Al hun concerten waren in no-time uitverkocht, extra show’s werden toegevoegd en daar waren al snel geen kaarten meer voor te krijgen. Ook op bijna elk festival kan je ze aankomende zomer vinden. O.a. Paaspop, Mundial, Pinkpop en North Sea Jazz. The Kyteman Orchestra. Het nieuwe project van Colin Benders aka Kyteman. Na Kyteman’s Hiphop Orchestra, Kytecrash (Colin Benders en Eric Vloeimans)is er nu The Kyteman Orchestra. Nagenoeg dezelfde muzikanten, maar een andere richting. Welke stroming het precies is, ben ik nog niet achter. Blazers, strijkers, operazangers en een heus koor. Ik noem het genre maar eclectic.
Wat in de house muziek al makkelijk gegeven wordt als meerdere stijlen en muzieksoorten elkaar raken. Voor The Kyteman Orchestra geldt: Hiphop meets opera en orkest meets drum ’n bass. Het podium is, net zoals we gewend zijn bij o.a. De Avonduren, Kytecrash en La Boutique Fantastique, ramvol. Het tig-koppige koor staat zo diep op het podium dat het lijkt dat ze op de Oudegracht staan.
In een uur worden de nieuwe nummers ten gehore gebracht. Stuk voor stuk met zoveel passie uitgevoerd. Benders nam dit keer wat minder vaak zijn instrument vast, maar in plaats daarvan had hij alle touwtjes in handen. Hij dirigeerde, vaak met zijn rug naar het publiek, met gevoel de muzikanten en koor de juiste weg. Muzikale stukken werden afgewisseld met zang/rap of spokens. Hoe je het wilt noemen. De bekende grote man met pet en baard, Pax, had ook hier weer een grote rol in. Na afloop van elk nummer wordt er geknuffeld. Je voelt dat het nummer gelukt is en dat ze dat ook met elkaar willen delen en vieren.
Vaak werd ademloos geluisterd naar de intro’s van de nummers. Hier en daar konden helaas sommige mensen het niet opbrengen om stil te zijn en hun gesprekken te bewaren tot na de show. Ook hadden verschillende bezoekers moeite met het vasthouden van hun lege glazen. Benders en co lieten zich niet uit hun concentratie halen. Bij de eerste klanken van ‘The Mushroom Cloud’ ging de hele zaal uit hun dak, na de laatste werd dit gevierd alsof er een nieuwe meesterwerk geboren is. Of dit net als ‘Sorry’ een klassieker wordt moeten we nog afwachten. Als je het mij vraagt heb ik een indrukwekkend meesterlijk optreden gezien.
Ook het feit dat je alleen terug komt op het podium en zonder microfoon het publiek duidelijk maakt dat er geen toegift is, getuigd van kleine geniale trekken. Er is nog niet zoveel materiaal om een toegift te geven. Dan moet het maar op hun eigen manier gebeuren. Een jam ! “Met koor” wordt er uit het publiek geroepen. Langzaam komt de rest het podium op en worden wij nog ruim een kwartier getrakteerd op een jam.
Foto's (c) 2012 Yuri Saalberg
