“Wie vindt u het knapst?” Vraagt een meisje op de eerste rij bij het hoofdpodium. Tot grote verwondering van haar moet ik bekennen dat ik geen idee heb wie B-Brave is die zo dadelijk gaat optreden. Het blijkt een mateloos populaire boyband te zijn uit Nederland. Er waren meiden die ervoor al om 06.00 uur van huis waren vertrokken. En dat terwijl de band pas om 15.00 uur het hoofdpodium betreedt.
Dit zal de eerste keer worden dat ik mijn oordopjes niet in doe voor de harde muziek, maar tegen het gegil van de jonge meiden achter me. De 5 uitgekiende jongens zijn muzikaal dan wel niet perfect, maar wat geeft dat. Met wat lekkere moves, glimlachjes en handgebaren weten ze de hordes pubers flink op te hitsen. Na afloop van het optreden komen ze nog even frontstage voor de nodige foto’s. Het gegil begint weer. Als iedereen het optreden al weer is vergeten en vrolijk verder feest bij de diverse podia klinkt in de verte wederom gegil. B-Brave verlaat het festival. Niet mijn soort band, maar als publiekstrekker een schot in de roos.
Van hele andere aard is het unieke allerlaatste festivaloptreden door de Italiaanse Belg Rocco Granata. Nota bene op zijn verjaardag vertolkt de goedlachse charmeur zijn chansons. Ondanks zijn leeftijd, hij beweert met een knipoog 67 jaar te zijn geworden, is hij prima bij stem en vermaakt hij zich prima. Vele hits passeren de revue en worden hier en daar meegezongen. De wereldhit ‘Marina’ (meer dan 50 jaar oud) uiteraard ook.
Ik verlaat het optreden vroegtijdig om me in het museum door Mondo Leone, de wereld van Leon (Giesen), te laten uitleggen beter op details te letten om zo de wereld beter te ervaren en er zelf van te groeien. Het knappe van de zomerfeesten is wel dat ze jaar in jaar uit artiesten weten te boeken die grote publieks zijn, je verrassen en een goede mix is voor jong en oud. Een bouquet voor ieder wat wils. Het optreden van Marcel Tabbers met zijn band Venlo Snackbar Dreamer laat de mensen genieten van rustige gedegen popliedjes in het dialect. Erg populaire en drukbezocht was het optreden van Decennium. In 1974 brachten zij de allereerste Limburgse rock-LP uit, waarmee landelijke bekendheid werd verworden. Vanwege het veertigjarig bestaan speelden zij dit album, ‘Songs of the Sad’, integraal live.
Een bijzonder optreden was er voor het Vriendenpodium door de Gillende Keukenprins. Deze min of meer muzikale act in een keukentje dat diende als drumstel was voor de kleine kinderen een beleving. Al was het alleen maar door het vele meel en eieren die door de lucht vlogen. Met wat oplaaiend vuur op het fornuis werd het ook nog spannend. Maar… uiteindelijk was de pannenkoek toch klaar.
Act van de dag was voor mij toch wel Birth of Joy. Een Nederlandse formatie bestaande uit pompende orgeltonen, knallende drum en een moddervette gitaar. Deze rockers zouden zou uit de sixties kunnen zijn gestapt en zorgden door de psychedelische klanken zowaar voor een kleine pogo pit in de Carrousel. Voordat het zomerparkfeest op het hoofdpodium zal worden afgesloten door dé muziekambassadeur van Venlo Bo Saris (voorheen bekend geworden als Boris) werd het publiek nog getrakteerd op de soulklanken van de uit Engeland afkomstige Myles Sanko en de uit Spanje afkomstige Bongo Botrako die er op hun beurt een klein feestje van maakte met een kleurrijke mix van ska, rumba en reggae. Maar dienden, zonder hun te kort te doen, als opvullende acts op weg naar de afsluiter: Boris Titualer. Zo’n tien jaar na het winnen van Idols II is hij het stadium van beginnende ster ver gepasseerd. Zijn stem is zijn wapen en samen met z’n band maakt hij met z’n soulklanken een passend prachtig einde aan de 38ste editie van het zomerparkfeest. Wederom een ultieme variatie tussen de gevestigde orde en vernieuwing, tussen regionaal en internationaal. Bedankt.
Foto’s (c) Marcel Hakvoort/Maxazine