Toen punk begon, was het een maatschappelijke beweging bevolkt door intelligente excentriekelingen. Sinds die oerknal van 1977 zijn de meeste baanbrekende punkers inmiddels opgegroeid en verzilverd , karikaturen van hun vroegere zelf geworden of inmiddels totaal uitgebrand. John Watts, het hart en de ziel van de altijd evoluerende Fischer-Z hoort bij de eerste groep van overlevers die continu zijn blijven door-evolueren.
“Ik geloof dat beweging leven is”, deelt Watts, “Ik wil altijd blijven bewegen en groeien. Je bent tenslotte maar zo goed als je nieuwste spullen, en dat is wat me op de been houdt.”
Het is erg lang stil geweest rond Watts’ bandje, Fischer-Z Eigenlijk hebben we in Nederland lange tijd niet veel meer van de band vernomen sinds hun overdonderende ‘Red skies over paradise’-optreden op Pinkpop, toen nog in het Geleense burgemeester Daemenpark. Eigenlijk vlak nadat de rode rookpluimen, uitgespuwd achter de over het hoofdpodium aangevlogen stuntvliegtuigen, waren opgetrokken, besloot Watts om Fischer-Z op te doeken.
Met ‘The Worker’, ‘So Long’ en ‘Marliese’ had de band drie solide hits te pakken gehad en dat zijn dan ook de nummers die in het collectieve geheugen van de liefhebbers zijn blijven hangen. Watts is altijd actief gebleven en maakte enorm intelligente en uitdagende albums zoals het zwaar onderschatte ‘The Iceberg Model’ uit 1983. Anyway, Watts treedt samen met een nieuwe band sinds 2013 op onder de naam Fischer-Z en bracht inmiddels alweer twee albums uit, die nagenoeg niets deden. Het tij zou echter wel eens kunnen keren met het verse album ‘Swimming in Thunderstorms’.
14 tracks staan er maar liefst op het album, dat qua sound helemaal Fischer-Z is. Het orgel, de falsetstem van Watts die er nog steeds is, de upbeat op ska en reggae terug grijpende ritmes. Voor degenen die al een leven hadden begin jaren ’80 is het instant herkenbaar als Fischer-Z. Voor degenen die toen nog pre-embryonaal waren is dit album een aangename kennismaking met een voor hen waarschijnlijk nieuwe muzieksoort, die nog wonderwel mee kan anno 2019.
Watts kan geen onzinnummers schrijven. Hij is het nog steeds niet verleerd om originele teksten te maken waarin hij een maatschappij-kritische houding laat zien, die nu in 2019 wellicht nog actueler is dan in de nadagen van de punk. Er is veel om je druk over te maken in deze wereld. Of het nu ‘The Islamic American’ betreft, dat het waargebeurde verhaal vertelt van een Syrisch vluchtelingengezin dat tegen hun wil in Texas terecht komt, of ‘Stamp it out’, waarin hij de hypocrisie aan de kaak stelt van de mondiale politiek en haar leiders; Watts neemt geen blad voor de mond.
Toch is Fischer-Z anno 2019 niet een carbon doorslag van de band die we kenden in de jaren ’80 van de vorige eeuw. De sound is gegroeid, er is plaats voor mooie uitgewerkte arrangementen zoals in ‘Love train Drama’, en dan wellicht het hoogtepunt van het album ‘No Bohemia’ waarin Watts een groeiende, kaleidoscopische productie neerzet die we niet eerder hoorden in het Fischer-Z idioom.
Qua productie klinkt het album helemaal bij de tijd. Open en gedetailleerd, niet te veel laag, hetgeen in de eerste werken van Fischer-Z wel hun trademark was. Fischer-Z is nu veel meer dan de 4-piece band uit het verleden. Mooie arrangementen, achtergrondzang, smaakvolle twists. ‘Swimming in Thunderstorms’ is muzikaal gezien Fischer-Z’s beste album geworden. Of de impact die de band begin jaren ’80 maakte geëvenaard kan worden moet worden afgewacht.(8/10) (So Real)
