Heerlen – Zaterdagavond 13 december stond de Grote Zaal van Poppodium Nieuwe Nor volledig in het teken van Queen. De uit de regio Nijmegen afkomstige tributeband ‘Queen Must Go On’ bewees voor een uitverkochte zaal waarom zij tot de absolute top van tributebands behoren en de terechte winnaars zijn van “The Tribute: Battle of the Bands” editie 2022.
Een avond vol verwachting
Op een toch wel frisse zaterdagavond kwam het centrum van Heerlen in het licht van cafés en restaurants tot leven en maakte zich op voor een drukke stapavond. Pizzakoeriers schoten voorbij, terwijl al een zichtbare stroom van muziekliefhebbers doelgericht koers zette naar de Grote Zaal van de Nieuwe Nor. Met ten minste 750 eensgezinde was de hoogst gelegen concertzaal van Nederland volledig en letterlijk tot de nok gevuld. Veel van hen hadden bewust deze keer de bank en de televisie ingeruild om hun favoriete muziek deze keer niet via het scherm, maar eens live te gaan beleven.
De reden voor die keuze was duidelijk: Queen Must Go On, winnaar van The Tribute: Battle of the Bands in 2022, stond in Heerlen. Voor zanger Ward Palmen op een steenworp afstand van zijn geboortegrond, die samen met zijn band inmiddels ruimschoots heeft bewezen meer te zijn dan een doorsnee tributeact.
De onmogelijke opgave van Queen
Queen is geen gemakkelijke band om recht aan te doen. Jaarlijks zijn ruim 35 nummers van de Britse rockband terug te vinden in de alom bekende Top 2000. Een avondvullende show zou moeiteloos drie uur kunnen duren zonder ook maar één zwakke schakel. De uitdaging voor Queen Must Go On ligt dan ook niet alleen in muzikaal vakmanschap, maar vooral in het samenstellen van een setlist die recht doet aan de veelzijdigheid van het totale oeuvre.
Zodra de drumkit om precies 20.30 driemaal krachtig werd aangeslagen, wist het publiek hoe laat het was. De show vertrok met ‘We Will Rock You’ stipt op tijd en zette direct de toon: strak, energiek en vol overtuiging.
Van rock naar pop en alles daartussen
Met ‘Don’t Stop Me Now’ werd duidelijk dat deze avond allesbehalve een rechte lijn zou volgen. Het tempo ging omhoog, het publiek kwam los en de band schakelde moeiteloos door naar ‘Another One Bites the Dust’, waarin bassist Geert Horvers en drummer Jurrian Snoek hun zaak snoerstrak hielden.
De scherpe bochten tijdens de set volgden elkaar in rap tempo op. Tijdens Queens gitarist Brian Mays ‘Too Much Love Will Kill You’ werd even gas teruggenomen en kreeg emotie alle ruimte. Niet veel later trok de band de poppy registers open met ‘A Kind of Magic’, gevolgd door het onmisbare ‘Radio Ga Ga’, waarbij de zaal collectief met de gebruikelijke moves meeklapte en meezong.
Het rockgehalte werd opnieuw opgevoerd met ‘One Vision’ en ‘Tie Your Mother Down’, en met een versnelde versie van ‘We Will Rock You’ en ‘Killer Queen’ bracht de band de Queentrein weer strak op de rails.
Het kroonjuweel: Bohemian Rhapsody
Het lastigste moment van de avond liet niet lang op zich wachten. ‘Bohemian Rhapsody’ is en blijft het kroonjuweel van Queen en tegelijkertijd de ultieme test voor iedere Queen tribute-act. Zanger Ward Palmen koos voor een slimme aanpak door het publiek actief te betrekken en kritieke vocale passages bewust aan de zaal over te laten.
Het was een gewaagde keuze, een moment waarop een perfecte score binnen handbereik lag, maar het publiek smulde er zichtbaar van. Het collectief maakte wel duidelijk waarvoor een ieder hier was, namelijk samen genieten van tijdloze muziek.
Emotie, herinnering en verbondenheid
Na een korte muzikale uitstap naar de jaren zeventig, die vooral bij het oudere deel van het publiek op warme bijval kon rekenen, raakte de band opnieuw nog even de gevoelige snaar. ‘Love of My Life’ en ‘Who Wants to Live Forever’ zorgden voor een zee aan telefoonlampjes en een muisstille zaal. Een bevestiging dat iedereen, zowel jong als oud nog altijd volledig bij de les was.
Voorafgaand aan de finale was er een persoonlijk moment: de verjaardag van de vader van Ward Palmen werd gevierd. Veel aanwezigen herkenden hem nog als docent Nederlands en feliciteerden hem met een knuffel, waarmee hij zijn eigen feestje compleet maakte.
Een finale om samen te vieren
Met ‘Friends Will Be Friends’ werd de onderlinge verbondenheid bezegeld, waarna ‘I Want It All’ de laatste energie uit het publiek losmaakte. Na ruim anderhalf uur bereikte de show zijn eindstation met ‘We Are the Champions’, hoe toepasselijk ook voor deze band, en werd er nogmaals krachtig en luid meegezongen.
Vakmanschap met beide voeten op de grond
Ward Palmen, afkomstig uit Landgraaf en ooit zelf bezoeker van de Nieuwe Nor, straalde op het podium als vertolker van Freddie Mercury. Met een indrukwekkend bereik en zichtbaar plezier benaderde hij de originele zang zo nauwkeurig mogelijk. Zonder de illusie te wekken dat hier een reïncarnatie van Mercury staat, weet hij wel zijn publiek keer op keer weer te overtuigen.
Samen met gitarist Ralph Derksen, bassist Geert Horvers en drummer Jurrian Snoek vormt hij een sterk geheel zeker nu onlangs is de band aangevuld met Axel Lindelauf die vanaf nu hoofdzakelijk de toetsen voor zijn rekening neemt en met zichtbaar enthousiasme bijdraagt aan de gelaagde sound.
Conclusie
Queen Must Go On bewees in Heerlen waarom zij als beroepsmuzikanten bekendstaan om hun vakmanschap, hun respect voor het origineel en hun sterke podiumprésence. Daarmee wisten zij het publiek een geweldige avond te bezorgen. Een optreden dat niet alleen herinneringen oproept, maar ook bevestigt dat deze muziek generaties blijft verbinden.
Foto’s (c) Daniel Frissen