Billie Eilish wordt vanuit Amerika aan de man gebracht als the next big thing in music. Anderen beweren dat ze de redder is van de hedendaagse popmuziek. “Ha, alweer? Dat zal wel!” hoor ik u met enig wantrouwen zeggen. Mogelijk dat u de zangeres ook minder serieus neemt nu dat u weet dat ze als minderjarige de muziek schreef voor haar debuutalbum ‘When we all fall asleep, where do we go?’ Een ding staat vast, Billie Eilish houdt vanaf het uitbrengen van haar eerste single ‘Ocean Eyes’ in 2015 de gemoederen in popland bezig.
Op het debuutalbum, welke verscheen op 29 maart, staan 14 eigenzinnige nummers waarbij ze thema’s als liefde, relatie, emoties en macht bezingt. Haar verhalen zijn opvallend origineel en speels. Een enkele keer weer vanuit een verrassend perspectief.
In ‘Bury a friend’ verplaatst de minderjarige zangeres zich in het monster onder het bed. Zij vraagt zich af, wat denkt en voelt het, waarom zit het monster onder mijn bed? Wat als we slapen, waar gaan we heen? Op ‘Wish you where gay’ is ze hopeloos verliefd maar de jongen beantwoordt haar gevoelens niet. Op zoek naar een verklaring zonder zich minderwaardig te voelen, hoopt ze eigenlijk dat de jongen een andere sexuele voorkeur heeft.
Bij de eerste luisterbeurt wordt al snel de vergelijking met Lorde gemaakt. Dit is niet geheel terecht. De muziek van Billie Eilish is minimalistischer, haar stem is zachter en minder excentriek. Er zullen luisteraars zijn die Billie Eilish alleen al om dit laatste zullen waarderen. De muziek kan het best worden omschreven als electropop met hier en daar geraffineerde beats en ambient sounds. Op alle nummers past de zangeres fluistergezang toe waardoor enkele nummers eerder neigen naar dreampop. In het geheel wordt een dromerige en filmische sfeer neergezet. Billie Eilish weet je zelfs emotioneel te roeren met het wonderschone ‘i love you’. Ik krijg een beeld op mijn netvlies van een verdrietig tienermeisje liggend in bed tevergeefs kijkend op haar smartphone.
Na meerdere malen het album te hebben beluisterd wordt duidelijk dat de Amerikaanse marketingmachines met Billie Eilish deze keer geen gebakken lucht verkopen. Het album kan worden gekwalificeerd als een echte groeiplaat. Het album wordt na iedere toerbeurt volwassener, telkenmale weer. Wat blijft is het gevoel met stomheid te zijn geslagen. Evenals die ouders wiens 9-jarig kind beweert in een verkeerd lichaam te zijn geboren. Je wilt het eigenlijk niet serieus nemen, maar je ontkomt er niet aan. Welcome to the new real world! (9/10) (Interscope Records)
