Deel twee in de Jazz Style Series, ditmaal de hardbop, het vervolg op de bebop, en de stijl waarbij de blues in de jazz geïntroduceerd werd. Niet de minst belangrijke vorm van jazz dus en als je bedenkt dat de jazz met de hardbop pas echt funky werd, kan je hardbop zelfs als voorvader van de house beschouwen. Maar of we ons daarmee willen vereenzelvigen is de vraag! Voor velen is de hardbop namelijk de enige echte jazz… de jazz die begon in de jaren vijftig.
‘Hardbop, the time when jazz became funky’ is zoals alle delen in de serie een dubbelaar. Gelukkig maar, want om een heel genre te pakken in één cd is gewoon te weinig. Met beroemde namen als Miles Davis, Dexter Gordon, Art Blakey (met zijn Jazz Messengers!), Thelonius Monk en John Coltrane. Maar ook de minder bekende maar zeker niet mindere Bobby Timmons, Wes Montgomery (hier helaas verkeerd genoemd als West Montgomery) en anderen.
‘Softly, as in a Morning Sunrise’, oorspronkelijk uit de operette ‘The new Moon’ uit 1928 mag vernoemd worden. Een opname uit 1959 door Wynton Kelly met een intro die net iets eerder bekend werd met het nummer ‘Fever’, oorpsronkelijk uit 1956 door Little Willy John, maar natuurlijk wereldberoemd geworden door Peggy Lee.
Ook de ruim tien minuten durende ‘Smike Stack’, door Johnny Griffin is een heerlijk stukje good old jazz, maar juist het Horace Silver Quintet (‘Doodlin’ ‘) en track 8 van de 2e cd zijn legendarisch goed. Track 8? Inderdaad, ‘Rhythm-A-Ning’, oorspronkelijk van Thelonius Monk, hier in een opname van 15 mei 1957 van The Monk, samen met Art Blakey’s Jazz Messengers. Legendarisch, omdat de track pas voor het eerst op plaat werd gezet door The Monk op ‘Mulligan meets Monk’, die pas in augustus van dat jaar werd opgenomen. Vóór de originele opname, hoe legendarisch wil je ‘m hebben.
Zit er iets bij wat niet een oorstrelend genot voor de jazz-liefhebber is? Nee, eigenlijk niet, ‘Hardbop, The time when jazz became funky’ is weer zo’n meesterwerk uit de Jazz Style Series, en onmogelijk te missen in je jazz-collectie.
