Een beetje onwennig zit ze met een kop thee op haar schoot in een cafeetje in Utrecht. Tot voor kort kwam Laura Arkana hier nog als student. Ze moet er ook nog een beetje aan wennen dat ze haarzelf sinds kort singer-songwriter mag noemen. Nog nooit had ze opgenomen. Nog nooit had ze opgetreden. Maar toen was daar ineens haar debuutplaat “Lentemuziek”. Maxazine spreekt met Laura over deze bliksemstart in de muziekindustrie.
“Het is allemaal heel snel gegaan,” vertelt Laura. “Ik wilde na het behalen van mijn bachelor een jaar de tijd nemen om me op muziek te richten. Het is altijd al een droom van me geweest om muziek te maken.” Uiteindelijk kwam haar debuutalbum eerder dan haar bachelor. “Ik had helemaal geen concreet plan, maar toen ontmoette ik Peter en kwam alles in een stroomversnelling.”
De zangeres doelt hiermee op Peter Broderick, een gevierd Amerikaans musicus. “Voor mijn studie Taal- en Cultuurstudies heb ik mij een beetje verdiept in de Franse taal en ben ik een half jaar in Parijs gaan studeren. Ik bewonderde Peter al een tijd en toen hij daar een concert gaf, heb ik hem na zijn optreden aangesproken. We raakten aan de praat en ik vertelde hem onder andere over mijn droom zelf ook muziek te maken. Hij had die avond niets te doen en stelde voor samen iets te drinken. Vanaf de eerste ontmoeting klikte het en al snel raakten we bevriend.”
Al snel ging er een gitaar over en weer en speelden ze liedjes voor elkaar. “Ik vind het überhaupt heel bijzonder als mensen mijn liedjes mooi vinden, maar al helemaal als dit iemand is die ik zelf heel erg bewonder,” gaat Laura verder, doelend op Peter. “De volgende dag vloog hij terug naar Berlijn (waar Peter Broderick momenteel woont) en twee weken later vloog ik hem achterna. In een weekend hebben we daar een aantal liedjes van mij opgenomen. Ik dacht dat we dit deden zodat Peter er zelf nog eens naar kon luisteren.” Peter bleek echter meer van plan met de opnames. Binnen twee weken had hij de arrangementen geperfectioneerd en introduceerde hij Laura Arkana bij zijn platenlabel, Hush Records, dat vol enthousiasme akkoord ging om de plaat uit te brengen.
Het resultaat is “Lentemuziek”, een plaat met zes fragiele, Nederlandstalige liedjes, die nog het best te omschrijven zijn als schilderijtjes, en twee instrumentale nummers. “Ik denk niet dat er voor iedereen een clue in mijn liedjes zit, maar ik hoop wel een bepaald gevoel over te kunnen brengen.” Hoewel het lijkt alsof Laura een vlotte pen heeft, is het tegendeel waar. “Ik vind het heel moeilijk om dingen goed te verwoorden en denk wel degelijk goed na over mijn teksten.“
Inmiddels denkt Laura alweer na over de volgende stap in haar muziekcarrière. Ze wil nog niks beloven, maar er is kans dat Laura en Peter wederom zullen gaan samenwerken. “Het lijkt ons allebei heel leuk om weer samen meer muziek te maken.” Dit keer zal het dan wel in het Engels zijn, aangezien de Amerikaanse Broderick het Nederlands niet vaardig is. “Op het album en tijdens concerten zingt Peter af en toe op de achtergrond met me mee. Nu heeft hij al een aantal keer e-mails in het Nederlands ontvangen van mensen die op grond daarvan denken dat hij Nederlands spreekt. Dat is grappig, want hij zingt die teksten puur op gehoor mee.”
De toekomst zal het leren of de samenwerking tussen Laura en Peter een vervolg krijgt. Wij hopen het in ieder geval van wel, want “Lentemuziek” heeft al menig rondje gedraaid in onze platenspeler.
