Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Geoffrey Keezer – Live at Birdland
Geoffrey Keezer’s ‘Live at Birdland’ markeert zijn triomfantelijke terugkeer naar het live format, met zijn eerste live trio-album in meer dan 15 jaar. Samen met bassist John Patitucci en drummer Clarence Penn, vangt Keezer de levendige energie van Birdland, New York, over zes verschillende sets. Het album is doordrenkt van technische precisie en emotionele diepgang. Het opent met Chick Corea’s ‘High Wire – The Aerialist’, waar Keezer en zijn trio direct indruk maken met hun dynamische samenspel en improvisatie. Wayne Shorter’s ‘Flagships’ wordt prachtig uitgevoerd, met een delicate balans tussen beheersing en emotie. Keezer’s eigen composities, zoals ‘Song of the Canopy’ en het slotnummer ‘Madame Grenouille’, voegen een persoonlijke en creatieve laag toe aan het album. ‘Live at Birdland’ is zowel een eerbetoon aan de jazzgrootheden Shorter en Corea als een showcase van Keezer’s eigen virtuositeit en compositorische talent. (Tobias Braun) (7/10) (MarKeez Records / ECN music)
Charly Bliss – Forever
Charly Bliss is een Amerikaanse band met als basis New York en speelt een mix van Indie en powerpop. De term bubble grunge wordt ook vaak gebruikt om de muziek van Charly Bliss te labelen. Dit geldt misschien voor het debuut ‘Guppy’ (2017) en in mindere mate voor opvolger ‘Young Enough’ (2019) maar zeker niet voor dit album. Grunge is niet te horen op ‘Forever’. Zangeres Eva Hendricks beschikt over een goede stem maar het ontbreekt haar aan een eigen geluid. Dat geldt ook voor de muziek van Charly Bliss. Het klinkt allemaal heel erg bekend en de nummers hadden net zo goed op albums van vergelijkbare acts als Pink, Taylor Swift of Veruca Salt kunnen staan. Het is voor mij een raadsel waarom de Amerikaanse muziekpers zo met deze band wegloopt. (Ad Keepers) (5/10) (DGR Music)
Haldi & ans Flamingo – Õige aeg
Met hun debuutalbum ‘Õige aeg’ introduceert Haldi & ans Flamingo een verfrissend geluid in de Estse muziekscene. Uitgebracht in samenwerking met het label Funk Embassy, mengt de EP invloeden van Estse soul, disco, en variété met moderne elementen. De band, opgericht in 2023 voor het Võnge Festival, wordt geleid door Haldi Välimäe en bassist Mattias Tirmaste. Hun muziek brengt een eerbetoon aan iconen zoals Marju Kuut en Els Himma, terwijl het ook elementen van jaren ’90 Brazilectro omvat, vergelijkbaar met artiesten als Da Lata, Negrocan, en Zero7. En dat met een artwork voor de EP, die zo uit e kast van Dee Lite afkomstig had kunnen zijn. De zes nummers op ‘Õige aeg’ zijn zorgvuldig samengesteld om zowel nostalgische als eigentijdse klanken te combineren. De opener ‘Südasuvised ööd’ zet direct de toon met zijn zomerse sfeer en pakkende groove. ‘Meile kahele’ en ‘Muusika’ brengen een diepere emotie naar voren, terwijl de titeltrack ‘Õige aeg’ de essentie van de EP vangt met een perfecte balans tussen retro en modern. Deze nummers zijn opgenomen zonder metronoom, wat een levendige en organische energie geeft aan het album. De muziek voelt spontaan aan, met Haldi’s unieke stem en de rijke instrumentatie die elk lied tot leven brengt. (Norman van den Wildenberg) (9/10) (Funk Embassy Records)
Jon Anderson & the Band of Geeks – True
‘True’ van Jon Anderson & the Band of Geeks is een nostalgische trip die Anderson’s onmiskenbare stem centraal stelt. Hoewel de muziek krachtig is, voelt het album gedateerd aan, alsof het rechtstreeks uit de late jaren ’70 of vroege jaren ’80 komt. Dit maakt het echter niet minder aantrekkelijk voor fans van progrock en in het bijzonder voor degenen die Yes een warm hart toedragen. Nummers als ‘True Messenger’ en ‘Still a Friend’ roepen duidelijk de geest van Yes op en behoren tot de hoogtepunten van het album. ‘True’ is een solide werk dat vooral verzamelaars en trouwe fans zal aanspreken, maar het biedt weinig nieuws voor een breder publiek. (Jan Vranken) (7/10) (Frontier Records)
