Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Cosmic Cathedral – Deep Water
Cosmic Cathedral is een nieuwe superband. De bandleden zijn zanger/multi-instrumentalist Neal Morse, dummer Chester Thompson, zanger/ gitarist Phil Keaggy en bassist Byron House. Hun debuutalbum ‘Deep Water’ is grotendeels ontstaan uit jamsessies. Je hoort het Christendom in de teksten, de ene keer wat duidelijker dan de andere keer. Sommige stukken worden met veel bezieling gezongen, hier hoor je vooral Neals stem. De samen/achtergrondzang is kwalitatief goed, maar regelmatig erg zoet. In deze delen is de muziek overwegend kalm, toch zeker mooi. Daarbuiten is het instrumentaal zeer gevarieerd, zowel qua instrumenten als qua stijl. Er zijn talloze (gave) wendingen en verrassingen. Op de recensie download verlopen niet alle overgangen tussen de delen van ‘Deep Water Suite’ (het 38 minuten durende epos) mooi. Op de cd zal dit vast foutloos zijn. ‘The Door To Heaven’ is door de opbouw echt de ‘closing-track’. Je hoort dat hier topmuzikanten aan het werk zijn. Hoewel de stijl van Neal duidelijk aanwezig is, hebben de overige muzikanten er ook hun stempel op gedrukt. Dit levert een prima (maar soms erg zoete) melange op. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (InsideOutMusic / Sony Music)
Ofri Nehemya – Time Traveler
De shuffle: dat is toch wel het meest gebruikte ritmische patroon in de jazz. Logisch, want juist die shuffle zorgt voor een onweerstaanbare groove. De Israëlische drummer Ofri Nehemya heeft die shuffle in al haar gedaanten geperfectioneerd. ‘Time Traveler’ is daarvan het resultaat. Op acht composities laat Nehemya zijn onbetwiste talent horen, waarbij het vanaf de eerste seconde duidelijk is dat de drums centraal staan. Dan geldt de gouden regel: in der Beschränkung zeigt sich der Meister. Nergens vliegt de jonge drummer uit de bocht: het aanhouden van een strak ritme als fundament onder de composities is de belangrijkste taak van de drummer en daarvan kwijt Nehemya zich uitstekend, zowel up tempo als in de meer rustige stukken. Want ‘Time Traveler’ is vooral ook een album dat prettig afwisselend is. Van de echte groove met drijvende shuffles in opening ‘Drive’ en ‘Just Sayin’’ tot bijna lome tracks als ‘Katniss’ en ‘Memories, A Mothers Light’. Hoogtepunt is echter ‘Armors and Doubts’ dat dreigend begint met een enkele toon op de piano en een marsachtige roffel. Dat stuk – met de veelzeggende titel – ontvouwt zich in een paar delen, met opeenvolgende solo’s van gitarist Nitzar Bar die ons meeneemt naar het deel met meer prominent slagwerk, inclusief een serie ingenieuze fills in het slot van het stuk. Een werkelijk goede drummer speelt een solo terwijl hij de groove vasthoudt en in dienst blijft spelen van de compositie en de band. Dat heeft deze jonge drummer goed begrepen, ook als hij meer op de voorgrond mag treden. Mag de drummer dan nergens echt even ‘los’? Zeker. In ‘One for Myself’, het sluitstuk. Raak gekozen titel, want in ruim tweeëneenhalve minuut mag Nehemya zich laten gaan. Een keurige proeve van bekwaamheid, maar Ofri Nehemya is toch echt op zijn best in dienstverband van zijn band. (Jeroen Mulder) (8/10) (Adhyâropa Records)
Yusuf/Cat Stevens – Saturday Night (Live in Tokyo 1974)
