Het ene moment leek het bijna onwaarschijnlijk dat U2 nog met een nieuw album zouden komen, maar vanuit het niets was het verkrijgbaar via iTunes. Bono en consorten weten in ieder geval hoe ze de aandacht voor zich moeten winnen. Maar zijn de nummers op het album net zo gedenkwaardig als het idee van deze stunt?
We kunnen vrij snel een antwoord daarop gegeven worden. Want ondanks dat ze jongere producers als Danger Mouse, Paul Epworth, Ryan Tedder, en Declan Gaffney eraan lieten werken klink het vertrouwd als U2 zoals we ze al jaren kennen. Geen nieuwe experimenten of nieuwe richting te bekennen. Veel nummers op ‘Songs Of Innocence’ hadden op één van hun vorige albums kunnen staan.
Zo klinken de wereldmuziek invloeden die op hun vorige album ‘No Line On The Horizon’ voorkwamen nog door in de opener ‘The Miracle (Of Joey Ramone)’. Daarin geen directe Ramones invloeden dus zoals de titel zou vermoeden. ‘Volcano’ klinkt alsof ze terug grijpen naar hun debuutalbum ‘Boy’. En Bono zingt in het door synthesizers begeleidde ‘Sleep Like A Baby Tonight’ met dezelfde falset stem als in ‘Lemon’. In het nummer lijkt ook hun vroege invloed van Kraftwerk terug te horen. Het is hierdoor wel een vreemde eend in de bijt op het album. ‘The Trouble’ (waarin Lykke Li een kleine vocale bijdrage aan leverde) zou net als ‘Moment Of Surrender’ een uitstekende afsluiter van concerten kunnen zijn.
Niet alleen muzikaal grijpen ze terug naar het verleden. Want de songs zijn voornamelijk persoonlijke teksten over hun jeugd. Daarvan lijkt ‘Iris (Hold Me Close)’ het meest persoonlijk. Bono zingt hierin over zijn overleden moeder die hij op zijn 14e
verloor. Het vormt één van de hoogtepunten van het album. ‘Cedarwood Road’ gaat dan weer over de straat in Dublin waar Bono is opgegroeid. ‘This Is Where You Can Reach Me Now’ beschrijft een avond in 1977 waarop de leden van U2 een concert van The Clash bezochten.
Deze eerder genoemde nummers zijn allemaal vrij sterk. Enigszins tegenvallend zijn ‘California (There Is No End to Love)’, en ‘Raised by Wolves’. Waarin het in het refrein iets te veel naar emorock lijkt te neigen.
Maar voor de rest heeft U2 met ‘Songs of Innocence’ een album gemaakt met een aantal sterke songs. Waarvan ‘Volcano’ misschien de beste single van zou zijn. Maar hitsingles hebben ze niet meer echt nodig. Misschien is U2 na ‘No Line On The Horizon’ meer een albumband geworden. (Island) (7,5/10)
