Omdat er al een bekende muzikant met deze naam rond liep besloot de in 1955 als Barry White geboren zanger zich aan het einde van zijn tijd op college voortaan maar Barrence Whitfield te noemen. De beroemdere Barry White heette eigenlijk Barrence; de cirkel is rond, zullen we maar denken. Onze Barrence deelt in zijn woonplaats Boston in diverse bands de functie van drummer en zanger. Zijn begeleidingsband is de Savages, die bestaat uit gitarist Peter Greenberg, bassist Phil Lenker, saxofonist Tom Quartulli en drummer Andy Jody. Barrence heeft al een indrukwekkende loopbaan achter de rug met een behoorlijke serie albums en het schrijven van o.m. filmmuziek. “Dig Thy Savage Soul” is recent uitgebracht en bestaat uit 12 songs.
Ik kende Barrence nog niet, dus ging ik even speuren op het internet en daar blijkt hij een combinatie van Solomon Burke en James Brown te zijn. Maar al met het openingsnummer wordt ik toch even op het verkeerde been gezet. Het klinkt als een combinatie van “R&B uit Londen halverwege de jaren zestig” en pubrock à la Dr. Feelgood. Dat is nog eens een binnenkomer, ik ben wakker. En onverminderd rockend en stampend gaat het verder met songs nummer twee, drie en vier. Tot nummertje negen, “I’m Sad About It” aan toe, daar gaat het tempo een klein tandje lager. Het is een soort van pubrockballad, waarin zanger Whitfield toch zwaar aan het lijden is. Maar de overige drie songs gaan weer in een moordend tempo en geluidsniveau verder. De beste songs op dit album zijn naar mijn mening het dreigend gezongen “Daddy’s Gone To Bed” en het rock ’n rollnummer “Hey Little Girl”.
Geen slecht album voor liefhebbers van snel en stampend rockwerk. Voor mij persoonlijk had er wel wat meer variatie in mogen zitten. Maar mocht je benieuwd zijn hoe deze man live klinkt dan kan je hem binnenkort zien in de dB’s in Utrecht op 29 september en op 30 september in Doornroosje in Nijmegen. (Bloodshot Records / Bertus Distributie) (7/10)