Na het indrukwekkende ‘King of Land’ uit 2023 verrast Yusuf/Cat Stevens met een pareltje uit zijn archief: een liveregistratie uit 1974, opgenomen tijdens zijn hoogtijdagen in Tokio. De geluidskwaliteit is verrassend helder voor een livealbum uit die periode. De plaat opent direct met zijn tijdloze klassieker ‘Wild World’, een nummer dat door de jaren heen zijn eigen leven is gaan leiden met covers door bands als Mr. Big. De warme stem van Stevens klinkt hier op zijn best, intiem en krachtig tegelijk. Voor de oudere generatie is dit album een zoete reis door de muzikale herinneringen, met juweeltjes als het ontroerende ‘Father & Son’. Met deze release spreekt Yusuf vooral zijn trouwe, langdurige fans aan. Nieuwe luisteraars zullen niet massaal toestromen, maar dat is ook niet de bedoeling – dit is muziekgeschiedenis vastgelegd. Een waardevolle toevoeging aan zijn catalogus. (Anton Dupont) (7/10) (Cat-O-Log records)
Yuja Wang, Boston Symphony Orchestra, Andris Nelsons -The Piano Concertos; Solo Works
De briljante Chinese pianiste Yuja Wang (geboren 1987 in Beijing) brengt met dit album een indrukwekkende interpretatie van Sjostakovitsj’ pianowerk. Wang, die op haar 21ste al een internationale ster was, toont waarom ze tot de wereldtop behoort met haar technisch vernuft dat perfect aansluit bij Sjostakovitsj’ complex oeuvre. Fascinerend is hoe ze Sjostakovitsj’ muzikale handtekening DSCH (D-Es-C-B ofwel re, mi mol, do, si) tot leven brengt, een thema dat de componist in veel werken verwerkte als persoonlijke signatuur. Dit motief komt prachtig tot uiting in de pianoconcerten, waar Wang’s virtuositeit naadloos samenvloeit met het Boston Symphony Orchestra onder leiding van Andris Nelsons.
Het album biedt een perfect evenwicht tussen de grote orchestrale stukken en de intiemere solopianowerk. Wang, bekend om haar gedurfde podiumoutfits en onafhankelijke geest, brengt een verrassend frisse interpretatie aan deze Russische meesterwerken. Haar lichtere touché contrasteert prachtig met de soms zware thematiek in Sjostakovitsj’ composities. Een essentiële aanwinst voor liefhebbers van moderne Russische klassiekers, subliem opgenomen in de majestueuze Deutsche Grammophon-kwaliteit die we gewend zijn. (Jan Vranken) (9/10) (Deutsche Grammophon)
Black Violin -Full Circle
Black Violin, het viool- en altvioolspelende hiphop-duo uit Florida, bestaat uit klassiek geschoolde muzikanten Kevin Sylvester (Kev Marcus) en Wilner Baptiste (Wil B). Sinds hun ontmoeting tijdens een kunstopleiding in Fort Lauderdale hebben ze een uniek geluid ontwikkeld dat verschillende genres combineert. Ondanks hun succes met het debuutalbum uit 2008 en hun doorbraak met ‘Stereotypes’ (2015), dat de Billboard Classical Crossover Albums-lijst aanvoerde en in de R&B Albums Top 5 belandde, blijft het duo relatief onbekend. Hun nieuwe album ‘Full Circle’ is niets anders dan een meesterwerk dat hun formule perfectioneert: klassieke strijkinstrumenten centraal in soul- en hiphop-arrangementen. De uitzonderlijke productiekwaliteit benadrukt hun muzikale talent, met elk nummer als potentiële hit. Het hoogtepunt is ‘Beautiful Day’, met Lalah Hathaway (dochter van Donny), de hemelpoorten openen zich als je hiernaar luistert. Is dit het perfecte liedje? Ik laat me er graag door meenemen, dit is zoals muziek hoort te zijn. Laat je minstens een keer verleiden door deze revolutionaire mix van klassieke instrumentatie met hedendaagse genres. Je leven zal rijker worden door naar dit grensverleggende meesterwerk te luisteren. (Jan Vranken) (9/10) (Diversatile Music Group)
