Momenteel heb ik het genoegen te mogen luisteren naar de Scorn. De plaat van Avsky. Een genoegen inderdaad, omdat de metal mij vanuit alle speakers met een heftigheid tegemoet komt, dat het een lust heeft! Wat een heerlijke plaat! Lange nummers, veel geweld, uiterst goede drumpartijen en smakelijk wisselingen. Op het juiste moment. Lange tracks hebben nogal eens de neiging vervelend of saai te worden. Zo niet op Scorn. Goed gearrangeerde partijen, uitgebalanceerde composities. Nu al een aanrader (en dan ben ik nog niet eens klaar met recenseren!).
De mix is gewoon geweldig (chapeau voor de man achter de knoppen). Het spettert gewoon uit mijn boxen. De plaat staat op, nu, voor de recensie en ik luister met het meeste plezier. En, omdat ik nu eenmaal aan het recenseren ben, kan ik niet enkel de loftrompet laten schallen en moet ik hier en daar een puntje aantippen. En dat ga ik ook doen. Met dien verstande dat deze plaat hoe dan ook géén miskoop zal zijn voor een ieder die de metal een warm hart toedraagt. Ik zie mijzelf deze plaat vaker luisteren (en met een meer dan omvangrijke collectie metal en overige muziek) wil dat wat zeggen. Althans voor mij.
De uitvoering van de tracks is retestrak, goed gemixed en in mijn ogen een nieuw pareltje in de ketting van de hedendaagse metal. Wat ik, nogmaals, erg knap vind is dat de lange tracks geen seconde vervelen, maar vanaf het eerste akkoord een sfeer neerplanten waarin de luisteraar tot aan het einde van de plaat zal verkeren. Een donkere en gemene sfeer. Dodelijk tot op het bot. Erg prima.
De gitaren klinken helder in de mix, zijn gestemd naar behoren en de bekkens van de drums klinken zoals ze moeten klinken (geen dof geouwehoer, maar crisp en krachtig). De tempowisselingen gaan volgens het metalboekje en komen telkens op het juiste moment. Geen noot verkeerd. Aan de zangstem is, vanaf het eerste nummer, in mijn ogen net iets te veel gedaan. De echo die er óf tijdens óf naderhand aan toegevoegd is had in mijn ogen beter vervangen kunnen worden door een pitch shifter of een ander voice lowering effect. De zanger is stemvast en heeft een strot om ‘u’ tegen te zeggen, maar in de eindmix (of tijdens de opname) is gekozen voor de echo. Jammer, want hierdoor blijft de muziek overheersen, terwijl er erg interessante dingen gebeuren op vocaal gebied. En omdat ik nu toch bezig ben, de bas had voor mij wat prominenter aanwezig mogen zijn.
Een plaat moet, als je het mij zou vragen, zonder aan welke knoppen dan ook te moeten hoeven draaien, helemaal voor zichzelf spreken. De mix, dan. Bij deze plaat van Avsky heb ik de neiging zelf de bas omhoog te draaien (terwijl de treble prima is).
U ziet: miereneuken is ook een vak.
De plaat krijgt van mij een 9. En dat ligt dan ook alleen maar aan het effect over de stem en (een heel klein beetje) aan de hoedanigheid van de bas. Anders was het een 10 geweest. Qua composities en uitvoering een 10, qua mix een 9. Bijna een 10, dus. Ik zou zeggen: het is hoe dan ook geen miskoop. Zeker niet.
Geweldige plaat! Kopen, zou ik zeggen. Kopen die hap. (9/10)
