“Ik ben een van de gelukkigste mensen op aarde, ontmoet interessante mensen en reis over de hele wereld”, aldus de bijna 75-jarige singer-songwriter Garland Jeffreys onlangs in een interview met Maxazine. Dinsdag trad de sympathieke New Yorker op in Paradiso in Amsterdam, “The place to be”, aldus Jeffreys in hetzelfde interview. Wellicht daarom begon de Europese ‘14 steps to Harlem’ tour dinsdagavond dan ook in Amsterdam. Een korte toernee met slechts één optreden in Nederland en vier in Vlaanderen. “Want de jaren tellen”, aldus Jeffrey enkele weken geleden.
Jeffreys zit al een halve eeuw in het artiestenvak, scoorde begin jaren zeventig met ‘Wild in the streets’, een hit in Amerika, brak in 1980 internationaal door met ‘Matador’ en deelde podia met onder meer Bruce Springsteen en Lou Reed. Hij maakte meer dan een dozijn verdienstelijke en vooral gevarieerde albums met een mix aan stijlen. Want het thema diversiteit is het handelsmerk van de maatschappelijk betrokken Jeffreys. In muziekstijl, in zijn songteksten en in zijn levensvisie.
Claire en Savannah Jeffreys
Garland Jeffreys geniet van het leven en aanbidt zijn echtgenote en manager Claire en dochter Savannah. Zijn liefde voor beide dames en zijn geluk stak hij tijdens het aan elkaar praten van de setlist in Amsterdam niet onder stoelen of banken. Een mooi bruggetje overigens, want Paradiso was uitsluitend gevuld met zitplaatsen. Want ook Jeffrey’s publiek wordt immers een jaartje ouder. Alhoewel even wennen, paste dat ook wel bij de Las Vegas-achtige sfeer die de legendarische Jeffreys weet op te roepen. Een wandelingetje door de zaal, plaats nemen naast en het toezingen van een bezoeker, het op- en afspringen van het podium- dat ging hem nog redelijk goed af- hoort en past niet alleen bij Jeffrey’s show en legendarische status. Maar deed hem ook stijgen op de aaibaarheidsladder.
Anton Corbijn
Dat laatste gold ook voor het aanhoudende, voortdurende en daarom bijna overdreven en voorspelbare enthousiasme waarmee Jeffreys het gehele optreden door zijn bijna 75-jarige leeftijd aanhaalde. Maar ook voor de herhaaldelijke bewondering voor niet alleen dus zijn vrouw en dochter, maar ook bijvoorbeeld fotograaf Anton Corbijn, die de foto maakte voor de hoes voor zijn laatste plaat, en de leden van zijn begeleidingsband, ‘The Coney Island Playboy’s’. En terecht en zo nu en dan ook noodzakelijk. Want zij hielden Jeffreys bij de les. Zoals het moment waarop Jeffreys de tekst kwijt was tijdens ‘Hail Hail Rock’n Roll’. De jaren gaan immers tellen, zo zei Jeffreys zelf eerder tegen Maxazine.
De begeleidingsband was een goed ingespeeld, vrolijk en bont gezelschap aan wie een mix van stijlen wel is toevertrouwd. Van het openingsnummer ’The Contortionist’, ‘’Reggae on Broadway’, ‘96 tears’ en ‘Hail Hail Rock’n Roll’ om maar enkele hoogtepunten van de setlist te noemen. En uiteraard ’Matador’ .
De jaren tellen
Het optreden van Jeffreys was als het doorbladeren van een muzikaal omlijst geschiedenisboek. En andersom. Een reis door de tijd. Passend in het gouden jubileumjaar van Paradiso. Van een artiest bij wie zoals gezegd ‘de jaren tellen’. Niet groots, een tikkeltje voorspelbaar maar wel boeiend, meeslepend en met legendarische trekken. Zo’n optreden waarvan iedereen die er bij was – en als Jeffreys mogelijk niet meer onder ons – is over twintig jaar zal zeggen: “Ik was er toch maar mooi bij”.
