Mijn grijze Toyota Aygo oogt saai als ik haar parkeer naast de met bonte stickers en metalvlaggen bekleedde camper bij de Rodahal. Van heinde en ver is men naar Kerkrade afgereisd voor misschien wel het laatste concert van Judas Priest in Nederland ooit. Maar dat dachten we in juni 2011 in 013 Tilburg ook al. Om 18.30 uur staan de eerste metalliefhebbers al te wachten. Het geroezemoes van Duits, Limburgs en Nederlands kabbelt door de hete lucht. Verschillende nationaliteiten met als eenheidskleur: zwart!
Binnen is het verrassend koel, de airco werkt goed in de Rodahal. Om 19.30 uur hebben we het eerste metal geweld er al opzitten. Aan de halfvolle zaal te merken, toch wel wat vroeg op de donderdagavond. Vanderbuyst, die in de Rocktempel nog een afterparty zal verzorgen, is lekker fanatiek. Vernieuwend is de muziek niet, maar op deze avond is dat niet van belang. Het wordt een vogelvlucht over bijna 40 jaar klassieke heavy metal.
Special guest Saxon, in 1981 ook al eens samen met Judas Priest, neemt ons generaties terug in de metaltijd. Het heftige rock geluid klinkt soms echter wat toonloos. De hal vult zich inmiddels meer en meer met publiek dat er duidelijk zin in heeft. De vuisten en corna-begroetingen gaan de lucht in terwijl Saxon hier en daar zelfs wat slordig klinkt. Er worden op z’n tijd wat flesjes water het publiek in geworpen en tot tweemaal toe mag het publiek kiezen tussen twee nummers, zodat ze zelf de setlist wat kunnen beïnvloeden, hoewel de bedaagde metalband drommels goed weet wat de favoriete nummers zijn. Het publiek boeit het niet en doet geestdriftig mee. Na de hit ‘Princess of the night’ een buiging en dan is het pas 20.45 uur.
Iets na negen uur laat Judas Priest zien waarom ze nog steeds legendarisch zijn. Het publiek kent de showelementen: lasershows, heel veel omkleden, oplaaiende vlammen, rook, scheurende gitaren en een vetharde drum. Majestueus paradeert frontman Rob Halfords over zijn domein. Ondanks zijn leeftijd spetteren zijn zang en hoge uithalen over de enthousiaste menigte. Terwijl vader en zoon achterin de zaal ‘rustig’ staan te genieten, werkt de security met man en macht om de dranghekken vooraan op zijn plaats te houden. Een aantal essentiële bouten lijkt te ontbreken. De Britse metalband kijkt er niet naar om en doet waar ze al decennia goed in zijn. En dat dik twee uur lang met een performance waar menig eigentijdse (metal)band jaloers op zou zijn.
De trendzetter in de heavy metal bewijst wederom nog lang niet uitgeblust te zijn. In Dagblad De Limburger speculeert de ‘metalgod’ over misschien wel een nieuw album van Judas Priest. Dat de motor van Rob Halfords gas terug zal (moeten) nemen is duidelijk, maar helemaal stoppen in de muziek, nee dat niet. Gelukkig!
Foto’s (c) 2012 Marcel Hakvoort
