De maand is voor mij meer dan uitstekend begonnen (en ook de vorige maand heb ik uitstekend afgesloten). Kortom, mijn weekend kan niet meer stuk (al ben ik met zulke uitspraken beter voorzichtig, maar vooruit). Ik begin deze recensie dan ook maar meteen met het eindcijfer: 9/10. Of, in de sterrenschaal 4,5 van 5 (dat schijnt handiger te zijn dan 9/10 sterren, omdat mensen dan moeten tellen, maar: verooit.
En vanwaar mijn goede humeur? Welnu, naast het feit dat het gisteren niet heeft geregend, stond ik gisteren op tijd bij de tramhalte en liep ik nóg op tijder de Dr. Anton Philipszaal in Den Haag binnen. Een prachtige avond stond op het punt te beginnen. Het New European Ensemble speelt: Jubilees van Magnus Lindberg.
De Finse Lindberg is een van ’s werelds meest prominente componisten van deze tijd. Geboren in 1958, kan hij bogen op een nu al zeer succesvolle carrière en imposant œuvre. Een simpele zoekopdracht in Google bevestigt dat.
Gisterenavond speelde het New European Ensemble, onder leiding van Christian Karlsen, een prachtig programma met muziek van deze Magnus Lindberg, Louis Andriessen en de eveneens Finse Esa-Pekka Salonen. En ik was daar dus bij. Een avond om niet meer te vergeten.
Net voor aanvang wordt het publiek op de hoogte gesteld van een wijziging in het programma. Niets drastisch, maar het moet wel even vermeld worden. Het definitieve programma ziet er dan als volgt uit:
Jubilees (Magnus Lindberg, 1958)
zes delen zonder titel
Zilver (Louis Andriessen, 1939)
Five Sappho Images (Esa-Pekka Salonen, 1958)
Tell Everyone
Without Warning
It’s No Use
The Evening Star
Wedding
~ pauze ~
Souvenir (Magnus Lindberg, 1958)
drie delen zonder titel
Alle composities worden tot in de finesses uitgevoerd en de dirigent is, na elk slotstuk verheugd over de perfecte uitvoering die het ensemble neer weet te zetten. Subliem, is het goede woord. Als een darter die zojuist een negendarter heeft gegooid, gaat zijn vuist in de lucht, in een stille viering van zoveel virtuositeit. Het is goed. Het is heel, heel goed.
Alle leden zijn meester op hun instrument en weten de moeilijke muziek en vaak lastige tempowisselingen schijnbaar moeiteloos uit te voeren. Een genot om naar te luisteren, maar ook zeker om naar te kijken! En ook al zijn ze allen onderdeel van één geheel, wil ik graag even de volgende musici bij naam noemen, omdat zij een subtiele hoofdrol opeisten:
Maria-Paula Majoor (eerste viool), Astrid Haring (harp) en Willem Stam (cello).
De uitvoering van Zilver (uit 1994), van Louis Andriessen was in een woord fenomenaal. Het applaus ongekend en de trotse gezichten van iedereen van het New European Ensemble spraken boekdelen. Dat was niet zomaar een vertolking, maar een bijna ongelooflijk vertoon van pure klasse. Andriessen had zich in deze bezetting geen betere uitvoering kunnen wensen. Iedereen souverein op hun instrument.
De stukken van Lindberg zijn niet minder imposant. Moeilijk, maar uitgevoerd alsof het voor iedereen dagelijkse kost is. Kippenvel, vanaf begin tot het einde.
De vijf liederen van Esa-Pekka Salonen, met in de hoofdrol sopraan Keren Motseri, sluiten naadloos aan bij de composities, maar zorgen tegelijkertijd voor een aangename extra dimensie. Naar Motseri kun je niet luisteren zonder haar na afloop de hand te schudden en te bedanken voor haar ongeëvenaarde techniek en podium-performance. Iets wat ik dus ook niet heb nagelaten.
De ovatie die alle leden van het ensemble ten deel viel, duurde een gezonde vijf minuten. Zodra de laatste klanken waren weggestorven, stond uit het publiek (vier stoelen bij mij vandaan) Magnus Lindberg op, met opgeheven armen en luid applaudisserend Het feest is compleet.
De avond is echter nog niet afgelopen, want Karlsen en Lindberg gaan in de foyer in gesprek met elkaar, en het publiek. Ik feliciteer en bedank Lindberg voor de prachtige muziek, bied hem een bier aan (Gulpener, om het geheel compleet te maken) en ik neem zelfs deel aan de vragenronde van het publiek.
Ik kon het niet laten en heb zowel Maria-Paula Majoor, Christian Karlsen, Keren Motseri als Lindberg zelf om een handtekening gevraagd. Vier trofeeën die ik samen met het programmaboekje zal koesteren.
Mensen, wat een avond was me dat, zeg! Ik ben fan van Lindberg en ik hoop zijn muziek nog vaak live te mogen bewonderen. Weet u nog, die 9/10? Dat was niet waar. Het was een 10. Met een krul, griffel en een smiley-sticker erbij!
P.S. Benieuwd naar hoe die geweldige muziek van Lindberg klinkt? Op YouTube staat Lindberg’s Clarinet Concert. Kijk. Luister. Geniet.
