Een Griot, ook wel Djeli genoemd, is een dichter, muzikant en verhalenverteller, die als taak heeft de mondeling overgebracht geschiedenis over te brengen en te bewaren voor de jongere generaties. Deze traditie komt voornamelijk voor bij stammen uit West-Afrika. Eric Bibb is al zo’n kleine vijftig jaar een verteller van verhalen. Weliswaar is hij geboren in New York, zijn tradities als Afro-Amerikaan stamt uit West-Afrika. Bibb reist constant de wereld over. Hij woont nu alweer jaren in Zweden met zijn Zweede vrouw Ulrike Pontén.
Op ‘Global Griot’, zijn tweeëntwintigste soloalbum – ik tel voor het gemak de vele albums maar niet mee, die hij met anderen opnam – horen we een verzameling folk, blues en muziek uit West-Afrika. Bij het laatstgenoemde genre krijgt hij hulp van muzikanten als Habib Koité en de koraspeler Solo Cissohko. Het betreft hier een dubbel-cd met in totaal vierentwintig nummers. Dat Eric Bibb maatschappelijk betrokken is en dit in zijn muziek naar voren komt mag geen geheim meer zijn. Hij zingt onder meer over de volledig uit de hand gelopen consumptiemaatschappij in ‘We Don’t Care’ en dat hij geen fan is van Trump, zoals hij al eens vertelde in een interview, komt tot uiting in ‘What’s He Gonna Say Today’. Naast zelfgeschreven nummers horen we ook een aantal covers, zoals Big Bill Broonzy’s ‘Black Brown & White’, Ed McCurdy’s ‘Last Night I Had The Strangest Dream’ en de bekende gospel ‘Michael, Row Da Boat Ashore”. De nummers zijn stuk voor stuk kraakhelder opgenomen. Instrumenten en stemmen zijn helder en duidelijk te verstaan. En nergens geeft het de indruk té klinisch te zijn. Iets waar sommige producties te ver in doorschieten. Bijzonder mooi vind ik het interactie tussen de felle stem van Ken Boothe en de donkere bariton van Bibb in ‘Mole In The Ground’ en ‘Gathering Of The Tribes’, een duet met Solo Cissohko, die ook op kora te horen is.
Ik kan concluderen dat het Eric Bibb weer is gelukt een werk van grote klasse te maken. Een absolute aanrader. (9/10) (DixieFrog)
