Deze keer in onze serie ‘Musical fruit’ hoop ik een grote gele grijns op jullie gezicht te kunnen toveren door eens na te gaan hoeveel er wel niet wordt gezongen over een alledaags stukje fruit als: de banaan.
Dat niet elk nummer over bananen even serieus zal zijn moge duidelijk zijn. The Chipmunks zul je met hun ‘Japanese Banana’ niet terugvinden in de wereldgeschiedenis van de popmuziek. Dat geldt uiteraard wél voor het overbekende ‘The Banana Boat Song (Day-O)’ die in de vertolking van Harry Belafonte de meest bekende is. Op You-Tube kun je het nummer ook zien in een Beetlejuice- versie (uit de film uit 1998), ik moet zeggen dat ik zelf erg moest lachen toen ik die voor de eerste keer zag…
‘Day-O’ is een van oorsprong Jamaicaans folkliedje, dat het verhaal vertelt van dokwerkers die de hele nacht bezig zijn geweest met het laden van bananen, daarbij moesten oppassen voor giftige tarantula’s, en nu het licht begint te worden willen ze graag naar huis. Vaak wordt gedacht dat Harry Belafonte ook de schrijver is van dit lied, maar in een boek over de historie van de ‘Second City Theater Company’ staat het volgende:
“Alan Arkin, lid van een zanggroep genaamd The Tarriers, voor wie hij meeschreef aan ’The Banana Boat Song’, dat later werd verkocht aan- en gepopulariseerd door Harry Belafonte, gaf aan niet langer verzonnen volksliederen te willen zingen in een zijden broek…”
Weer anderen beweren dat het lied in 1950 door Stan Freberg werd gemaakt en uitgebracht door Capitol Records. Belafonte’s versie kwam uit in 1956 op het RCA- label en aangeprezen als ‘Calypsomuziek’. Het nummer is daarna nog meerdere malen gecoverd, onder andere door Barry Frank, voor Bell in 1957. In 1972 kwam onze eigen André van Duin met een hilarische versie: ‘Het banenenlied’. In 1995 deed Shaggy een duit in het zakje met een dancehall- versie die op het album ‘Boombastic’ werd gezet.
‘The Tra La La Song’ (One Banana, Two Banana) is minder bekend. Echter is dit ook een nummer met veel historie. In 1968 geschreven door Mark Barkan en Ritchie Adams nam Decca Records dit lied op met de bedoeling er het themalied voor een kinderprogramma van te maken. De band die het inzong noemden zich ‘We’re The Banana Splits’. In 1969 haalde het liedje een nummer 96- notering in de ‘Billboard Hot 100’. Tien jaar later hadden de speedpunkers van The Dickies meer succes met hun versie, nummer 7 in de UK Single Chart. Deze versie werd in 2010 gebruikt in de film ‘KickAss’.
Je kunt natuurlijk best meer nummers beschrijven met bananen als onderwerp, ook van eigen bodem zoals ‘Ja, Ik Heb Geen Bananen’ (oorspronkelijk ‘Yes, We Have No Bananas’, uit de Broadway- revue ‘Make It Snappy uit 1922) of ‘Kom Uit Die Bananenboom’ waarmee Trafassi nog een klein succesje had. Maar wat te denken van een band met een banaan in de naam?
Of juist geen banaan, want dat brengt ons bij onze eigen ‘Band Zonder Banaan’, een zestal Nederfolkrockers die met de meest maffe liedjes naam hebben gemaakt op verschillende festivals.
Bekender is natuurlijk de in 1980 door drie knappe meiden geformeerde band ‘Bananarama’. Keren Woodward, Sarah Dallin en Siobhan Fahey wisten de harten van veel schooljongens te veroveren met nummers als ‘Venus’ (oorspronkelijk natuurlijk van Shocking Blue) en (veel later) ‘Robert de Niro Is Waiting’. ‘Bananarama’ werd bedacht door het nummer ‘Pyjamarama’ van Roxy Music en heeft dus op zich weinig met de fruitsoort te maken. Het eerste liedje dat de dames zongen (volledig in het Swahili) werd een bescheiden clubhit in Engeland, en Terry Hall van de band Fun Boy Three vroeg ze daarna mee te doen op een nummer wat ook een hit werd: ‘It Ain’t What You Do’. Dat luidde ook min of meer hun punkperiode in, die echter niet lang duurt. Als punk over het hoogtepunt heen is in Engeland laten de meiden zien dat ze ook in andere kleding dan versleten spijkerbroeken en kapotte shirts muziek kunnen maken, ‘Cruel Summer’ is daar een voorbeeld van. Er is nog een heleboel te vinden over de dames, maar het meest complete verslag vind je op Wikipedia, kijk maar: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bananarama
Laat ik afsluiten met een nummer dat in mijn opinie ondergewaardeerd wordt, en een goed bewaard geheim is in de muziekwereld: ‘Banana Co’ van Radiohead.
Oh, Banana Co.
We really love you, and we need you
And oh, Banana Co.
We’d really love to believe you
But everything’s underground
We gotta dig it up somehow
Yeah, yeah
Oh, she said “No go”
She said she’d like to, she’s seen you
And oh, Banana Co.
She knows if you die then we all do
And everything’s underground
We’ve gotta dig it up somehow
Yeah, yeah
Everything’s burning down
We gotta put it out somehow
Yeah, yeah
Dit nummer komt van de EP ‘Itch’en de versie op deze EP is akoestisch en vind je ook terug op de single ‘Pop Is Dead’. Deze versie moet je dan ook niet verwarren met de uitvoering op de ‘Street Spirit (Fade Out) cd uit 1996. Zoek ‘m maar eens op YouTube, en geniet…
