Hij staat te boek als een van de grootsteen beste DJ’s ter wereld: de Zweed Tim Bergling alias Avicii stond afgelopen weekend twee keer voor een uitverkocht Ziggodome in Amsterdam. Tweemaal 17.000 bezoekers. Waarschijnlijk had de 24-jarige Zweed de Ziggodome ook vier keer uitverkocht! Maar was ik nu bij een dancefeest of een popconcert?
Avicii met de rechterhand onophoudelijk omhoog, alsof hij zijn muziek dirigeert!
Tim Bergling’s naam, die eerder hits maakte als Tim Berg en Tom Hangs, heeft met name het laatste jaar enorm aan populariteit gewonnen. De naam Avicii is gebaseerd op Avici, wat het laagste niveau is binnen de boedistische hel. De hit Wake Me Up, die niet alleen in Nederland, maar in meer dan 35 landen wekenlang op nummer 1 stond, zorgde voor de definitieve doorbraak. Volgens het Amerikaanse zakenblad Forbes heeft Avicii inmiddels een jaarinkomen van 20 miljoen dollar. De Zweed stond afgelopen jaar na Hardwell en Armin van Buren op de derde plaats van de toonaangevende DJ Mag Top 100.
Avicii’s grote doorbraak ontstond een jaar geleden, eind maart 2012 op het Ultra Music Festival in Miami. Daar kwamen plotseling een banjospeler en soulzanger Aloe Blacc het podium op. Samen speelden ze de eerste keer Wake Me Up live. De rest is inmiddels geschiedenis. Wake Me Up stond in Nederland elf weken onafgebroken op de eerste plaats van de Top 40 en werd uiteindelijk de best verkochte single van 2013.
Het wordt Avicii toegedicht dat hij de nieuwe popmuziek heeft ontwikkeld. Radio 3-dj Giel Beelen noemt hem de Mozart-van-nu. Voor zijn debuutalbum True liet hij gerenommeerde singersongwriters liedjes componeren, waar hij vervolgens zelf een beat bij maakte. Zo ontstonden het country-achtige Wake Me Up, maar ook Hey Brother, dat ook een Guus Meeuwis-cover had kunnen zijn. Of zijn nieuwste hit Addicted To You, dat klinkt naar Adele en zo uit de nieuwste James Bond-film had kunnen komen.
Hoog tempo van lichteffecten bij Avicii in Ziggodome.
De twee identieke concerten dit weekend kwamen wat lastig op gang. De opening met Hey Brother was spectaculair, maar in het eerste half uur bleef Avicci wat hangen in de wat softere nummers van zijn album. Pas daarna, toen oudere hits als Fade Into Darkness, Bromance en Levels aan bod kwamen, de grote hits van zijn landgenoten van Axwell, Sebastian Ingrosso en Steve Angello van Swedish House Mafia voorbij kwamen en hij ook nummers van Nederlandse DJ’s (Starlight van Don Diablo, This Is What It Feels Like van Armin van Buuren en Animals van Martin Garrix) draaide, kwam de avond echt op gang. In die zin moet Avicii zich in het hol van de leeuw hebben gevoeld. Want het zijn toch juist de Nederlandse DJ’s, die de dance over de wereld populair hebben gemaakt en die met zeven vermeldingen in de DJ Mag Top 10 staan! Niettemin weerstond Avicii die uitdaging en sloot de twee uur durende set af met -natuurlijk- zijn grootste hit Wake Me Up.
Dancefeest of popconcert?
De veelzijdigheid van Avicii spatte er af, want de Zweed bleef niet bij een enkelestijl: van zijn pop-hits switchte hij even gemakkelijk naar electro, bigroom en progressive, soms zelfs met een vleugje dubstep. De rechterhand van Avicii stak onophoudelijk omhoog, alsof hij de muziek dirigeerde die hij zelf even onophoudelijk meezong.
Opmerkelijk was dat Avicii daarbij nauwelijks een koptelefoon gebruikte en vrijwel niet naar z’n draaitafels keek. Het kan zijn dat de Zweed een in-ear-system gebruikte. Of de mixen waren tot in perfectie voorbereid. Dat zou met het hoge tempo van muziek en de timing van de lichteffecten niet eens zo onlogisch zijn. Want het blijft een raar fenomeen: twee maal 17.000 mensen die uit hun dak gaan voor een DJ, die twee uur lang zijn eigen plaatjes en die van anderen draait. En die daarvoor een bedrag van zeker zes cijfers voor de komma mee toucheert. Niettemin zette Avicii een meer dan uitstekende set van twee uur neer. Waarin hij inderdaad bewees een van de besten van de wereld te zijn. Maar wat blijft hangen: was ik nu bij een dancefeest of bij een popconcert? Want geheel in tegenstelling tot gangbare dancefeesten was het feest om elf uur afgelopen en was iedereen op tijd weer thuis.
Met toestemming overgenomen van http://eddyjansen.wordpress.com/
