Na 27 jaar gaat het nog steeds goed met Rowwen Hèze, de band gaat goed na een onderbreking van zes jaar komt de band met een nieuwe cd met louter nieuwe liedjes, ‘Geal’. Het verhaal achter de cd en de band, die in Nederland zo ongeveer iedere feesttent en zaal al minimaal éénmaal heeft plat gespeeld moest maar eens verteld worden, vandaar dat we afspraken met Jack Poels, frontman en zanger van Los Limbo’s en bovenal een enorm sympathieke, vriendelijke man. Een gesprek onder het genot van een glaasje ‘geal’ gerstenat…
“Ja Rowwen Hèze gaat lekker inderdaad”, is Jack meteen enthoustiast, “Het gaat goed met de band en onderling gaat het goed. Natuurlijk, als je zolang met elkaar op pad bent met elkaar gebeuren er wel eens dingen, maar over t algemeen gaan we goed met elkaar om, en dat blijft, vandaar dat we maar weer hebben besloten weer eens een nieuwe cd met elkaar op te nemen, ‘Geal’.” Het album van de Limburgers is nu sinds half september in de winkels te verkrijgen en de fans van de Tex-Mex-helden zijn het er over eens: Het klinkt weer geweldig. De naam ‘Geal’ is een titel met een verhaal, een rode (gele) draad, die een oorsprong heeft met een serieus karakter. “Wij speelden afgelopen theatertournee ‘Koper’ en daar gaf onze spreekstalmeester Leon Verdonschot iedere keer een knikker aan iemand in het publiek, meestal een dame, en die mocht dan op het podium komen en dan speelden wij ‘Geluksknikker’ voor haar en na de pauze was ze dan onze barvrouw. In Venray was dat Silvia, dat staat ook in het boekje bij de cd en het bleek dat zij ernstig ziek was en geel haar lievelingskleur was. Ze vroeg al meteen wie dat voor haar geregeld had, maar het was echt toeval, het moest zo zijn. Het gaf meteen een hele grote betekenis voor haar, en dat was de eerste keer dat de naam ‘Geal’ in mijn hoofd spookte. Vanaf dat moment zag ik alles geel, van de ligfiets die voorbij kwam, gele lelies in de vijver, de kleur van het lokale krantje bij ons in America en zo kwamen we op de naam ‘Geal’.
‘Geal’ klinkt wat ingetogener dan het bekende Rowwen Hèze werk, hoewel de vorige ‘volle’ cd, ‘Rodus & Lucius’ ook al wat rustiger was en de rustige nummers in principe op iedere cd wel te vinden zijn. “Dit album is als ik het zo bekijk goed in evenwicht, maar ik snap wat je bedoelt”, beaamt Jack, “Het schijnt dat mensen die harmonie nastreven, vaak geel als favoriete kleur opgeven, dus wat dat betreft klopt dat wel.” Die harmonie lijkt een nieuw thema geworden te zijn in het leven van de zanger. “Ik ben vorig jaar op vakantie geweest, een lange treinreis gemaakt naar China en daar kwam dat ook allemaal terug, die balans, de harmonie: zwart/wit, zon/maan, man/vrouw, dag/nacht, en dat klopt gewoon allemaal. Daar staat trouwens ook een liedje over op, op de plaat, ‘Dit harde bed’.”
“Ieder liedje heeft zijn eigen thema, het geel loopt een beetje als rode (gele) draad door de cd heen. “Onder de greune brug’ is dan een klein uitstapje dat er toch op moest. We gaan ieder jaar met een groep van 12 mannen uit het dorp naar Ierland, om te vissen op een boot op de rivier de Shannon. Daar gaat dat liedje over, die prachtige dagen met 12 kerels op een boot, dan is het leven goed. Dat we ooit aanlegden bij een prachtige brug, een overwoekerde brug. Dat is gewoon mooi, altijd een mooi moment om naar toe te kijken.” Thuiskomen op z’n Rowwen Hèze’s.
