Het Ijslandse collectief Árstíðir komt graag in Nederland. Niet alleen door het feit dat Nederland ook graag naar Árstíðir komt, wat in Helmond tot een uitverkocht zaal heeft geleid. Ook doordat de band hier tot tweemaal kort verbleef.
Árstíðir heeft een album opgenomen met onze eigen Anneke van Giersbergen, waarvoor ze hier verbleven alsook tijdens hun tour door Nederlands om die plaat te promoten. De mannen zingen ook in het Engels, maar het grootste deel wordt gezongen in de eigen IJslandse taal, dat gemengd met strijkers en een loepzuivere samenzang maakt het een pracht combinatie.
In de Cacaofabriek stond bij binnenkomst een klein soort marktje waar velen toch even voor de show een kijkje gingen nemen. Daarna was het ook weer vlug door naar de uitverkochte popzaal van het pand waar Árstíðir om 14.30 zou beginnen. De zaal was voor deze middag voorzien van stoelen.
Iets voor de aangegeven tijd begon het bandje met de intromuziek waarna de band opkwam en gelijk het prachtige ‘Himinhvel’ inzette. Zeker de eerste set werd vooral in het IJslands gezongen. Men verstond er niet veel van, maar men voelde ieder woord wat de heren zongen. Zo ook bij het al vroeg in de set zittende ‘Ljóð í Sand’
Hun laatste album ‘Vetrarsól’ bestaat uit traditionele IJslandse songs, die voornamelijk a capella worden gebracht. Ook van die plaat zou deze avond veel voorbijkomen. Met zijn vijven rondom één microfoonstandaard. De meeste liedjes hiervan zijn korte songs van rond de twee minuten. In de kortste mocht het publiek ook meedoen en werd het verdeeld in twee delen. Verder vertelde een van de zangers dat deze liederen veelal macaber zijn: ”Ze gaan bijna allemaal over de dood, en meer dood. In IJsland hadden we verder niet zoveel om over te zingen.”
Na zo’n veertig minuten werden de twee strijkers voorgesteld die na de pauze een eigen gecomponeerd nummer mochten brengen, maar ook voor kippenvel zorgde in ‘Things You Said’ het laatste nummer voor de pauze. Enkel in de pauze was het rumoerig in de zaal, terwijl je tijdens de twee sets een speld kon laten vallen; alle aanwezigen werden in de muziek gezogen. Dat was na de pauze dus net als in het eerste deel, maar in het tweede deel waren er wat meer Engelstalige nummers, alsook weer een aantal a capella traditionals. Ook de toegift bestond uit twee kleine a capella nummers waarna het publiek nog een laatste keer opstond om de band te bedanken voor een prachtige middag.
Árstíðir kwam met een optreden vol vakmanschap en wonderschone melodieën terug naar Helmond, de plek waar zij verbleven tijdens de eerdergenoemde opnames. Helaas kon Anneke er niet bij zijn, maar de aanwezigen van deze avond zijn er waarschijnlijk de volgende keer wel weer bij.