Ik hoop dat het fundament van het 013 gebouw in Tilburg van uitzonderlijk hoge kwaliteit is en dat het geheel na de afgelopen week nog geen haarscheuren vertoont. Vrijdag 9 december komen zwaargewichten als Arch Enemy en Warbringer langs in 013, als dan het gebouw nog bovengronds staat, zullen we het weten. Nadat afgelopen maandag Darkest Hour, Bring me the Horizon, Devil Driver en Machine Head deze uitverkochte tent op zijn grondvesten deed trillen, wordt dat vandaag, twee dagen later, op dezelfde schaal nog eens overgedaan.
Vandaag treden metalen grootheden als Trivium en In Flames aan in Tilburg onder de noemer ‘Defenders of a Faith Tour’ met als mede-daders: Ghost, Rise To Remain en Insense. De Noorse metalcoreband Insense , gemanaged door In Flames zanger Anders Friden, mocht vanavond het spits afbijten. Helaas was ik nog niet aanwezig tijdens het optreden van deze band dus kan ik geen oordeel over hun optreden vellen. Ik kan me voorstellen dat deze band, afgaand op hun laatste cd ‘Burn in Beautiful’ met hun cocktail van deathmetal, thrashmetal en hardcore met een vleugje industrialmetal en grunge, een redelijke opener geweest kan zijn.
Op het moment dat ik de zaal binnenkwam was het Engelse Rise To Remain net klaar met het spelen van hun tweede nummer. Rise to Remain, actief sinds 2008, bracht dit jaar haar geheel niet onaardige debuut cd ‘City of Vultures’ uit. Net als opener Insense beweegt Rise to Remain zich op het metalcore vlak. Mede door het heldere geluid, sterke composities en een geweldige uitstraling van met name zanger Austin Dickinson verraste dit luidruchtige kwintet mij. Doordat het zaalgeluid niet al te hard was afgesteld kwamen het gitaarwerk en de melodieuze gedeeltes van zangpartijen zeer goed uit de verf en heb ik genoten van enkele korte maar heerlijke solo’s. Zanger Dickinson zweepte het publiek lekker op, wat resulteerde in het luid meezingen van de weinige fanatieke fans en een korte-, kleine- maar heftige moshpit. Tijdens het laatste nummer ‘Bridges will Burn’ kwam de zanger op handen van het publiek staan om de aanwezigen elkaar te laten omarmen en gezamenlijk ouderwets te headbangen. Een ware entertainer…niet gek als je vader Bruce Dickinson heet en zingt bij één van ’s werelds populairste en oudste (nog bestaande) heavy metal bands.
De Zweedse formatie Ghost, de derde band van de avond, haalde zowel qua heftigheid als imago het tempo van de avond flink onderuit. De mysterieuze en satanische doom-achtige-metal klanken van deze zwartgemaskerde monniken onder aanvoering van de gemijterde priester Papa Emeritus klinken best lekker en komen, wederom door het lage zaalvolume, goed tot hun recht. Bijna de hele zaal stond het visuele schouwspel van deze band geïnteresseerd te observeren als zijnde rustpuntje van de avond. Maar voor vele bezoekers duurde het net iets te lang. Na ‘Satan’s Prayer’, het vijfde nummer van de set, zette een deel van het publiek ‘Sinterklaas Kapoentje’ in, niet vreemd op de laatste dag van november in het Nederlandse.
Ik vraag me af hoe Ghost zich met dit imago en deze muziekstijl wil handhaven. Door het vele toeren van de band heeft elke metalfan in Europa dit kunstje inmiddels wel gezien. Na een door het publiek prachtig gevonden en uitgevoerde ‘slow motion- en softtouch’ moshpit tijdens het slotakkoord ‘Ritual’ verlieten Papa Emeritus en zijn monniken het podium onder een luid gezongen ‘Dag Sinterklaasje en Zwarte Piet’. Als objectieve aanwezige hink ik op twee gedachten. De hilarische spreekkoren vanuit het publiek waren zeer komisch en misschien wel terecht, maar dat neemt niet weg dat Ghost op dit moment best een leuke portie en kwalitatief verantwoorde muziek brengt.
