Dave Kliminster is vooral bekend als de gitaarvirtuoos die samengewerkt heeft met Roger Waters. Kliminster speelde gitaar en zong tijdens The Dark Side Of The Moon tour. Daarmee nam hij eigenlijk de rol over van David Gilmour. ‘And The Truth Will Set You Free’ is zijn tweede album en net als op zijn eerste album, ‘Scarlet – Director’s Cut’, spelen bassist Phil Williams en drummer Pete Riley mee. Naast Williams en Riley wordt er op het nieuwe album ook gewerkt met strijkersgroep The Larkin Quartet, bestaand uit twee violen, één altviool en één cello.
Het akoestisch gitaarintro van openingstrack ‘Messiah’ is ingetogen. De stem van Kilminster klinkt zoals altijd mooi en goed verstaanbaar. Ik laat even buiten beschouwing of ik gelovig ben of atheïst, en beoordeel de inhoud van de tekst daarom niet. Als dit nummer even later over schakelt op iets meer rock, valt het bereik valt Dave’s stem goed op, en het strijkerkwartet geeft een meerwaarde aan dit nummer. Het basisritme en de melodie van ‘Circles’ zijn niet echt pakkend, jammer want de tekst is goed. Het gitaarspel is met momenten weer mooi en meeslepend, en ook de backing vocals zijn ingezongen door Dave. Bijzonder is de manier waarop hij zijn stem als instrument gebruikt met als nadeel is dat het de focus van het gitaarspel afhaalt, waardoor het vervelend gaat worden.
‘Save me’ begint minimalistisch met de akoestische gitaar en in combinatie met het kleine rauwe randje in de stem van Kilminster geeft het een mooie sfeer. De lage tonen van de cello en altviool komen mooi tot z’n recht en versterken de ijzersterke tekst. Een iets meer afwijkend ritme, en wat meer pit, heeft het nummer ‘The Fallen’. Tijdens het lange instrumentale stuk valt het schitterende gitaar spel van Dave weer op. Jammer van het bijna constante ritme op de high hats tiktiktiktititik… Technisch perfect strak gespeeld, maar toch klinkt het een beetje irritant want het lijkt net of je naar metronoom aan het luisteren bent. De high hats overheersen het schitterende gitaarspel hiermee. Ook in ‘Thieves’ is weer dat vervelende overheersende geluid van de koperen bekkens te horen. Het prachtige strijkwerk geeft het nummer een klassiek randje maar zelfs het mooie gitaarspel wordt overschaduwd door de drummer.
Het album is wat lastig te beoordelen. Soms is het even wennen aan de combinatie met de strijkers. Als ze op de achtergrond aanwezig zijn, zijn ze erg mooi. Als ze wat nadrukkelijker aanwezig zijn, is het voor sommigen misschien een beetje te veel. Het lijkt erop of er weinig energie is gestoken in het afmixen van het album want Kilminster doet zichzelf tekort door alle bijgeluiden. (6,5/10) (Killer Guitar Records)