Soms blijken concerten veel meer te zijn dan een muziekvoorstelling van een uur of twee. Dan blijkt een concert ineens mensen samen te brengen en weet een artiest een vibe over te brengen. Lekker gevoel is dat. Zelden komt het voor dat er een artiest en zijn publiek samen een optreden naar een hoger plan trekken, er komt dan synergie vrij waardoor de energie waarmee iedereen naar huis gaat groter is dan de som der delen. Dat heet magie.
Afgelopen weekend speelde de godfather van de Angolese muziek, Bonga, twee keer in podium Grounds. Grounds is een bescheiden venue met een zeer begaafde programmeur. Kijk naar de programmering en je weet dat ze bij Grounds weten wat goede wereldmuziek is. Dat je dan Bonga twee avonden achter elkaar kan laten spelen is een mirakel.
Delfshaven, waar Grounds is gelegen, is het centrale punt van de diaspora van mensen die Portugees spreken in Nederland. Portugezen, Angolezen, Brazilianen, Kaap-Verdianen, alle mensen die Bonga als hun held zien zullen het geweten hebben.
Bonga is inmiddels 79 jaar. Hij viert zijn vijftigjarig jubileum als artiest met zijn nieuwe album ‘Kintal da Banda’ dat afgelopen Februari uitkwam. Een album waarop Bonga geen stap terug doet, geen concessies, niet ‘ even rustig aan’ . Het is een fantastisch album.
Even na negen uur in de avond kwam de band van Bonga het podium op. Het publiek hief en masse de telefoons omhoog om het moment te filmen. Het moment waarop niemand minder dan de levende legende Bonga, hier in Delfshaven het podium zou betreden kwam steeds dichterbij . Bonga zal voor altijd een van de exponenten blijven van de pan-Afrikaanse muziek. Hij staat op gelijke hoogte als andere representanten van de pan-Afrikaanse muziek beweging zoals Fela Kuti uit Nigeria en Africando uit Senegal. Bonga bracht de Saudade en de Kizomba naar het wereldtoneel, en doet dat nog steeds.
Dan loopt Bonga het podium op. De ontvangst is hartverwarmend en laat zien hoeveel emotie zit bij de bezoekers die overwegend Angolees, Kaapverdisch, Portugees of Braziliaans van oorsprong zijn. “Papa Bonga!!!” roepen mannen en vrouwen. “Bonga, você é nosso rei, Bonga je bent onze Koning” roepen een paar jonge mannen.
Bonga komt geen dag ouder dan vijftig over. Wat een energie. Hij zingt, danst en bespeelt zijn dikanza met vuur. De zaal danst en zingt. Mensen lachen waar je maar kijkt. Bonga trekt de energie uit de zaal en geeft hem driedubbel terug. Kippenvel over je rug. Dan neemt Bonga gas terug. Hij grijpt terug naar zijn legendarische album ‘Angola 72’ en zet de klassieker ‘Mona Ki Ngi Xica’ in. De stem is geen spat veranderd. Bonga geeft zichzelf voor 110%. De zaal absorbeert de nostalgie en moedigt de legende op het podium aan. “Papa Bonga” roepen de mensen hem toe. Dit is geen gewoon concert meer. Hier komt een vader terug bij zijn gezin die hem te lang hebben moeten missen. De liefde over en weer is voelbaar. Emotie golft door de zaal, maar bovenal is er vreugde. ‘Kambua’ brengt iedereen in de zaal aan het dansen. Intens wordt er genoten. De band speelt de sterren van de hemel.
Bij de begeleiders van Bonga blijft de pan-Afrikaanse gedachte overeind. De bassist is uit Mozambique, de accordeonist is een Portugees, de gitarist uit Angola en de drummer komt uit Guinee. In het universum van Bonga is iedereen gelijk en geliefd. De Kizomba is voor iedereen. Bonga neem de tijd en spreekt met het publiek, alsof hij op visite is. Er worden grapjes gemaakt, gelachen. Bonga verteld van de tijd dat hij zelf in Rotterdam woonde. Hij spreekt zelfs nog een paar woorden Nederlands. De mensen vergeten de zorgen van buiten. Hier, in podium Grounds gebeurt een klein mirakel. Hier is vanavond alleen plaats voor muziek, dans, liefde, vriendschap, en een grote glimlach op ieders gezicht. Een avond om niet snel te vergeten.
‘Saudade’ dan. Het nummer dat Bonga opnam met de inmiddels overleden Cesaria Evora. Kippenvel als Bonga de muziek stillegt en de zaal zingt. Een vonk springt over. De magie neemt over. Buiten is de avond gevallen en hebben de mensen geen weet van het wonder dat hierbinnen gebeurt. Prachtig.
Bonga kan de hele avond klassiekers blijven spelen en doet dat dan ook. ‘Mulemba Xangola’, ‘Olhos Molhados’, ‘Mukua Ndange’ ze komen allemaal voorbij. Langzaam maar zeker wordt het een groot dansfeest. Niemand staat meer stil. Iedereen geniet met volle teugen, Bonga voorop. Dan deelt Bonga de genadeklap uit met ‘Frutas de Vontade’. Wat een feest! Zorgen? welke zorgen? Die zijn voor morgen, of voor wanneer de bezoekers dan ook uit deze gezamenlijke high komen.
Bonga werpt kushandjes het publiek in. Hij spreekt uit snel weer terug te willen komen. Dat wil iedereen in de zaal ook ! Sterker nog, we willen dat Papa Bonga niet meer weggaat. We hopen dat hij honderd jaar mag worden en snel weer terugkomt naar zijn familie in Delfshaven.
