Afgelopen zaterdag keerde een stukje Brabantse muziekgeschiedenis terug op het podium van 013 in Tilburg. De legendarische RK Veulpoepers BV, nu in een vernieuwde 3.0-versie, bracht een bomvolle zaal in vervoering met hun kenmerkende mix van absurdisme, maatschappijkritiek en aanstekelijke muziek. De Veulpoepers stonden in de jaren ’80 aan de wieg van poppodium Noorderligt in Tilburg, de directe voorloper van 013. Zonder de culturele revolutie die deze anarchistische Brabantse formatie mede ontketende, zou het huidige 013 waarschijnlijk nooit hebben bestaan. Een optreden dat de cirkel rond maakte en ons terug bracht naar de tijd van Armand, Bots, Fungus en de Slumberlandband.
Bij binnenkomst werden bezoekers al direct ondergedompeld in de sfeer door een straatbandje in de hal. Eenmaal binnen wachtte een spectaculaire aanblik bij aanvang: twaalf muzikanten op het podium, waaronder zowel originele leden als vertegenwoordigers van nieuwere generaties; een mooie symbolische overdracht van het Veulpoepers-erfgoed. De show begon verrassend: een verhaal op band in het Hilvarenbeeks dialect dat meteen de anarchistische en activistische toon zette die we van de groep kennen. Daarna volgde een instrumentale opening met de herkenningsmelodie die bij vele fans nostalgische gevoelens losmaakte. En het dansen begon danook al meteen.
Frontman Zjef Naaijken nam het publiek mee door de avond met zijn kenmerkende humor en verhalen. “Liefdesliedjes uit de middeleeuwen. Van vruger, 70 jaar geleden… da he’k zelf nog net meegemaokt,” grapte hij bij de introductie van een van de eerste nummers in het dialect. Het repertoire was een meesterlijke mix van oude klassiekers van de band. Een bewerkte tekst van Bredero over een Mercedes (‘Brederoord’) werd gevolgd door ‘Potverkaatje’, een twist op het kinderversje ‘Advocaatje ging op reis’ dat verrassend actueel bleek als commentaar op de uitholling van de rechtsstaat. De generatiekloof werd overbrugd toen een van de jongste groepsleden ( het zou zelfs een kleindochter van Naaijkens kunnen zijn geweest) het nummer ‘Terrorist’ vertolkte. Oude hits als ‘We doen ’t er mee’ (met knipoog naar Farce Majeure) en ‘Telegraafgelul’ (voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘Telegeertgelul’) brachten het publiek massaal aan het meezingen.
Na de pauze, die Zjef aankondigde met “We zijn ’n ouderwets bandje: Pauze,” nam de energie nog verder toe. Met een hilarisch verhaal over hoe ze toch geld moeten verdienen en zich zelfs zouden laten inhuren door Forum voor Democratie, introduceerde hij zich begeleid door ‘Dans- en showorkest De Jehova’s’. De tweede set begon met het instrumentale ‘Reptila’ (een variatie op ‘Tequila’), gevolgd door een politiek geladen parodie op het Snollebollekes-nummer ‘Van Links naar Rechts’, dat bij de Veulpoepers transformeerde tot enkel “Naar links, naar links, naar links, naar links.” Je bent links of je bent het niet.
Een hoogtepunt kwam met het optreden van een verrassende gast: acteur Frank Lammers, geïntroduceerd als “hoeder van het Brabants cultureel erfgoed” die al 40 jaar Veulpoepers-teksten levend houdt, “Maar nu bij de Jumbo werkt.” Lammers, altijd garant voor een feestje (Hij zal deze dagen dan ook veel in Eindhoven aanwezig zijn), bracht een humoristische monoloog, over de communisten en een hashroker uit Middelbeers, en de voor Veulpoepers bekende kritiek jegens de Rabobank, het CDA en Stella Artois. Frank zong mee met een van de bekendste nummers van De Veulpoepers, ‘Boerenbond’, uit 1978.
Maar het dak ging er pas echt af bij ‘Twee emmertjes water halen’, compleet met de langste poortdans ooit in 013. Samen met hoogste gemiddelde leeftijd en het meest linkse publiek in 013 ooit, een van de 3 mogelijke records in de Tilburgse concertzaal. De avond kende ook serieuze momenten, zoals het ontroerende ‘Troostlied’ voor Gaza en Hongarije, prachtig vertolkt door de twee zangeressen van de groep. Andere maatschappijkritische nummers waren ‘Op in rook’ (tegen de vape), ‘Tegen ’t zuur’ (tegen de verzuring van de maatschappij) en ‘Strakke pakken’, dat Zjef introduceerde met: “Dit nummer schreef ik al voor ik van Trump had gehoord, maar het is op zijn lijf geschreven.” Naaijkens bleek meer dan eens een visionair.
Na het laatste officiële nummer ‘Macrobiotisch’ en een “Houdoe en bedankt” bleef het publiek om meer vragen. De toegift bestond uit ‘Ga de mee naar buiten’, gevolgd door een uitgebreide versie van ‘D’n Egelantier’, waarbij het publiek zo enthousiast bleef meezingen dat de band, die al van het podium was verdwenen, terugkwam om het nummer zelf af te maken. Als allerlaatste traktatie klonk nog ‘Kierewiet’ door de zaal. De Veulpoepers 3.0 bewezen dat hun boodschap van verzet tegen het zuur in de samenleving en hun pleidooi voor samen genieten en dansen nog altijd actueel is. Met een perfecte balans tussen nostalgie en vernieuwing brachten ze een avond die nog lang zal nazinderen in de harten van het Brabantse publiek – en ver daarbuiten.