Rowwen Hèze is sowieso een band van thuiskomen, rijdt altijd na een concert gewoon weer terug naar huis. En ook komt de band na afloop van een tournee altijd thuis in America zelf, met de inmiddels zowel beroemde als beruchte slotconcerten. “Ja dat doen we al heel lang, een jaar of… heel lang al… een paar dagen in een grote tent in America en dan treden we hier op voor zo’n 20.000 man. Dat voelt als thuiskomen. Een kleine nederzetting is het geworden voor een paar dagen. Gigantisch! 2 en 3 november is het dit jaar, de zaterdag is nu al uitverkocht en voor de vrijdag zijn nog maar een paar honderd kaarten over. En ja, dan vertel ik niets raars dat er wel eens een glas bier bij ons door de lucht gaat,” lacht Jack hard.
Veel bands die zo lang samenspelen hebben door de jaren heen enkele bandwisselingen of gaan uit elkaar. Rowwen Hèze heeft daar echter een gulden (‘geale’) middenweg in gevonden, door iedereen te laten doen wat ze willen. Zo hebben Jack en Tren van Enckevort, de accordeonist van de band, een hobbyproject, ‘Herberg de Troost’, schildert Jack in zijn vrije tijd veel en zo doet iedereen wel wat. Rowwen Hèze blijft wel het hoofddoel, maar tussendoor heeft iedereen zijn vrijheid. “Je kan Rowwen Hèze zien als een goedlopende familie, met een kantoortje hier in het dorp. Ieder doet zijn ding en als familie staan we met Rowwen Hèze op het podium. Als we in de ogen kijken van de mensen op de eerste rijen en zien dat ze ervan genieten, dan heb je in mijn oogpunt ook geen reden om er mee te stoppen,” verduidelijkt Jack het doorgaande succes van de band, “En dat willen we ook niet, het is het mooiste om gewoon te doen wat we doen, om mensen te vermaken, dat is onze taak hier op aarde.”
De cd is opgenomen in een authentieke boerderij in Meterik, en afgemixt in de studio’s van Audioworkx in Hoogeloon, beide locaties die weinig invloeden van de moderne tijd hebben meegekregen. Voor de galm gebruikte de band de zolder van de boerderij, precies zoals opnamestudio’s het vroeger deden, en ook bij Audioworkx werken ze nog puur met gevoel, zonder overdadig op de metertjes te kijken, gewoon op het goede gehoor. “Iedereen met wie we op dit album werkten zijn vakmensen. We zaten om de haverklap bij Frans en Toon in de studio bij Audioworkx om op te nemen, daar werkten we fijn mee samen, net als bij De Kruishoeve in Meterik. Tren heeft de cd geproduceerd, die heeft uren gedraaid, dat is niet normaal, daar heb ik respect voor!” geeft Jack aan, “En dan hangt Frans iedere avond met zn linkerarm over de tapkraan en roept dan maar weer, ‘Jongens, biertje?’ en dan is het leven weer goed. Er zit soms zeker stress met het opnemen, maar dat hoor je gewoon niet.” Het klopt wat Jack zegt, want wie het album luistert hoort alleen maar gemoedelijkheid. “We hebben ooit geprobeerd om over de grenzen te gaan, hebben twee weken in Duitsland gezeten, vertalen en opnemen in de studio, maar dat dorpse dat Rowwen Hèze heeft, zagen we wel na Pinkpop, begin jaren 90, wel door het hele land, maar die liedjes die we in Duitsland opnamen om daar door te breken…. het zijn wel aardige liedjes geworden, maar we voelden gewoon dat we de angel uit Rowwen Hèze haalden. De charme van Rowwen Hèze is gewoon het Limburgse. Ieder land heeft wel een Rowwen Hèze, met accordeon en zo, maar wij zijn tevreden met waar we zitten.”
En zo is Rowwen Hèze na 27 jaar nog fris en opgewekt, zonder dat authentieke gevoel verloren te zijn. ‘Geal’ zet de lijn voort waar ze de laatste jaren een steeds grotere fanschare mee opbouwden en hopelijk nog jaren mee door zullen gaan.
Foto Jack Poels (c) Armelle van Helden, Maxazine.nl
