. Emoties zijn bij deze zanger in goede handen en beschermd ze met verve. Dat het nogal meeslepend is, is wellicht ook te danken aan het feit dat het verhaal nogal beschrijvend wordt verteld. Iets wat er voor zorgt dat het geheel filmisch aanvoelt. Na jaren weer herenigd met het familiehuis: leeg en verlaten, bij iedere kamer die je betreedt komen herinneringen naar boven. Trieste beelden van de gevolgen van verslaving en destructie binnen de familie. In de kamer van Gloria zie je het volgende:
Gloria, I smell it on your breath
Gloria, booze and peppermint
Gloria, no one said enough is enough
Gloria, they found you on the floor
Gloria, my hand was tied to yours
And, Gloria, did you finally see that enough is enough?
Dat The Lumineers het in zich hadden om goede muziek te maken wisten velen van de luisteraars bij het beluisteren van hun twee voorgaande albums, maar met ‘III’ overrompelen ze de muziekwereld en wellicht ook zichzelf met een weergaloos album van het jaar. Iedere luisterbeurt een beetje meer verslaafd! (9/10) (Decca/Universal)
