Albert Hammond past perfect in het weekend van Retropop. De bard uit Gibraltar is de 70 inmiddels gepasseerd maar is nog steeds actief. De afgelopen weken zijn heel wat legendes naar Nederland gekomen zoals Paul Mc Cartney, Tom Jones, Fleetwood Mac en nu ook Albert Hammond. Hij hoort echt in dit rijtje thuis al is hij niet meer zo bekend, daar hij na zijn solo carrière zich ontwikkelde als succesvol producer en schrijver van nummers voor andere beroemdheden. Hoe passend is de zaalnaam: De Gigant.
Klassiekers
Met de nodige, zeg maar gerust heel veel, klassiekers op zijn naam blijkt dat muziek maken zijn passie is. Niet alleen voor zichzelf maar vooral ook voor andere artiesten. Immers als componist van onder andere ‘The air that I breathe’ van de Hollies, ‘To all the girls I loved before’ van Willie Nelson en Julio Iglesias en ‘I don’t wanna lose you’ vertolkt door Tina Turner zou zijn pensioen toch geen onderdekking hoeven te hebben. Daar komt nog bij dat Gibraltar een bijzondere fiscale status heeft. In 2009 heeft Gibraltar ter ere van Hammond nog een serie postzegels ter ere van deze lokale grootheid daar uitgegeven. Zo groot is deze artiest dus! Veelal moet je eerst overleden zijn om dit te mogen bereiken maar Albert Hammond is zo groot dat hij het voor elkaar krijgt dat hij al tijdens zijn leven wordt geëerd! Het eren van muziek artiesten daar kan Nederland dus nog wat van leren.
Ook in de Gigant in Apeldoorn, dat met slechts 125 bezoekers bij lange na niet vol is, komen deze hits voorbij. Het is voor dit deels seated concert maar een feest der herkenning voor het publiek. Ongelooflijk wat een oeuvre. De hele avond wordt er vrolijk mee gezongen en meegeklapt met de vele bekende nummers. Je zou bijna denken dat Happy van Pharrell Williams ook uit zijn koker komt.
Albert West
Deze avond stonden ze ook even stil bij het overlijden van Albert West die afgelopen vrijdag werd begraven en waarbij Albert Hammond ook aanwezig was. Beide Alberts hadden met ‘Give a little love’ in 1986 nog samen (duet) een succes. Veel zingt hij het niet meer maar gisteren natuurlijk wel “We miss him but we won’t forget Albert”. Het was een bijzondere week voor Albert. Eergisteren opgetreden in Oostenrijk nu in Nederland, waarbij dan overdag een begrafenis en ’s avonds er weer staan om een puike set voor het publiek te presenteren. Hammond is de gigant in de popzaal Gigant.
Leuke verhalen over de artiesten waarmee hij samenwerkte geven het concert verder kleur en invulling. De groep Chicago had al een tijdje geen hits meer gehad, dus toen hij gevraagd werd iets voor ze te schrijven, besloot hij maar iets bijzonders te maken. Dat werd ‘I don’t wanne live without you’. In het nummer ‘Careless heart’ dat hij met Roy Orbison schreef, hoor je nog de bekende snik van Roy terug. Albert schrijft echt maatwerk voor artiesten.
Soms schrijf je een hit en als je geluk hebt, wordt het later nog eens een hit. Als je heel veel geluk hebt daarna nog een keer. ‘Don’t turn around’ is een dergelijk nummer van zijn hand. Eerst in een reggae versie van Aswad, daarna dance met Ace of Base en kort geleden door Neil Daimond. Wij mochten de Neil Daimond akoestische versie aanhoren vertolkt door Albert zelf. Knap dat een versie in zo veel verschillende versies tot de hitlijsten doordringt.
Maatwerk
Albert verkocht inmiddels al 300 miljoen platen! Als warme broodjes ging het dus, met name in de jaren 70. De afgelopen jaren kwam er niet veel nieuws meer uit op eigen naam. Wel de platen Legend en Legend II waarbij hij eigen nummers vertolkt en eigen nummers samen met andere grootheden uitvoert, waaronder Al Stewart en Cliff Richard. Zijn status is dus groots. Zijn setlist ook, die uit maar lieft 46 nummers bestond. Ze werden bijna allemaal gespeeld. Het is natuurlijk ook lastig kiezen als je zoveel en een zo mooi oeuvre hebt opgebouwd.
Albert is zelf natuurlijk bekend van zijn hits in de jaren 70 met name ‘It never rains in southern California’ en ‘The free electric band’.
Op het einde van de set is het seated gedeelte wel voorbij en wordt er afgetrapt met ‘When I need you’, door Leo Sayer de hitlijsten in gezongen, om vervolgens swingend af te sluiten met ‘I’m a train’, ‘It never rains in southern California’, en ‘the free electric band’, nummers die hij zelf de hitparade inzong. Er wordt passend afgesloten met zijn voor de Hollies geschreven hit ‘The air that I breathe’.
Albert Hammond heeft goed voor zich zelf gezorgd hij ziet er nu goed en strak uit. Hij gaat ongetwijfeld nog lang door met zijn passie: maatwerk schrijven voor topartiesten.
Foto’s (c) Rene Obdeijn