Het is inmiddels erg druk voor het podium, de zaallichten zijn nog niet eens gedoofd en het is al dringen geblazen. Het navolgende Trivium wordt door de afwisselende zang, van extreem melodieus tot aan heftig grunts, vaak geschaard onder het metalcore genre. Ik persoonlijk vind dat prima maar ik denk dat Trivium gewoon een keiharde metalband is die gebruik maakt van alle elementen binnen deze stroming. Het Amerikaanse kwartet brandt na het ‘Capsizing the Sea’ intro los met ‘In Waves’, de titelsong van hun laatste plaat. Ik moet eerlijk bekennen dat ik lang heb moeten wennen aan de muziek van Trivium voordat ik er warm voor liep. Al vanaf het debuut van Trivium ‘Ember to Inferno’ uit 2003 worden Matt Heafy en zijn makkers getipt als de troonopvolgers van Metallica in de metalwereld. Tot op heden is dat nog niet gelukt (mede door concurrentie van o.a. Volbeat), maar Trivium is hard op weg om die status alsnog te behalen.
Het verbaast mij, net als enkele bezoekers die ik heb gesproken, ten zeerste dat Trivium opent voor In Flames vanavond want elders in Europa is Trivium headliner van deze ‘Defenders of a Faith Tour’. Desalniettemin kan dit sympathieke viertal rekenen op een overweldigende publieksreactie. Niemand in 013 staat ook maar een seconde stil en nummers als ‘Dying in Your Arms’ (‘Ascendancy’, 2005) en ‘Down from the Sky’ (‘Shogun’, 2008) uit volle borst worden meegezongen door het enthousiaste publiek. Net als bij alle eerdere acts deze avond was ook het zaalvolume bij Trivium minder hard afgesteld dan bij een gemiddeld metalconcert, het kwam deze afwisselende band wat mij betreft alleen maar ten goede. Na dit optreden in Tilburg heb ik deze band definitief in mijn metalen hart gesloten, gelukkig mag ik ze op Graspop in Dessel weer gaan bewonderen.
Net als Trivium opende het Zweedse In Flames eveneens met de titelsong van hun laatste release genaamd ‘Sounds of a Playground Fading’. Twee zaken die ik eerder in dit verslag beschreven heb krijgen nu ineens een andere wending. Ten eerst, het zachte zaalgeluid dat de voorgaande bands ten goede kwam was bij In Flames een eerder storende factor dan een verrijking. In Flames speelt qua stijl net als haar voorganger Trivium afwisselende metal maar deze pur sang en all round oud gediende horen wat heftiger te klinken. Ten tweede snap ik, gezien de publieksreactie waarom In Flames headliner is in Tilburg vanavond. Blijkbaar heb ik een stukje gemist in de metalwereld want In Flames zette 013 letterlijk in vuur en vlam. Van de gebruikelijke taferelen vlak voor het podium tot aan de nok van 013 was het één groot metalfeest. De refreinen van ‘Trigger’ (2002) werden letterlijk meegezongen door bijna de hele uitverkochte zaal. De inmiddels lang bebaarde zanger Anders Fridén nam regelmatig de tijd om het publiek toe te spreken en deed dit op een dusdanig droge- en humoristische wijze dat het onnozele maar helaas gebruikelijke “SPELEN!” geroep vanuit het publiek uitbleef.
Hij besefte zich dat het woensdag was en dat een ieder die het ‘Clayman’ album niet in huis had, dit album alsnog de volgende donderdag konden aanschaffen na het spelen van ‘Swim’ van dat betreffende album. Na het nummer ‘Come Clarity’ van het gelijknamige album wilde zanger Anders kennismaken met zijn fans die zich een plekje hadden verworven bij de bar boven in de zaal en dreigde hij niet verder te spelen totdat er enkele fans van achter uit de zaal naar voren waren gekomen. Vanwege het belachelijke ‘crowdsurf’ beleid in het Nederlandse (grotere) clubcircuit gebeurde er vrij weinig, totdat zanger Anders duidelijk maakte dat hij er persoonlijk voor zou zorgen dat crowdsurfers er niet uitgegooid zouden worden en er één schaap over de dam was…. Helaas was er weer één eikel van de ingehuurde security die het allemaal te veel werd en nietsvermoedende crowdsurfers naar buiten wilde smijten. In Flames doet niet aan toegiften en speelde hun heavy-, thrashmetal, met menig andere invloeden, in nog net geen twee uur twintig (!) nummers uit hun gehele repertoire zonder ook maar één moment te vervelen, HULDE!
Aangekomen in de decembermaand kunnen we (wij) als metalheads terugkijken op een vruchtbaar jaar wat betreft releases, maar ook de concerten waren niet mis. Ik voorspel dat 2012 op het concertvlak nog beter gaat worden want nog niet elke band die een geweldige cd heeft uitgebracht dit jaar is op visite geweest in Nederland en België.
