Met een traditie van meer dan 30 jaar is Festival Mundial er dit jaar weer in geslaagd een onderscheidende line-up te bieden met veel etnische muziek. Waar vorig jaar nog kort werd geëxperimenteerd met meer Dj’s, ging de koers nu weer richting de niet-Westerse live muziek.
De organisatie zet zaterdag nog in op populaire festivalartiesten zoals De Likt en Kraantje Pappie, maar de zondag is meer Mundial-waardig door de diverse afro-beats, Balkanmuziek en overheerlijke salsa klanken. Bekende Afrikaanse muzikanten, zoals Orlando Julius & The Heliocentrics en Ebo Taylor, zetten de toon die dag.
Let’s get funky
Op het ‘Beside the tracks’-podium (main stage buiten) staan 6 jonge, energieke muzikanten die elkaar op een hoger niveau brengen. De Funkanizers maken een cross-over van funk, rock en hip-hop.
De zon schijnt en al is het Festival Mundial net pas begonnen, door de enthousiaste houding hebben de Funkanizers al snel het publiek mee. De handen gaan de lucht in en er wordt lekker gedanst. De show start met een wisselwerking tussen de basgitarist en de drummer, de diepe grooves komen los. Naast de ontwapende zang van de charmante zangeres rent de saxofonist spontaan het publiek in en geeft een onvergetelijke solo weg. Als afsluiting wordt er nog gedrumd op de basgitaar en de toetsenist neemt zonder problemen de drums over. Bij het laatste nummer nodigt zangeres Louisa een jonge festivalbezoeker, David, op het podium uit, die het publiek makkelijk op de knieën krijgt. Het wordt een succesvolle afsluiting.
Omar Souleyman is een muzikant van Syrische afkomst. De zanger maakt dabke-muziek, dit is een muziekstijl bestaand uit traditionele liederen uit het Midden-Oosten die ondersteund worden met een sterke techno beat. Het is een soort Syrische techno-trans.
In 2011 was Omar al te zien bij het festival “Incubate” in Tilburg. Op zaterdag waren de meningen van het publiek wel verdeeld omdat zijn muziek een sfeer heeft van een Syrische bruiloftsfeest. Maar met een geblokte hoofddoek en een stoere donkere zonnebril krijgt Omar het publiek bij het tweede nummer al aan het buikdansen, want het is wel aanstekelijke dans/feestmuziek.
Lekker fysiek
Het publiek komt in de Dome (main stage binnen) weer los, bij de fysieke uitstraling en bewegelijkheid van de Likt. Zoals altijd duikt zanger Jordy Dijkshoorn weer een aantal maal het publiek in, maar voordat hij dat doet vraagt hij, als een ervaren stalmeester, of er genoeg tijgers en tijgerinnen aanwezig zijn om hem op te vangen bij het crowdsurfen.
De groep uit de Maasstad heeft een unieke sound en in combinatie met Jordy’s extravagante voorkomen en tomeloze energie is succes al bijna verzekerd. Tijdens de show geeft Georgio nog een geweldige solo op een keytar (keyboard met gitaarachtige hals), tevens is zijn stem een mooie tegenhanger van Jordy. Iedereen moet nog effe op z’n knieën voordat één van de laatste nummers door de band wordt ingezet. Alweer een onverwoestbare de Likt gezien.
Lichte beving in de Dome
Een volle Dome, de luchtkussens op het podium worden gevuld en één van de hoofdacts gaat beginnen. Bij het eerste nummer vliegt de confetti je al om de oren en hetzelfde nummer wordt met een vuurwerkfontein afgesloten.
Kraantje Pappie bouwt direct de Dome om tot een feesttent. De meest succesvolle rapper geeft direct Hiphop “into your face”. Er is veel contact met het publiek en de linker- en rechterhelft van de zaal worden tegen elkaar uitgespeeld. Het is dansen en feesten van begin tot het eind.
Fata Boom is het beste te omschrijven als harde trippy elektro met een vleugje hiphop. En Fata Boom moet het deels ook hebben van hun theatrale aanpak op het podium. De outfits zijn provocerend en bij de dans en show worden de billen goed gebruikt. De anonieme gemaskerde zangeres blijft intrigerend. Fata Boom brengt een boodschap over: wees wie je bent en laat je niet tegenhouden door de gedachten en meningen van anderen. Op het zelfde moment is ook Kraantje Pappie aan het optreden dus het veld is maar half gevuld. Toch zetten ze met z’n drieën een muzikale vermakelijke show neer.
De volgende show wordt mooi vocaal geopend op z’n Afrikaans en in Ghanese klederdracht. De Dome is redelijk gevuld en er wordt strak gespeeld op de bongo’s en conga’s en de ritmes lopen perfect synchroon. Ebo heeft veel steun aan zijn beide zoons die de sound van de band goed neerzetten. M.b.v. een blazersduo is het een mix van afro beats, jazz en highlife met sterke afro riffs op gitaar. Bij één van de nummers waarbij salsa invloeden hoorbaar is komt het publiek pas dansend los, het is natuurlijk nog vroeg en zaterdag was een lange dag. Als je goed luistert dan hoor je gewoon een Afrikaanse bigband aan het werk. Ebo heeft een mooie doorleefde stem, zit regelmatig of houdt zich staande met een wandelstok. Het is een genot om Ebo Taylor te zien optreden, het geeft je een positief gevoel. De 82-jarige Ebo tuurt regelmatig naar de mensen in de zaal en je ziet aan hem dat hij nog steeds geniet.
Bijna iedereen zit of ligt op het kunststof grasveldje, het is even iets anders op het podium. Luna Mae is een opkomend talent. Begonnen als backing-vocalist bij grote artiesten als Glennis Grace, Waylon en Typhoon, maar steelt nu ook de show op de voorgrond, met haar mooie verschijning. Zondag was ze, helaas, deels haar stem kwijt, maar dit werd zo goed mogelijk gecompenseerd door de bandleden en haar backing vocalist. Toch weet ze nog een jazzy nummer uit te persen met dubbelstemmig zangwerk. De afsluiting was nog een paar mooie gitaar- en drumsolo’s van de band, dit was een aardige traktatie.
De Nigeriaanse saxofonist Orlando Julius speelt met het gelauwerde Londense collectief Heliocentrics. Zijn muziek heeft direct een hoge dansfactor. Het is swingen met vette blazers en aanstekelijke ritmes van de bongo, conga en drums. Op het podium gebeurt er van alles, slides bewegingen van de artiesten, mooie “wah wah”-solo op gitaar en tussendoor speelt Orlando ook nog op de synthesizer. Bij een aantal nummers wordt gebruik gemaakt van kleine Afrikaanse percussie-instrumenten die mede de sound bepalen. In de teksten en muziek komt de onafhankelijkheid van Nigeria en de strijd voor burgerrechten van Afro-Amerikanen terug.
Festival Mundial: een relaxte sfeer met onverwachte hoogtepunten. Het was 2 dagen genieten voor de ruim 14.000 bezoekers. Een geslaagd festival met, behalve artiesten uit binnen en vooral buitenland, foodtrucks, straattheater, lezingen en diverse kinderactiviteiten. De moeite waard om volgend jaar Mundial weer te bezoeken.
foto’s (c): Marjolein Tap
