Marvin Dee (uit te spreken als Marvin Day) is eigenlijk een zogenaamde singer-songwriter band. De band is gevormd rondom de composities van Marvin Dee, een singer-songwriter uit Capelle aan den IJssel. Marvin combineert zijn conservatoriumachtergrond in muziek-theater met een rauw randje. Het resultaat, complexe doch toegankelijke arrangementen, getuigt van onvervalste muzikaliteit. Op 24 oktober bracht hij zijn tweede EP ‘If Only Brief’ uit. Maxazine is trots om dit talent te mogen presenteren in een goed gevulde Paradiso.
Comfortzone
De zenuwen en lichte onzekerheid werden met opener ‘Soothing” binnen drie minuten weggespeeld. Het blijft spannend voor een band of het publiek de weg naar de zaal weet te vinden. Gelukkig realiseerden Marvin en zijn band dat de opkomst allerminst tegenviel op deze druilerige maandagavond. Het repertoire van Marvin Dee is niet echt in een hokje te plaatsen, maar de vergelijking met Counting Crows komt redelijk in de buurt met het nummer ‘Alive’. Een prettig poppy geluid wat omringd wordt door het fijne stemgeluid van frontman Marvin, maar zeker ook door zijn beheersing van de mondharmonica. Dat hij ooit begonnen is met gitarist Rick Beekman kwam tot leven in het geweldige nummer ‘Comfortzone”. De twee kwamen al snel in de titelsong terecht en met name het subtiele, grandioze gitaarspel van Beekman maakt dat deze song een klassieker in wording is. Laten we eerlijk zijn: zestien jaar geleden stond Coldplay ook in deze zaal haar (nog) onbekende werk te spelen.
Marvin Dee klaar voor een groter publiek
Het succes van een band hangt af van een aantal factoren waarvan kwaliteit en de gunfactor twee belangrijke elementen zijn. De eerste is op de lange termijn het belangrijkste en dat zit bij de band wel goed. Ook de nieuwe keuze voor twee backing vocals is een verstandige omdat de muziek van de band vraagt om meerstemmigheid. Het stemgeluid van Marvin heeft zelfs in de rustige stukken als ‘Soothing’ en ‘When You Go’ zelfs veel weg van Guy Garvey van de band Elbow. Totale controle en beheersing over zijn stem in zowel het lage als het hoge bereik. Daarnaast is de vergelijking met Mumford And Sons niet te ontkennen bij ‘Dark Days’ (dat heel slim een prettig meezing-gehalte heeft) en afsluiter ‘River Of Love’.
Marvin Dee heeft in Paradiso bewezen klaar te zijn voor een groter publiek dan een goed gevulde bovenzaal in Amsterdam. De muziekliefhebbers die deze band nu al volgen en een gesigneerd exemplaar van ‘If Only Brief’ hebben weten te bemachtigen, kunnen over 16 jaar misschien wel zeggen dat ze erbij waren. En Maxazine wist het toen al: Marvin Dee heeft genoeg kwaliteit voor airplay, grote zalen en de doorbraak die ze verdienen.
Foto’s (c) Armelle van Helden
