Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Yakir Arbib & Conti Bilong – Afro Baroque
‘Afro Baroque’: de titel van de plaat dekt de lading volledig. Pianist Yakir Arib bundelt op dit album de krachten met drummer en vocalist Conti Bilong uit Kameroen waarbij ze barokke melodieën combineren met Afrikaanse ritmes. Twee ogenschijnlijk onverenigbare uitersten, maar het werkt. De elegantie van de barok laat zich uitstekend mengen met de kracht van Afrikaanse percussie. We horen Arbib op de piano, maar in ‘Wana So’ ook op klavecimbel en clavecin. Bilong verzorgt daarbij niet alleen de puntige, aanstekelijke ritmes, maar neemt ook vocalen voor zijn rekening, in de Basa-taal. Klinkt allemaal nogal experimenteel en dat is het ook. Maar nergens wordt het geforceerd of krampachtig. Integendeel: ‘Afro Baroque’ ademt een geweldige energie uit, zeker in het titelstuk. Lef kan het duo niet worden ontzegd: Arbib en Bilong durven het het zelfs aan om een jazzklassieker in dit nieuwe jasje te steken: ‘All Blues’ van Miles Davis. Geslaagd, wat ons betreft. (Jeroen Mulder) (8/10) (Elsden Music)
Timber – Boy To A Man
In zijn biografie omschrijft Timber zich als veteraan, als laatbloeier. Na vele jaren muziek te hebben gemaakt verscheen van deze Rotterdammer in 2010 het eerste album ‘Book Of Life’, in 2017 gevolgd door ‘Clouds’ en in 2021 door ‘It Could Have Been Me’. De albums werden zeer goed ontvangen. Live treedt hij bijna altijd alleen op, en af en toe met een kleine band. Onlangs is van Timber een nieuwe EP verschenen met als titel ‘Boy To A Man’. Het is een EP met vijf zelfgeschreven nummers. Het zijn vijf akoestische nummers, die grotendeels live bij Sound Vision Studio in Arnhem zijn opgenomen. Timber krijgt ondersteuning van Martijn Willemsen (contrabas), Jochen Hachgenei (cajon), Jeroen Schmohl (dobro), George Konings (akoestische gitaar), Johannes Dopmeijer en Johan Kruizinga (beiden achtergrondzang). Zoals de titel van de EP al aangeeft beschrijft Timber in deze vijf nummers een levensperiode, waarin een jongen tot man opgroeit. Zijn muziek noemt hij zelf Americana-pop. Zelf heb ik een beetje moeite met de term “Americana”, want het hoort niet bij blues, het hoort niet bij country, niet bij rock of pop. Het is een beetje van alles wat. Maar laten we niet in vakjes en laatjes denken. Wat ik in ieder geval wel hoor zijn invloeden van James Taylor, Buffalo Springfield, CSN&Y enz. Wat ik zelf belangrijker vind is dat Timber een muzikant is, die zelf zijn nummers schrijft, en hele mooie nummers bovendien, zowel qua tekst als muziek. Ook dit beiwjst hij weer op deze plaat. Het zijn vijf juweeltjes. Muzikaal zit het prima in elkaar en de teksten zijn meeslepend en veelzeggend. Nummers die wat mij betreft een bijzondere vermelding verdienen zijn de 2025 uitvoering van ‘Don’t Lose Touch’, dat twee jaar geleden in een iets andere versie al op single is verschenen, en het indrukwekkend verdrietige ‘I’m Not Drinking Alone’. Een prima plaat van een artiest die een groter publiek verdient. (Eric Campfens) (8/10) (Eigen productie)
Leprous – An Evening Of Atonement
