Honderden ogen van kikkers, ‘fluffy’ mutsen, kleurrijke kledingstukken en, uiteraard, pride vlaggen vulden de MAX van de Melkweg voor het concert van Eurovisie-icoon Nemo. De Zwitserse artiest was in 2024 de eerste non-binaire winnaar en maakte met het nummer ‘The Code’ destijds niet alleen een statement omtrent Eurovisie, maar ook om de huidige maatschappij. Dit doet die onder andere door teksten als ‘somewhere between the 0’s and 1’s, that’s where I find my kingdom come’, waar gedoeld wordt op het feit dat er in het leven meer is dan de ‘standaard’ leefregels.
De boodschap van Nemo is wel duidelijk overgebracht, kijkend naar hoe de zaal gevuld is. Vanaf het moment dat die het podium betrad straalde eenieder van oor tot oor en was de vrijheid en veiligheid overal te voelen.
Om het publiek op te warmen was daar Zuid-Afrikaanse zanger Sven Cilliers. Na opkomst bleek al gauw dat er een hoop op te lossen viel, waar nog geen tijd voor was geweest. Zo is een snaar van de gitaar kapot gegaan, heeft hij zijn gitaar nog niet kunnen stemmen en heeft hij ook geen horloge om de tijd bij te kunnen houden.
De ietwat onprofessioneel ogende zanger wist met zijn charisma en liefde een hoop goed te maken. Waar soms meer dan een minuut gewacht wordt tot de gitaar gestemd is, tevens met behulp van een ‘Tuner’-app van een bezoeker, wordt dat opgevangen met een hoop lof en dankbaarheid. Ondanks al het gestuntel wist hij het publiek met bekende covers, maar ook met zijn eigen single ‘History’, dansend en klappend warm te krijgen.
Waar Cilliers het voorgerecht was, was Nemo zowel het hoofdgerecht als het toetje, want het publiek heeft de hele avond kunnen smullen. De show begon met de lamp op het podium die het verhaal kleur gaf en helaas moest mededelen dat Nemo niet aanwezig kon zijn vanavond. Dit was uiteraard een grapje, want binnen de kortste keren stond de Zwitser te springen en dansen op het podium.
Met diens witte hoed, witte blouse en blauwe bloemetjesbril werd zeker een fashion statement gemaakt, maar het is nog onduidelijk wat dit statement geweest is. Het podium werd door Nemo echt volledig eigen gemaakt en dat straalt die helemaal uit. Of je nu voorin, achterin of op het balkon staat, de energie is immens hoog aanwezig en zal voorlopig ook nog wel door de zaal te voelen zijn geweest.
Met het lied ‘Unexplainable’ kwamen begin dit jaar best wat negatieve reacties naar voren tijdens diens uitvoering op het Eurovisie Songfestival 2025, waar Oostenrijker JJ er met de winst vandoor ging. Op het internet ging men tekeer over het feit dat Nemo bij ‘The Code’ had moeten blijven, dat het gezang nergens naar klinkt en dat het nummer niet bij Nemo’s vibe past.
Het tegendeel is woensdagavond bewezen. De kracht die achter het nummer verschuild zit weet die op een pakkende manier weer te geven. Door heel klein te beginnen, met een spotlicht van achter, is de emotie heel voelbaar. Door steeds meer lampen toe te voegen, het volume steeds een paar decibel omhoog te laten gaan en de armen steeds verder te spreiden is de groei in het nummer heel erg aanwezig. Naast de emotionele kracht van het nummer zong Nemo iedere toon loepzuiver, wat een heuse kippenvelsensatie opleverde bij menig bezoeker.
Om de avond vooral een feestje te maken en de fans ook bij het optreden te betrekken was daar de uitreiking van de ‘Best Dressed Frog’ award, welke woensdag gewonnen is door Rinske, die met haar kikkeroogjes en roze, fleurige jurk genoeg opviel voor de zanger.
Het feest werd doorgezet tot het bittere eind, waar af werd gesloten met het grote dansnummer ‘Casanova’ en, hoe kan het ook anders, het Eurovisie-nummer ‘The Code’. Nemo is naar de hel en weer teruggegaan en dat was te merken. De reputatie die sommige oud-winnaars van het Songfestival hebben waar ze alleen hun winst waard zijn en niets meer, heeft Nemo kneiterhard van de troon gestoten.
Foto’s (c) Ilona van der Hoek