Op Lowlands gaat het niet alleen om de grote artiesten op de mainstage, maar zijn het vaak de kleinere artiesten die het vuur uit de grond laten stampen. Zo had je Indian Askin in de Charlie. Een Amsterdamse garagepunkband waarvan de carrière inmiddels sneller gaat dan het licht. Nog niet zo lang geleden werden ze uitgeroepen tot 3FM Serious Talent en sindsdien is er een klein balletje gaan rollen. Het was dit jaar een veel geziene artiest op Nederlandse festivals en dat stilstaand bij het feit dat het debuut album ‘Sea of Ethanol’ nog niet eens een half jaar oud is. Goed, dit alles maakt het natuurlijk een grandioze start van een carrière., maar op Lowlands is het alles of niks.
Het begon met bakken uit de hemel te vallen en het publiek waande zich snel naar de dichtstbijzijnde tent om te schuilen voor het natte kwaad. Alleen het publiek in de buurt van de Charlie had wat minder geluk. De tent stond namelijk al enige tijd voor aanvang afgeladen vol voor de Amsterdamse Indian Askin. Handjes!
Er wordt gelijk power ingegooid met het nummer ‘Candles’. Je voelt, ziet en hoort dat Indian Askin zich wil bewijzen. Het is immers een van haar belangerijkste festivaloptredens tot dusver. Frontman Chino Ayala grijpt vocaal af en toen een klein beetje mis, maar de andere leden vangen deze kleine schoonheidsfoutjes goed op. Het duurt niet lang voor toetsenist Bart van der Elst volledig uit zijn dak gaat en de toetsen door zijn piano heeft probeert te rammen.
Indian Askin gaf een show die van diep uit de tenen kwam. De grootste beuker ‘Awnser’ werd goed voor het laatst bewaard en wederom ging van der Elst volledig uit zijn dak. Ditmaal crowdsurfend over het publiek. Maar we sloten af met de half naakte waarheid (lees: Ayala eindigt in ondergoed), want ja in de wereld van rock ‘n’ roll kan het allemaal.
