Dag twee van het [[Cult en Tumult]] festival in Veldhoven had hogere verwachtingen dan de eerste dag. Dat mocht ook wel, want dag 1 had met topacts als [[Lisa Loïs]] en [[Destine]] niet veel te bieden, en zeker als [[Lisa Loïs]] dan nog eens erg tegenvalt. Dag twee had twee optredens van [[Voice Male]], [[Yevgueni]], [[Djumbo]], [[Lee Towers]], [[Pater Moeskroen]], de [[3J’s]] en [[Clouseau]], en dus een stuk interessanter programma. En dat was te merken.
De Belgische a-capella-groep Voice Male trad op in Theater [[De Schalm]] en op het plein ervoor, en dat was ook wel nodig. De zeven sympathieke Belgen lieten het Veldhovense publiek tot tweemaal toe blijken dat het echt niet nodig is om instrumentarium in je toerbus te laden. Met krachtige stemmen en grappige spitsvondigheden kregen ze niet alleen de handen maar ook de lachers met regelmaat op hun hand.
Het grote podium aan het kerkplein aan de Burgemeester van Hoofflaan had vandaag een drukke dag voor de boeg. Waar klassiek overging in de aanstekelijke pop van het Belgische Yevgueni, was het opeens tijd voor de allerkleinsten. De dames van Djumbo zorgden voor een feest voor de kinderen, wat misschien vreemd geprogrammeerd lijkt, aangezien naast het overdekte winkelcentrum enkele plekken waren die speciaal ingericht en geprogrammeerd waren voor de kleineren onder ons. Van Djumbo naar hun opvolger op het podium, Lee Towers, was dan ook een erg ondoordachte keuze. Voor velen dan ook tijd genoeg om thuis een hapje te gaan eten, om direct weer terug te komen voor de feestelijke pretpop van Pater Moeskroen. Halleluja!, wat een verademing, het publiek stroomde dan ook direct van heinde en verre toe om de Pater te groeten. Waar afgelopen week een band als [[Rowwen Hèze]] hun 25-jarig jubileum vierde met een groots verassingsconcert, kan de ware feestganger de keuze tussen de twee snel maken. Halleluja, halleluja, halleluja!
Waar van de 3J’s erg veel van werd verwacht werd echter een ware deceptie. Erg zuivere stemmen, absoluut, maar pas op het einde kregen de drie Volendammers de sfeer er pas eindelijk in. Maar ja, na het [[Wiegelied]] was het toch afgelopen, het publiek, tenminste, zij die niet elders de kroegen gingen opzoeken, in een vreemde stemming achterlatende. Eindelijk feest, en dan is het over… Geluk bij een ongeluk was dat voor het eerst een stuk goede muziek tussen de acts werd gedraaid, in plaats van een wanna-be populair feest-DJ tussen de acts. Wachten was op de slotact van het festival, Clouseau.
Dat een slotact mag spetteren is logisch, maar dat een slotact zo spettert, hadden wij ook niet verwacht, Vlaamse act nummer zoveel Clouseau sloot het festivalseizoen af in Veldhoven, en deed dat op een wijze waar een ieder die er bij was nog lang over zal napraten. Een concert van dik anderhalf uur is een festival waardig, en ondanks dat de Belgen groots uitpakten, helaas iets te veel nieuwe en onbekende nummers speelden (gelijk hun [[Sportpaleis)-concerten), brachten [[Koen Wouters]] en zijn mannen een sfeer waar menig festival blij mee mag zijn. Van een oud Barbershop-nummer tot de grote klappers als ‘Louise’, ‘Domino’, ‘Wil niet dat je weg gaat’ en natuurlijk op het einde ‘Daar gaat ze’ en ‘Passie’, afgewisseld met goede solo’s van gitarist [[Eric Mellearts]] en toetsenist [[Hans Franken]], Clouseau zorgde voor een klapper van een afsluiter van een festival dat verder niet veel meer was van wat het ooit geweest was en kon zijn.
