Natuurlijk bekijk ik een CD meteen als ik hem in mijn handen heb. Ik hou van de sepiakleuren die gebruikt zijn voor het artwork van de CD van The Blues Bones die ik nu voor me heb. Het album telt elf nummers. Een aantal songtitels komen mij meteen bekend voor van het optreden van 17 januari j.l. in de Bosuil. Één daarvan is het eerste nummer op de cd: ‘Find me a woman’. Uit mijn hoofd weet ik niet meer hoe deze klinkt maar binnen een paar seconden weet ik het weer. Een herkenbaar en pakkend drum intro waarna een lekker lang instrumentaal stuk volgt. Geen diepgaande tekst, maar dat hoeft ook niet. Prima up-tempo nummer dat anders is dan ik van The Blues Bones gewend ben. Mede door de lekkere melodielijn en makkelijke tekst een herkenbaar nummer dat je snel meezingt.
De enige cover is ‘Devils bride’; Het intro is mooi, de hi-hats dragen daar zeker aan bij. Lekker stampende blues volgt, en een gave gitaar-solo. Een hele lap tekst wordt duidelijk verteld en ook de solozang mag er zijn! De Hammond (bespeeld door producer Tim Janssens) is een mooie toevoeging. The Blues Bones zetten hier mee een hele eigen versie neer van het akoestische origineel van Matt Andersen.
‘Saved by the blues’ is een vrij kort feel good nummer. De blazers zijn er later bij de productie aan toegevoegd. De tekst van ‘Run away’ is mooi en gaat over dat zijn lief hem verlaten heeft. De geluidskwaliteit van het gitaarspel, met name in de solo is niet zoals het hoort. Ik heb dit nummer een aantal keer geluisterd, met koptelefoon, zonder koptelefoon. Geluid harder, zachter. Maar dit stukje blijft voor mij het minste gedeelte van het album. Te veel aan gesleuteld bij het mixen. Jammer want het is op zich een goed nummer.
Het 11e en laatste nummer heet ‘Wrong’. Rustig intro van zang en gitaar. Weer zo’n mooie tekst. Over een man die zijn vrouw heeft bedrogen. En het schuldgevoel en de pijn die hij er van heeft. De emotie is goed te horen in de stem van Nico. Nu wel een goed staaltje gitaarwerk in lekker lang instrumentaal gedeelte. Mooi decrescendo, en die tekst:
I’m stepping out of from lifes reality
did I made you cry? I was wrong…
In combinatie met het pianissimo gespeelde en gezongen einde.. wow. Prachtig einde van prima CD.
Vlak voor het uitkomen van deze CD is een wisseling geweest in de bezetting. Ten tijde van de CD opname bestond de band uit: Roland Burssens op bas, Andy Aerts en Stef Paglia op gitaar, Dominique Christens op drum en Nico de Cock is de zanger. Qua optredens was 2014 een goed jaar voor the Blues Bones. Maar niet alles verliep naar wens. Langzaam zijn de muzikale wegen en hun visie op de toekomst tussen Andy en de rest van de band uit elkaar gegroeid. Dit gaf al een paar maanden wat wrijving. Daarom heeft Andy nog voor de release party besloten om de band per direct te verlaten. Verbijstering bij de fans. Andy wordt niet vervangen door een andere gitarist. Wel is Edwin Risbourg er bij gekomen. Hij speelt op het Hammond orgel. Al met al een hele verandering. De live optredens zullen dus anders klinken dan de CD. Natuurlijk kijk ik er naar uit om ze snel live te zien. (7,5/10) (Eigen beheer)