In een uitverkocht Koninklijk Theater Carré in Amsterdam gaf Roger Hodgson een concert om je vingers bij af te likken. De tour die Roger Hodgson nu houdt, betreft de ‘Breakfast in America tour’ die begin dit jaar startte en hem tot volgend jaar op de planken houdt. Duitsland en Canada staan prominent op zijn agenda, maar ook in Nederland is hij 3 keer te zien. Volgend jaar komt hij nog terug naar Nederland en dat is na woensdagavond, voor de mensen die er niet bij waren, een gouden tip.
Het concert startte direct swingend met ‘Take the long way home’, natuurlijk afkomstig van het album ‘Breakfast in America’. Roger Hodgson is een sympathieke spreker die het publiek bij zijn show betrekt met een oprecht gevoel van passie voor zijn muziek en het aanwezige publiek. Hij wilde er een heerlijke avond van maken, waarin de mensen de waanzin in deze wereld en hun problemen even kunnen loslaten, om zich 2 uur te kunnen laven aan zijn optreden. De muziek is bedoeld om even alles te vergeten en te zwelgen in de muziek. Het doel van Roger Hodgson was dat mensen 2 of 3 nummers echt geraakt zouden worden door zijn nummers. “Let the emotions go and do what you like”, zo startte hij het nummer ‘School’. Het Supertramp nummer ‘School’ is het enige hitsucces dat beide voormalige leadzangers van Supertramp nog beide live ten gehore brengen. Na de plaat ‘Famous last words’ verliet Roger Hodgson de band Supertramp en ging Rick Davies onder die bandnaam verder en spraken ze af dat Davies niet meer de door Roger gecomponeerde nummers zou zingen en vice versa. Aangezien ‘School’ door hen samen is geschreven is het het enige nummer dat beiden dus nog zingen.
Het publiek hoefde niet te klagen dat Hodgson niet in Ziggo Dome stond, want Carré is een veel mooiere locatie en maakt het beleven van het concert nog intiemer en veel beter. Geen geloop; gepraat en gedrink tijdens het concert, maar lekker genieten van de muzikale wonderen die op het podium tot leven worden gebracht. Een setting passend voor de mensen die van muziek willen genieten.
Roger Hodgson was uitstekend bij stem, en zelfs de hoge noten bij ‘Dreamer’ haalde hij moeiteloos. Het geluid kon niet beter! De zanger vertelde dan ook dat hij dankbaar was dat zijn stem na al die jaren nog niet aan kracht had ingeboet. Roger is muzikaal nog in de kracht van zijn leven en alles klopte in Carré. Het publiek onthaalde de band dan ook met een staande ovatie voordat ze was begonnen. Roger gaf een tweetal verzoeknummers (die hij ontvangen had op zijn site) als cadeau terug aan het publiek waaronder het niet vaak op de setlist voorkomende ‘Lovers in the wind’, opgedragen aan een paar ouders die door de kinderen waren meegenomen naar dit concert.
Geen singlefabriek
De hitsingle ‘Breakfast in America’ kwam natuurlijk ook voorbij. Roger Hodgson schreef het nummer al toen hij 19 jaar was, maar het bleef een tijdje op de plank totdat het in 1979 op ‘Breakfast in America’ terecht kwam, en ook een grote hit in Nederland werd. Toch was Supertramp geen singlefabriek, maar meer een album groep. In de uitvoering van deze nummers waar veelal grote instrumentale stukken zitten komt de kracht van Roger en zijn begeleidingsband uiteindelijk het allerbeste tot zijn recht. Het eerste deel van de set werd afgesloten met ‘The logical song’
Na de pauze werd het qua muziek wat harder en kwamen er wat meer langere stukken waar het muzikale vakmanschap en de compositiekracht ten toon werd gespreid. ‘Child of vision’ werd gespeeld en dat was een indrukwekkend sterke live uitvoering. Roger Hodgson’s soloalbum ‘Open the door’ uit het jaar 2000 is feitelijk een plaat die het meest vergelijkbaar is met de ‘Supertramp’ sound. Deze plaat werd geen succes, terwijl er toch een aantal mooie nummers op staan die zich kunnen meter met zijn beste werk ooit. De plaat werd alleen in Frankrijk een succes, zo vertelde Roger, en daarna bracht hij dan ook geen nieuw werk meer uit. ‘Death and a zoo’ werd gespeeld, een nummer over dieren en over de overweging of je liever dood wil zijn of leven in een dierentuin. Instrumentaal een prachtig nummer waarbij je de ogen amper droog kon houden, zo diep werd het vertolkt. Eerder die avond werd ‘Along came Mary’ al gespeeld en ook dat klonk direct vertrouwd in de oren.
Roger Hodgson legt uit
De tweede set werd afgesloten met het absolute hoogte punt van de avond. Het nummer, dat werd aangekondigd als “Ik had drie nummers waarvan ik niet wist wat er ik mee aanmoest tot ik op het idee kwam ze samen te voegen”. ‘Fools overture’, het nummer dat in Nederland bekend is geworden als de Countdown cafe tune van Veronica, werd gespeeld. Dit lange epos hadden velen niet verwacht en de opbouw en het toewerken naar het hoogtepunt leidde er toe dat de eerder genoemde emoties die Roger Hodgson wilde opwekken, leiden tot tranen van geluk. Wat een heerlijke vertolking en wat klonk het allemaal perfect.
De band bracht nog een toegift met ‘Two of us’ en zijn grootste hit in Nederland: ‘Give a little bit’. Roger gaf echter geen klein beetje van zijn kunnen en passie, maar gaf in deze koninklijke zaal alles en dat was veel, heel veel! Roger Hodgson die ook wel door had dat er best wel een serieuze setlist was met zware nummers als ‘Hide in your shell’, nam ook afscheid door te stellen dat hij met een vrolijk nummer wilde afsluiten. Dat werd met een knipoog: ‘It’s raining again’. Het was een heerlijke lange warme douche deze avond die het publiek niet makkelijk meer zal vergeten.
