Halverwege de jaren tachtig ontstond de band Mike + The Mechanics door passief toedoen van Phil Collins. Door zijn populariteit als solo-artiest kwamen de werkzaamheden van Genesis op een lager pitje. Dat was de aanleiding voor gitarist Mike Rutherford om zijn zijproject op te zetten. Met zanger Paul Young (niet te verwarren met Love Of The Common People zanger) en toetsenist/zanger Paul Carrack kon men destijds bijna spreken van een supergroep. Paul Young is helaas in 2000 komen te overlijden en Carrack is op het moment nog steeds solo erg succesvol. In de nieuwe opstelling vierde de band de lancering van het nieuwe album ‘Let Me Fly’ in de Melkweg
Mike + The Mechanics
Na het wegvallen van eerder genoemde leden is in 2010 de toetenist/zanger Andrew Roachford toegevoegd. Die had met zijn achternaam een populaire band in de jaren tachtig en daardoor is de vervanging bijna naadloos verlopen. Ook de toevoeging van zanger Tim Howar is tot op heden zeer succesvol gebleken, mede door zijn onuitputtelijke energie.
Helaas was de Melkweg slechts voor de helft gevuld op het moment dat de band de eerste tonen van ‘Are You Ready’ inzette. Hoewel het een nummer van het recente album ‘Let Me Fly’ is, is de sound nog steeds alsof het een track is uit de tv-serie Baywatch. Het typische jaren tachtig/negentig geluid van de band heeft niets aan identiteit ingeleverd. Later in de set komen ook ‘The Best is Yet To Come’ en de titeltrack voorbij van dit album.
Genesis en Roachford
Al in het begin is overduidelijk dat zanger Tim Howar de vrolijke pretletter van het zestal is. Hij staat geen seconde stil, staat lachend te dansen en roept elke 5 minuten “Amsterdam!”. Zijn schorre stemgeluid is wonderwel bijna altijd zuiver en nauwelijks storend. Helaas valt hij vanzelfsprekend een beetje door de mand bij de Genesis nummers ‘Land Of Confusion’ en ‘I Can’t Dance’. Doordat de nummers zo vreselijk bekend zijn komt de versie met Howar als zanger over als een middelmatige coverband. Desalniettemin zijn deze twee tracks een mooie aanvulling op de setlist.
Zanger Andrew Roachford mocht natuurlijk zijn eigen Top 2000-klassieker ‘Cuddly Toy’ vertolken en dat werd eigenlijk het hoogtepunt van de avond. De originele versie kreeg langzaam steeds meer een funk-jasje en mondde uiteindelijk uit in een 8 minuten durende dans epos. Het vakmanschap van de band droop er aan alle kanten vanaf.
Grootste hits
Naast eerder genoemde klassiekers van anderen, was er bijna te weinig tijd om de hits van Mike + The Mechanics in de setlist te verwerken. ‘Silent Running’, ‘The Living Years’, ‘Over My Shoulder’ en ‘All I Need Is A Miracle’ werden vertolkt met een zuiverheid alsof er een cd opstond. Bij afsluiter ‘Word Of Mouth’ werd nogmaals de band voorgesteld en kreeg iedereen de tijd voor een kleine solo. Hierin waren heel slim een stukje ‘Superstition’ (Stevie Wonder), ‘Firth Of Fifth’ (Genesis) en ‘Purple Haze’ (Jimi Hendrix) verwerkt. Mike Rutherford bleef het hele concert rustig op de achtergrond maar nog steeds volop genietend. Mike + The Mechanics is nog steeds een wereldband en door de nieuwe aanwas eentje zonder houdbaarheidsdatum.
Foto’s: Armand Hoogland
Meer foto’s op onze Facebookpagina
