Uli Jon Roth @ The Rock Temple.
Uli Jon Roth mag bij zijn leven wel al een legende genoemd worden.
Hij geld als inspiratiebron van vele top gitaristen en heeft in zijn 40 jarige carrière met meer groten der aarde samengespeeld als dat er velletjes aan een rol closetpapier zitten.
Ooit begonnen als rocker en daarmee The Scorpions op de (wereld) kaart gezet te hebben, verliet hij deze band en net als Ritchie Blackmore (Deep Purple, Rainbow) ging hij op zoek naar andere muziek vormen. Gelukkig zakte hij niet als Blackmore terug naar de middeleeuwen en gaat hij niet als een Truitje met zijn luitje door het leven, maar stopte zijn zoektocht bij sferische, licht klassieke muziek. Nu ben ik niet zo van het klassieke gecharmeerd en dat heeft er ook toe geleid dat ik Uli Jon Roth nog nooit live aan het werk heb gezien, maar de belofte dat hij tijdens zijn jubileum tour uitsluitend Scorpions nummers zou spelen, trok me over de streep om een bezoek te brengen aan The Rock Temple.
Als opwarmer voor Uli krijgt Crystal Breed 45 minuten de tijd om te bewijzen waarom zij alleen maar lovende kritieken toegeworpen kregen van diverse rock magazines, als reactie op hun debuut cd: “The Place Unknown”. Daar slagen gitarist/ vocals Niklas Turmann, keyborder/vocals Corvin Bahn, bassist Nico Deppisch en drummer Thorsten Harnitz, volledig in.
De band uit Hannover is mij tot dan toe totaal onbekend maar zet een sterke, sferische prog-rock show van eigen werk neer en weet het publiek tot meezingen te verleiden. Het is fijn luisteren naar het samenspel van gitaar en keyboard, maar ook naar de stemmen van de vocalisten. Hun inspiratie haalden ze o.a. bij Genesis, Porcupine Tree en Dream Theater vandaan en hun muziek zal dan ook de fans van deze bands zeer aan spreken. Na het prachtige “Words Of Silence” kon een toegift niet uitblijven en dat gold dan ook als een welverdiende beloning voor deze talentvolle band.
Dat Uli Jon Roth ook van het duo Turmann/ Bahn gecharmeerd is bleek al gauw toen zij samen met gitarist David Klosinski, bassist Ule Ritgen en drummer Jamie Little weer op het podium verschenen om mee te spelen met de man waar iedereen voor gekomen was.
Geopend werd met “All Night Long” en dat kon meteen op veel bijval rekenen.
Uit de omvangrijke setlist die Uli voor deze “40th Anniversary Scorpions Revisited Tour” samenstelde viel de keuze deze avond verder op o.a.: “Longing For Fire”, “In Trance”, het epische “The Sails Of Charon” en het ruim 10 minuten durende “Fly To The Rainbow”.
Halverwege de show verlaat Uli even het podium en krijgen zijn bandleden de gelegenheid om te soleren. Dat hij super muzikanten om zich heen verzamelt had werd hierbij nog eens bewezen.
Enig minpuntje aan de show was dat de microfoons, die tijdens Crystal Breed goed afgesteld stonden, nu een stuk minder hun werk deden waardoor de zang van Uli, Corvin en Niklas niet goed over kwam. Dat kon de vele gitaristen van andere, regionale bandjes, die ik in de volgepakte Rock Temple waarnam (ik meende zelfs Arjan ‘Ayreon’ Lucassen gespot te hebben) niet zo boeien, zij kwamen voor het gitaarwerk van de meester en werden op hun wenken bediend.
Het is mooi om te zien met welk respect Uli Jon Roth zijn instrument bespeelt. Geen overdreven mimiek zoals bij vele ruwere gitaristen, maar met gesloten ogen en soms sierlijke armbewegingen, geniet hij zelf intens van de klanken die hij uit zijn Sky-gitaar weet te toveren en waar door het allemaal vanzelf lijkt te gaan.
Niet alleen zijn gitaarspel is briljant, maar ook zijn custom-made Sky gitaar is een juweeltje en mag als een kunstwerk gezien worden. De gitaarhals telt maar liefst 35 fretten (voor zover ik goed geteld heb) waarvan sommige slechts een centimeter uit elkaar liggen en is aan de bovenkant afgewerkt met een tiental minuscule ingebouwde ledlampjes.
Was ik al erg onder de indruk van de ruim 2 uur durende show, tijdens de toegiften met “Pictured Life” en “Catch Your Train” werd ik helemaal omver geblazen door de enige twee covers die op de setlist stonden. “All Along The Watchtower” en “Little Wing” heb ik al héél vaak gehoord, maar dit was de beste uitvoering ever!
Na dit optreden zal ik toch iets spaarzamer met het woordje gitaarvirtuoos in mijn recensies dienen om te springen, want wat ik deze avond mocht meemaken grensde aan het ongelofelijke. Dit was virtuositeit in optima forma!
