Brian Fallon heeft zijn sporen al ruimschoots verdiend in de muziek gezien zijn deelname in diverse bandjes. Sinds hij The Gaslight Anthem startte is ook de hoeveelheid fans met grote getale toegenomen. Het kenmerkende rauwe stemgeluid van Fallon komt uitstekend tot z’n recht op zijn soloalbum ‘Painkillers’, welke deze maand uitkwam. Voor het optreden in de Melkweg nam hij The (Horrible) Crowes mee voor een avondje Good Ol’ American Rock.
Brian Fallon & The Crowes
Brian Fallon staat nou niet echt bekend om zijn vrolijke uitgelaten karakter, maar net zoals zijn setlist, is ook dit elke keer weer een verrassing. De opener ‘Nobody Wins’ was net zo verrassend als zijn opgewekte en vrolijke voorkomen in een volle Melkweg, maar het één heeft vast te maken met het ander. Het publiek was er al na het eerste nummer van overtuigd dat dit optreden een bijzondere wending zou gaan krijgen. Het enthousiasme van de toeschouwers had al meteen zijn werking op Fallon, die er vrolijk op los begon te babbelen. Of het nou was over al die fietsen in Amsterdam, of het beroemde wiettoerisme… het publiek keek lachend toe en vond het prachtig.
De avond zou een mooi overzicht worden van het werk van Brian Fallon van de afgelopen jaren. Naast natuurlijk het materiaal van zijn laatste album ‘Painkillers’, werd daarnaast veel gespeeld uit de periode met The Horrible Crowes, die braaf aan zijn zijde de begeleiding op zich namen. Zelfs wat nummers van zijn periode in Molly And The Zombies werden door het publiek meegezogen en absoluut gewaardeerd.
Halverwege de set besloot Brian om het contact met het publiek aan te halen door een jongen en een meisje aan elkaar te koppelen, niet wetend dat de partner van het meisje er naast stond. Een hoongelach viel hem ten deel wat hij keurig wegwerkte met zijn stoute voorkomen. Van iemand anders leende hij een houthakkersshirt omdat hem dat zo lekker leek zitten, ook hier weer pakte hij het publiek helemaal mee in. De twee rustige nummers ‘Honey Magnolia’, ‘Steve McQueen’ werden daarna ademloos beluisterd, langzaam overgaand op een cover van…. Katy Perry. ‘Teenage Dream’ in de uitvoering van Fallon is één van de zeldzame voorbeelden dat een cover beter klinkt dan het origineel.
Brian Fallon & The Crowes gaven de aanwezigen het gevoel dat ze in een kleine bar in New York aan het kijken waren naar een onbekend bandje. Het bandje was niet klein, de zaal ook niet, en de zanger al helemaal niet. Een goed gemutste Brian Fallon was een genot om naar te kijken, maar vooral om naar te luisteren en van te genieten. De laatste boodschap die hij meegaf was dat het geven van een toegift de grootste onzin is in de wereld van live concerten, waar ik het persoonlijk helemaal mee eens ben. Je speelt je beste of leukste liedjes voor je fans, en dan moet je gewoon weer wegwezen! ‘Beyond The Hurricane’ was de beste metafoor voor deze boodschap, na het hoogtepunt volgde er stilte, en een luid applaus voor Brian Fallon & The Crowes.
Foto’s (c) Armand Hoogland – Maxazine
Alle andere foto’s staan op onze Facebookpagina