Een kleine tien maanden geleden stond de toen redelijk onbekende Paul van Haver met zijn groepje Stromae in een uitverkochte Melkweg. Die show was zo bijzonder en boordevol energie, dat grotere zalen niet uit konden blijven. Na een zomer vol festivals en de HMH was gisteren de ZiggoDome aan de beurt.
Het eerste van de twee concerten in de Amsterdamse popzaal was razendsnel uitverkocht en is elke plek vanavond bezet. De visuals zijn inmiddels een belangrijke toevoeging geworden in de shows en ook vanavond pakt het weer prima uit. Een cartoon als achtergrond, spelen met schaduwen en een lichtshow om de vingers bij af te likken. Van het eerste album Cheese komen al meteen de nummers ‘Te quiero’ en ‘Peace or Violence’ en staat het eerste uur in het teken van het onbekendere werk van album Racine Carrée. Hierdoor is er wel tijd om het vakmanschap van de muzikanten te bestuderen. Hoewel het geluid makkelijk uit een drumcomputer kan komen, wordt de elektronische muziek live gespeeld. De enorme basdreunen worden rete strak gemaakt met een drumpedal.
Paul kletst tussen de nummers in gebrekkig Nederlands met het publiek en laat zich helemaal gaan op ‘Formidable’. Het keurige optreden verandert eindelijk in een kolkend concert bij ‘Humain à l’eau’, het lekkerste nummer van het album. De harde technobeats en de danspartijen van Stromae (die synchroon lopen met de dansende poppetjes op de videoschermen) zorgen voor 15.000 dansende mensen. Ook ”Alors On Dance’ wordt heel slim gemixt met wat jaren negentig hits van Faithless, Kristine W. en Snap.
Het is natuurlijk heel ongeloofwaardig om het concert te eindigen zonder je grootste hit, dus de toegift met ‘Papaoutai’ is wel erg voor de hand liggend. Maar Stromae heeft de grootste verrassing tot het eind bewaard. Nadat alle 42 crewleden bij naam zijn bedankt en begeleidt door het nummer ‘Merci’ komen de heren nog eenmaal terug om met een a capella versie van ‘Tous Les Mêmes’ het concert af te sluiten. De minutenlange ovatie is absoluut verdiend.
Als er dan toch 1 minpuntje genoemd moet worden is dat de hele show wel erg perfect, gelikt en geproduceerd is. Het oogt daardoor soms wat clownesk en geforceerd maar weer laat hij de menigte achter met de grote vraag, is Paul van Haver een beetje gek, of gewoon geniaal?
