Voor het beluisteren van de nummers op het nieuwe album van Linkin Park onder de naam ‘A Thousand Suns’ is het erg moeilijk inschatten welke sound het album deze keer zal domineren. Het begon natuurlijk allemaal met snoeiharde, naar metal neigende rock op het eerste album ‘Hybrid Theory’. Met name de eerste single ‘One step closer’ bracht een flinke dosis agressieve energie met zich mee. Ook het tweede officiële album ‘Meteora’ werd vertolkt door verschillende knallers van dit kaliber. Natuurlijk waren er ook tracks van de band te vinden met een wat rustigere inslag. Bovendien kwam de zeer eigen stijl van de mannen uit Agaura Hills altijd zeer duidelijk tot zijn recht. In feite is deze stijl samen te vatten als rockmuziek met hiphop invloeden van Mike Shinoda, en het rauwe stemgeluid van Chester Bennington, die elkaar per-, of soms zelfs binnen dezelfde track afwisselen in dominantie. Dit alles wordt versterkt door de beats van Jonathan Hahn, aka Mister Hahn. Tussen de eerder genoemde albums bracht Linkin Park ook de remix plaat ‘Reanimation’ uit waarop vooral de DJ skills van Mister Hahn aan bod kwamen.
Na deze hoofdpunten uit de geschiedenis van de band, met intermezzo’s en losse projecten sloeg de band plotseling een andere weg in. Met ‘Minutes To Midnight’ kwam er een wat commerciëler geluid naar voren, met meer gevoel en wat minder agressie. Deze lijn is duidelijk doorgezet op het nieuwe album. Al met al geeft het het gevoel dat er twee architecten aan het werk geweest zijn met exact dezelfde bouwmaterialen; De sound uit de tijd van Hybrid Theory is er nog steeds, maar veel elementen zijn losgeschroefd, opnieuw gesorteerd, en opnieuw gemonteerd. Zonder hier een waarde oordeel over te vellen is dit zeker interessant te noemen, aangezien het erg moeilijk is om verwachtingen te hebben bij het Linkin Park van nu. Dit genre overschrijdende karakter is deels het resultaat van de samenwerking met producer Rick Rubin bij de opnames van ‘Minutes to Midnight’. Voor ‘A Thousand Suns’ zou Mike Shinoda oorspronkelijk de productie voor zijn rekening nemen. Uiteindelijk werd toch besloten om wederom de hulp van Rubin in te roepen.
Een andere opkomende trend in de muziek van Linkin Park is de politieke lading. De naam van het album ‘A Thousand Suns’ is afkomstig uit de tekst van de 14e track op het album met als titel ‘The Catalyst’; will we burn inside the fires of a thousand suns. Deze zin is een bijna expliciet citaat van Robert Oppenheimer, de ‘vader’ van de atoombom. Verder bevat het nummer ‘Wisdom, Justice, and Love’ audio opnames van Martin Luther King Jr, en ‘Wretches and Kings’ van Mario Savio. Het album bestaat in feite uit 9 volledig tracks met 6 tussen nummers die deze met elkaar verbinden. Het eerste nummer zet openingstrack ‘The Requiem’ bijvoorbeeld de toon voor ‘The Radience’ en ‘Burning in the Skies’. Samen brengen deze een erg rustige en mysterieuze sfeer ten gehoor, met uiteindelijk de gevoelige kleur-variant van Chester Bennington’s zangstem, hier en daar vocaal gesteund door Mike Shinoda.
Via het “sfeer impressie nummer” ‘Empty Spaces’ wordt er vervolgens overgegaan in het nummer ‘When They Come For Me’. Dit is een rap song waarin met name Shinoda aan het woord is. In de climax van het nummer vertolkt Benington een solo. Een ander opvallend feit aan dit nummer is dat het vocale ensemble van de complete band hier duidelijk naar voren komt. Alle band leden zingen in dit nummer namelijk mee in de backing vocals.
De zweverige sfeer van de eerste 3 tracks wordt nog even doorgezet in het zesde nummer ‘Robot boy’ om vervolgens via ‘Jornada del Muerto’ verweven te worden met het bijzondere ‘Waiting for the End’. Deze gevoelige track bevat verschillende elementen die typerend zijn voor de band, en brengt een originele sound teweeg die erg opvalt in de playlist.
De rauwe stem van Chester Bennington die we nog kennen uit de begin jaren van de band komt weer helemaal terug in de volgende nummers ‘Blackout’ en ‘Wretches and Kings’. Ook hier weer in een onverwachte vorm, met veel ruimte voor het werk van Mr Hahn, en in het laatst genoemde nummer ook voor de hiphop klanken van Mike Shinoda.
Na een moment van sfeer in ‘Wisdom Justice and Love’ wordt het album vervolgd met nog een gevoelige track met als titel ‘Iredescent’. Hierna wordt er nog een “metsel track” gebruikt (‘Fallout’) om ‘The Catalist’ In te leiden. Dit is een song vol energie en elektronisch geweld, waaraan, zoals eerder opgemerkt, het album zijn naam ontleend. De cd wordt afgesloten met een zeer sterk akoestisch gitaar nummer, gezongen door Chester Bennington, met als titel ‘The Messenger’.
Het resultaat is een pakkende, originele plaat met veel nieuw verwerkte inspiratie. Hoewel de fans van het eerste uur tracks in de geest van ‘One Step Closer’ zullen missen is er voor vrijwel ieder wat wils, en wordt het karakter van de band inmiddels getekend door een sterke ontwikkeling. ‘A Thousand Suns’ mag een (8/10) als eindcijfer noteren. (Warner Music)
