Een van de meest vervelende tijden van het jaar is de periode voor kerstmis. Iedere artiest denkt zo nodig met een eigen kerst-album te moeten komen en het één is vaak nog verschrikkelijker dan het ander. Een zeldzaam enkele keer komt er echter een kerstalbum uit dat dan verrassend genoeg is om te recenseren. ‘Psych-Out Christmas’ is zoals de naam al doet vermoeden een psychedelisch kerstalbum. En als de naam het je nog niet deed denken, dan doet de psychedelische cover van het album je wel overtuigen. 2013 wordt een erg verrassende kerst…
‘Psych-Out Christmas’ bevat een collectie tracks van psychedelische interpretaties van klassieke en modernere kerstnummers. Zoals je ze niet vaak eerder hebt gehoord en waarschijnlijk ook niet op de radio zal horen. Het album begint wonderwel met een humoristisch hoorspel van Len Maxwell, die het truukje al in 2006 uitbracht als volledig album, ‘A Merry Monster Christmas’. De Canadese Elephant Stone volgt Maxwell op met hun versie van het Beatles-nummer ‘Christmas Time (It here again)’. Het album bevat daarnaast tracks van de Zweedse bands Dark Horses en The Movements, die de classic ‘Little Drummer Boy’ naar ware hoogten brengen met hun briljant gevonden versie, wellicht het summum voor de liefhebber op de plaat, met de fuzzy gitaren en dromerige synthesiser-tonen.
Ondanks dat het overgrote deel phychedelische rock is, is er ook plek voor wat onvervalste blues van Eli Cook op het album. Het lukt met zijn ‘Christmas Tears’ beter dan The Vacant Lots probeerden met ‘No more Christmas Blues’, oorspronkelijk van de inmiddels 75-jarige Alan Vega en zijn Suïcide, die gezien worden als grote inspirator van o.a. The Clash. Het belichten van de depri-kant van de bijna verplichte kerstvakantie valt muziekaal wel op zijn plek, maar haalt het niet bij het origineel. Ook vermeldenswaardig zijn de twee tracks die Quintron en zijn vrouw Miss Pussycat hebben ingebracht op het album, ‘Silent Night’ en ‘Jingle Bell Rock’. De exentrieke Quintron speelt zoals voor hem zo logisch is, weer op zijn zelf tot nieuw instrument gesmede mix van een Hammond Orgel en een Fender Rhodes, alsmede op zijn Drum Buddy. Psychedelica in optima forma, hoewel een vergelijking met De Electronica’s ook niet misstaat.
Maken we nog uitstapjes met Dead Meadow, pioniers van de neo-psychedelica en het Shaddows-achtige ‘Jingle Bells’ van HE 5. Onherkenbaar, dat dan weer wel. Vermelden we nog even de Sons of Hippies, die het Zombies-nummer ‘Time of the season’ niet alleen evenaren,m aar op hun eigen wijze zelfs verbeteren! Een van de hoogtepunten van ‘Psych-Out Christmas’. Het album wordt in stijl afgesloten door niemand minder dan Mr Iggy Pop. ‘White Christmas’wordt door Iggy gebracht op een manier dat je in feite nog maar één ding wil: Nooit meer kerstmis. Of wel natuurlijk, want ‘Psych-Out Christmas’ sleept je vanaf nu door de kerstperiode heen. (8/10) (Cleopatra)
