Finland is een van de koplopers als het gaat om ‘leveranciers’ van de heavy metal. De afstanden tussen de woonplaatsen van de diverse bandleden is vaak groot, maar muzikanten weten het toch wel te realiseren om samen te komen, Astralion is daarop geen uitzondering.
In mei 2011 zaten dummer Tom Walker en zanger Ian E. Highill in een cafe om te bspreken hoe ze hun muzikale toekomst zagen. Daar zaten aardig wat overeenkomsten in. Daarom besloten ze een band te formeren. Al snel kwam bevriend gitarist Hank J. Newman in beeld. Gevolgd door bassist Dr. K. Lundell en op keyboards Thomas Henry. Samen besloten ze de band Astralion te noemen. Ongeveer een jaar na de oprichting van de band besloot Tom Walker te stoppen met Astralion. Hij werd vervangen door Arnold Hackman.
Astralion heeft hun invloeden gehaald uit o.a. Sonata Arctica, Thunderstone en Stratovarius. Up-tempo is een van de kenmerken van de band, tevens mooi gitaarwerk en mooie keyboard melodieën die geïnspireerd zijn op de jaren 70. In sommige songs , Bijv in ‘Mysterious & victorious’ en in ‘The Oracle’, heeft de metal de boventoon en het melodische de ondertoon. Gelukkig wordt de melodische kant in andere songs niet vergeten. Die maakt het juist zo mooi!
‘At the edge of the world’ heeft een wat merkwaardig, bijna poppy intro. Even later is de metal kant weer goed aanwezig. Mooie wisselingen in tempo en volume. De poppy sound komt later in de song nog een keer om de hoek kijken. Mooi abrupt einde.
‘We all made metal’… Dit mag van mij een hit worden. Toegankelijk voor een breder publiek zonder afbreuk te doen aan de metal invloeden. Prima song om een uur later nog in je hoofd te hebben. ‘Black sails’ heeft een heel rustig piano intro. Astralion zou Astralion niet zijn door niet het tempo en volume op te schroeven. Mooie melodielijnen worden goed gecombineerd met metal.
In ‘To Isolde’ komt de stem van Ian schitterend uit. Wow wat is dit mooi. Het zal me niks verbazen als deze song gebaseerd is op de legende Tristan en Isolde. Mede door de geluiden van de zee die er in te horen zijn. Door de metal is dit een echte power ballad. Super! Prima plaats in de tracklist om na de up-tempo stukken en de decibellen even de oren beetje ontspanning gunnen.
‘Computerized love’ is up tempo van de bovenste plank. Deze up-tempo stukken worden naadloos afgewisseld met iets lager tempo… maar tempo is nog steeds heerlijk hoog. Mooi gitaarwerk en gave orgel melodielijnen.
‘Last man on deck’ begint met de geluiden van storm en zee, en orgel.. heel even rustig, dan beetje metal. Piano.. de gave stem van Ian komt ook hier heel mooi uit. Wederom een hele mooie power ballad. Maar, in tegenstelling tot ‘To Isolde’ deze keer wel met een stuk Astralion-up-tempo-van-de-bovenste-plank-stijl. Om weer over te schakelen op power ballad niveau… Wat een powerstrot heeft Ian ! Gave afsluiter van mooie cd. Het lekkerste is voor het laatst bewaard. (8/10) (Limb Music)