Het Zwolse Songwriters Gilde presteerde op 26 januari twee nieuwe talenten met als publiekstrekker Tangarine. Een mooi initiatief dat lijkt op Dotan’s ‘7 Layers’ concept waarbij een bekende naam zorgt voor publieke belangstelling voor onbekend talent. Gastheer Bertolf Lentink was afwezig wegens ziekte en helaas was er niemand die even de moeite nam hem te vervangen om even de 2 onbekende singer-songwriters aan te kondigen en het geheel wat extra cachet te geven. De omgeving was indrukwekkend en zorgde er alleen al voor dat het muisstil was als de muziek begint.
De Statenzaal in Zwolle is het thuishonk van het Songwriters Gilde en in deze prachtige setting mochten Izaäk Smit en Evan Davin het voorprogramma verzorgen. Izaäk deed dit met Ronja die hem prachtig begeleidde op cello. De akoestiek in het Gouvernementshuis is schitterend en ook de karige passende verlichting maakten het luisteren naar deze folkartiesten tot een zeer aangename ervaring. De Statenzaal, waar de Provinciale Staten vroeger bijeen kwamen voor hun vergadering, is nog geheel intact. Alle klassieke banken en stoelen zijn er nog en daarin (en op de publiekstribune hoog in de zaal) mocht het publiek plaatsnemen om heerlijk weg te dromen naar oude vervolgen tijden en zich te vergapen aan het glas-in-lood en de prachtige wandschilderingen. ‘Set me free’ en ‘Come lay your head’ waren twee leuke nummers die bleven hangen door de rustige zang en de cello-begeleiding die het tot bijna een klassiek concert maakten met zang.
Bij de vervolg act Evan Dain was een stuk drukker. Het is een combinatie van twee personen waarbij Evan zingt en op akoestische gitaar speelt met als begeleider een elektrische gitaar. Het oeuvre is nog niet zo groot, want na twee nummers was het al weer voorbij.
Toen kwam de hoofdact Tangarine op het podium. Tangarine is net klaar met hun clubtour en gaat in februari verder met een theatertour. Arnout en Sander zijn inmiddels door de wol geverfd en hebben geen setlist mee (‘vergeten’), maar brachten in 60 minuten een dwarsdoorsnede uit hun oeuvre. Van ’Sure of things’ tot ‘The book that can’t be read’. Arnout, dit keer zonder baard, begon wat op Bob Dylan te lijken en Sander oogde met zijn ronde bril wat John Lennon-achtig. Arnout is ook degene die bij een tweetal nummers de mondharmonica ter hand nam. Door enkel met gitaar en zang op te treden waren de soundverschillen met hun albums niet waar te nemen, maar kwamen hun stemmen wel prachtig tot hun recht.
Gaandeweg het concert merkte je echter ook dat naast hun prachtige harmonieën qua stem en klankkleur ook het gitaarspel (akoestisch en licht elektrisch) ontzettend goed bij elkaar past. Met name in ‘Sure of the things’ hoorde je hoe goed ze ook ingetogen gitaar kunnen spelen. De heren weten ook altijd wel met een kwinkslag het publiek bij de show te betrekken en contact te maken. Op de vraag ‘Hoe gaat het, Zwolle?’ volgt een zeer rustig ‘goed’ vanuit het publiek. Sander en Arnoud wonen sinds een jaar in Zwolle en zijn afkomstig uit het hoge Noorden (Assen). Sander reageerde hierop met ‘In Assen zijn ze nog nuchterder; wij zijn er bekend mee dit betekent dat jullie het geweldig vinden!’
‘Chasing rainbows’ en ’Things go like this anyway’ (single) waren de afsluiters van de avond. Als laatste toegift volgde nog het prachtig gezongen ‘Home in your arms’ waarmee ze de fraaie avond af in de Statenzaal afsloten. Zelf waren de heren ook onder de indruk van de setting, want deze statige Statenzaal in combinatie met deze heerlijke luisterliedjes lijken voor elkaar gemaakt te zijn.
Foto’s (c) Rene Obdeijn