De Noorse progressieve metalband Leprous presenteert met ‘An Evening Of Atonement’ een indrukwekkende liveregistratie opgenomen tijdens hun uitverkochte show op 7 februari 2025 in Poppodium 013 in Tilburg The Razor’s EdgeMMH. Over twee uitgebreide sets showcasen ze materiaal van hun gehele carrière, van debuut ‘Tall Poppy Syndrome’ tot het recente ‘Melodies Of Atonement’ The Razor’s Edge. Technisch gezien is de band een uurwerk van precisie waarbij drummer Baard Kolstad en zanger Einar Solberg zich onderscheiden door hun bijna natuurlijke klasse Written in Music. De sleutel tot een goed live album is het vastleggen van de kracht van een bandoptreden en dit album doet dat perfect met fantastische mix en mastering die ervoor zorgt dat de band en deze songs absoluut gigantisch klinken The Razor’s Edge. Van het atmosferische ‘Castaway Angels’ tot het energieke ‘Like A Sunken Ship’ en van het emotionele ‘Passing’ tot het vurige ‘From the Flame’ toont het album de diversiteit en veelzijdigheid van hun muziek Written in Music. Het album bewijst dat Leprous in hun huidige bezetting techniek kan combineren met emotionele diepgang zonder te vervallen in technische zelfbevrediging. (Tobias Braun) (9/10) (InsideOut)
Psychonaut – World Maker
Het Belgische post-metal trio Psychonaut keert terug met hun derde album ‘World Maker’, een werk dat vraagt om zowel volledige aandacht als herhaaldelijk beluisteren. Wat ‘World Maker’ onderscheidt van zijn voorgangers is verfijning in songwriting waarbij de basismethode intact blijft maar de manier waarop Psychonaut componeert en deze laatste arrangementen uitvoert druipt van verfijning en finesse. Het album werd beïnvloed door persoonlijke gebeurtenissen waarbij gitarist Stefan de Graef vader werd terwijl zowel zijn vader als die van bassist Thomas Michiels werd gediagnosticeerd met kanker The Razor’s Edge. Het resultaat is een subtieler werk dat volwassen en genuanceerd reflecteert op thema’s van zowel verdriet als hoop maar wel de herkenbare elementen behoudt zoals chantende cleane zang, agressieve harshe vocals en explosieve riffs. Instrumentale hoogtepunten zoals ‘Origins’ gebruiken Indiase tabla om zowel de puls als de melodie aan te drijven en zeggen zoveel zelfs zonder teksten The Razor’s Edge. Epische tracks zoals ‘And You Came with Searing Light’ en ‘Stargazer’ tonen enkele van Psychonauts sterkste en meest bevredigende composities tot nu toe. Dit is een album dat zich langzaam ontvouwt en elke luisterbeurt nieuwe lagen blootlegt. (Anton Dupont) (8/10) (Pelagic)
Björk – Cornucopia Live
IJslandse zangeres Björk brengt met ‘Cornucopia Live’ een spectaculaire driedubbele liveregistratie uit van haar veelgeprezen multimedia show opgenomen op 1 september 2023 in het Altice Arena in Lissabon Spectrum Culture. Het livealbum integreert haar negende album ‘Utopia’ uit 2017 in een setlist van sympathieke hoogtepunten van eerdere en latere albums waardoor een magische en harmonieuze geheel ontstaat Spectrum Culture. De opening met oorspronkelijke natuurgeluiden en een verkorte versie van ‘Family’ van ‘Vulnicura’ wordt uitgevoerd met het soort bevelende schoonheid dat Björk uniek maakt onder zangers Spectrum Culture. Ze klinkt zelden beter dan op Cornucopia waar haar stem vaak werkend op de uitersten mooi gecontroleerd en gezaghebbend is Spectrum Culture. De grootschalige koren en fluiten en strijkers en texturen waarmee ze wordt omringd overstemmen nooit de zeer menselijke stem in het centrum van de muziek Spectrum Culture. Hoewel Cornucopia regelmatig dreigt de luisteraar te overweldigen met uitgestrekte hemelse en bovenaardse soundscapes is dit een opzettelijke strategie Spectrum Culture. Het album laat zien dat Björk niet alleen een visuele kunstenaar is maar boven alles een zangeres en muzikante met een ongeëvenaard vermogen om emotie en atmosfeer te vangen. (William Brown) (8/10) (One Little Independent)
