Een recensie is eigenlijk niets anders dan de persoonlijke beoordeling van een boek, film, muziekstuk zonder je te bekommeren om de mening van anderen. Na het verrassend goede debuutalbum ‘An Awsome Wave’ in 2012 komt alt-J deze week met de opvolger ‘This Is All Yours’. Twee jaar geleden riep de hele muzikale wereld dat er eindelijk een nieuwe Radiohead was opgestaan die de muziek naar een hoger niveau durfde te tillen dan ‘OK Computer’ destijds. Ook nu weer wordt het nieuwe album op elk muziekplatform bekroond met sterren en pluimen. Tijd voor een recensie.
1 ‘Intro’ Hoewel wat vaag de eerste twee minuten, is de drum daarna een welkome afwisseling. Je wordt van hot naar her gesleept in dit muziekstuk. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat het na vijf keer geluisterd te hebben pas doordringt.
2 ‘Arrival In Nara’ Nara is een plaats in Japan welke een prominente rol krijgt in het album. Nergens is terug te vinden waarom deze plaats zo belangrijk is. De aankomst is in ieder geval dodelijk saai.
3 ‘Nara’ Deel twee van het drieluik over Nara is al beter. Nog steeds is het een enorme zoektocht naar de bedoeling van het nummer en zullen veel nieuwe luisteraars al op de skip knop gedrukt hebben.
4 ‘Every Other Freckle’ De derde single (ja echt!) is een klein hoogtepuntje tot nu toe. De gitaarvervormer doet je denken aan Triggerfinger maar ook het speelse intermezzo halverwege zorgt voor een leuke afwisseling
5 ‘Left Hand Free is voor mij het lekkerste nummer van het album door een Black Keys geluid waar ik persoonlijk erg van houd. Ik merk een stijgende lijn en krijg zin in de rest van het album.
6 ‘Garden Of England – Interlude krijgt het voor elkaar om het beetje hoop dat ik had binnen 30 seconden de grond in te boren. Een blokfluitsolo met tsjilpende vogeltjes moet een grap zijn van het trio. Toch heb ik ook gelezen dat mensen dit een briljant muziekstuk vinden. Zelfs na zes keer voel ik me enorm in de maling genomen door dit sprookjesgefluit.
7 ‘Choice Kingdom’ Blijkbaar was het een signaal om de sombere tendens voort te zetten. Een hoop gekke gekke geluidjes maar een deprimerend gevoel neemt de overhand. Ik verlang bijna naar de opbeurende stemmen van Maarten van Rossem en Hans Dorrestijn.
8 ‘Hunger Of The Pine’ Ik begin me langzaam af te vragen waar het stopt of wanneer ik weer eens verrast ga worden. En prompt hoor ik Miley Cyrus een sample uit ‘4×4’ meezingen. Daar is de verrassing.. ik heb nog nooit zo verlangt naar meer Miley!
9 ‘Warm Foothills lijkt ook weer op de rest van het langzame werk. Om toch iets positiefs te noteren kan ik als commentaar wel geven dat door een vleugje Kodaline dit nog wel uit te zitten is.
10 ‘The Gospel Of John Hurt’ is de volgende in de serie vage liedjes. Ik begin me af te vragen waarom ik maar niet het gevoel krijg wat blijkbaar alle andere schrijvende muziekliefhebbers wel krijgen van dit geluid.
11 ‘Pusher’ is een klein liedje met alleen een gitaar als begeleiding welke mij wel tot luisteren dwingt. Nog steeds geen kippenvel maar gewoon een goed nummer wat me gek genoeg aan Kurt Cobain doet denken.
12 ‘Bloodfloog pt.II’ is voor dit album een zeer bombastisch nummer. Blazers, strijkers, meerstemmigheid en een mooie opbouw. Eindelijk een nummer wat elke keer beter wordt als je het vaker hoort.
13 ‘Leaving Nara’ is het laatste van de drieluik over Japan. Gelukkig is er na twee minuten een stilte van 63 seconden.
14 ‘Lovely Day’ (Bonus Track) is een zeer bijzondere en te gekke uitvoering van Bill Withers. Toch knap hoe je van een blij en positief nummer een zelfdestructief lied kan maken.
Al met al is het mij ontgaan waarom de hele Nederlandse muziekwereld zo’n ophef maakt over een album als dit. Ja, het is apart, bijzonder, gek maar dan is dat niet meteen een vrijbrief om de heren te vergelijken met Radiohead. Het is blijkbaar tof om minder toegankelijke muziek op te hemelen en elkaar maar na te praten op de Nederlandse muzieksites. Er zal vast een groep liefhebbers zijn want het concert in de HMH (februari 2015!) is stijf uitverkocht. Toch denk ik dat het voor 95% van de muziekliefhebbers dit album te somber, te experimenteel is maar vooral on(be)grijpbaar is.
Het blijft natuurlijk een persoonlijke mening en er zullen ongetwijfeld mensen zijn die mij nu kortzichtig en onprofessioneel gaan vinden of mij verwijten niet open te staan voor nieuwe muziek. Ik kan me geen situatie voorstellen dat ik het album voor mijn plezier op ga zetten… It’s Is All Yours!
Het album is nu al te beluisteren op Spotify en komt op 22 september in de schappen te liggen. (5/10)(Infectious, 2014)
